Let op vandaag weer twee blogs online (de vorige en deze). Vandaag weer eens een wat langere blog dan de afgelopen dagen. Zondag is rustdag in de meeste landen, maar dat geldt niet voor mij. Ik ging vandaag eens lekker op pad met mijn fotocamera. Helaas is Ayacucho een stad, dus als je een foto wilt maken van iets, dan staat er gauw al een persoon op. Ik vind het ook niet zo netjes om in het wilde weg foto’s van mensen te maken, wat ook heel mooi kan zijn. Maar ik ben eigenlijk ook niet zo’n persoon die er naar gaat vragen of ik diegene op de foto mag zetten… dilemma’s dus. Afgelopen nacht had ik niet zo lekker geslapen, dus toen ik wakker werd ’s ochtends wilde ik ook zo snel mogelijk uit mijn bed, maar niet al om half 8. Dus ik las na lange tijd weer eens in mijn boek, totdat ik moe werd van mijn boek vasthouden. Ik moest eruit. Ik deed snel wat kleding aan. Het zag er niet bepaald warm uit dus dan kan ik vandaag een zwarte spijkerbroek aandoen dacht ik met een blouseje met lange mouwen. Ik pakte ook gelijk mijn camera, rugzak, haarborstel en water zodat ik gelijk weg kon. In de keuken nam ik nog een kop thee terwijl ik mijn telefoon even oplaadde. Ik laadde mijn telefoon niet helemaal op, want ik had geen zin meer om te wachten. Lopend ging ik naar ViaVia voor een ontbijtje. Toen ik bijna bij de plaza was dacht ik ‘ah nee niet weer een demonstratie alstublieft’. Dat zou betekenen dat ik weer om moest lopen… Daar had ik echter geen zin in, dus ik liep gewoon verder in de hoop erlangs te kunnen. Eenmaal bij de plaza aangekomen was het helemaal geen demonstratie. Het was een of andere optocht, met mensen in uniformen, het leger, muziek en spandoeken. Alles zag er zo mooi uit, maar vanaf ViaVia had ik natuurlijk een veel beter uitzicht, dus ik liep verder langs de toeschouwende mensen. Eenmaal boven aangekomen bij ViaVia zat Elise daar aan een tafeltje. Natuurlijk ging ik daarbij zitten, want het is zo raar als je dan aan een andere tafel gaat zitten. Ik maakte wat foto’s met mijn camera, maar wat veel mensen met camera’s meestal vergeten is dat ze het met eigen ogen moeten bewonderen en niet alleen door de lens, dus veel foto’s heb ik niet gemaakt, ik heb vooral met eigen ogen bewonderd. Bovendien duurde het ook niet heel lang meer toen ik eenmaal in ViaVia was en ik kreeg al mijn ontbijtje voorgeschoteld. Ik bestelde een ontbijtje van yoghurt, granen en jam. Een keer even wat anders dan chapla’s of boterhammen als ontbijt. Elise verlaatte de ViaVia net nadat ik mijn ontbijt ontving. Na mijn ontbijt belde ik gelijk even naar mijn ouders. Nu had ik alle tijd om even bij te kletsen. We belden redelijk lang. Mijn telefoon raakte langzaam weer leeg. Bij ViaVia kan je gratis je telefoon opladen met een kabeltje, maar wel op eigen risico. Ik durfde het niet aan, want ik ben zo’n sukkel die het restaurant verlaat zonder telefoon. En ach ik heb mijn telefoon toch niet nodig als ik een wandeling ga maken. Omdat het al bijna 12 uur was toen ik nog op mijn telefoon social media checkte, dacht ik laat ik ook gelijk maar lunchen dan… Ik bestelde een tostada caprese (tosti mozarella, tomaat) en een jugo con fresa, maracuya y limon (sapje van aardbei, passievrucht en limoen). Ze hadden me wel veel limoen erin gedaan, wat nogal zuur smaakte dus. Na een ontbijtje en lunch voor 25 soles (6,25 euro) ging ik verder op pad. Ik wilde nog wat foto’s maken met mijn camera op de markt, dus dat is wat ik eerst ging doen. Ik liep naar de markt. Eerst de markt net achter de arc de triomph, maar deze markt vind ik een beetje saai. Ook is op zondag trouwens niet alles open. Snel naar de markt die ietsje verder in de straat ligt. Op deze markt kopen we tegenwoordig onze groentes en soms ook fruit. Ik liep gelijk even naar een fruitstalletje om wat foto’s te maken en kreeg gelijk goudbessen in mijn handen geduwd. Heel zoet vind ik dat, dus ik wilde deze absoluut niet meenemen. Wel kocht ik appels. Naast groenten en fruit kan je ook vlees, kantoorartikelen etc. kopen op de markt. Voorin heb je de groenten en fruit stalletjes, waartussen ook kip en koe? wordt verkocht. Achterdoor vindt je kleine hokjes met eenden, kippen, hanen, cavia’s etc.. Ik wist wel dat ze hier de levende beesten voor je neus slachten, maar ik had het nog nooit van dichtbij bekeken. Ik liep eerst langs een bak met cavia’s. De cavia’s lagen hutje mutje boven op elkaar (zie foto). Het vrouwtje dat ernaast zat pakte de cavia’s uit de bak voor haar klanten, maar de manier waarop ze die cavia’s alleen al vastpakte of teruggooide brak mijn hart. Ik ben normaal niet zo’n dierenliefhebber, maar jee, deze mensen doen het echt zonder erbij na te denken hoe dat beest moet lijden. Nog niet eens op een meter afstand werd een kip dood gemaakt en kaalgeplukt. Op een of andere manier kon ik hier beter tegen dan de manier waarop die vrouw die cavia’s behandelde. Misschien kwam dat wel omdat wij in Nederland ook gewoon kip eten, of ik al vaker een kip heb zien hangen bij de kippenboer/slager. Ik liep verder langs de kleine hokjes met dieren. Vrouwtjes die naar me riepen of ik misschien een cavia wilde kopen. Uh, nee ik stond absoluut niet op het punt om een cavia te kopen… Opeens kwam ik aan het einde van het gangetje, ik keek naar dikke zwarte kippen in een mega kleine kooi. De vrouw sprak mij aan: ‘Hola, señora, ¿dedonde eres?’ (hallo mevrouw, van waar ben je). Soms zeggen ze ook Hola Bonita (hallo schoonheid). We raakten aan de praat, samen met haar kinderen. Zij vroeg mij: Hoeveel kost een vliegticket naar Nederland, hoelang zit je dan in het vliegtuig, hoeveel kost die camera, hoelang ben je in Peru, welke plaatsen bezoek je in Peru? Die vrouw was nog nooit bij Wari geweest, maar ik vertelde haar dat ik het mega mooi vond. Haar dochter vroeg me of ik mijn haren verfde… No es natural, zei ik en ze keek me verbaasd aan. Zij had waarschijnlijk nog nooit een Europeaan gezien. En wow je ogen zijn groen van kleur! Hebben ze allemaal groene ogen in Nederland? Heb je ook foto’s van Nederland? Ik wilde ze met alle liefde foto’s laten zien van Nederland maar helaas had mijn telefoon nog maar paar procent batterij waardoor het beeld heel donker was. Wel liet ik hen mijn foto’s van mijn fotocamera zien. Terwijl wij ons theekransje hielden werd letterlijk naast me dode cavia’s ontdaan van de ingewanden (zie foto). Zij vroegen mij of ik cuy (cavia) lekker vond. No lo se, zei ik (ik weet niet). Eten jullie dat dan niet in Nederland? No, cuyes son mascotas en Holanda (Cavia’s zijn huisdieren in Nederland). Weer keken ze me raar aan. Dan moet je het maar hier eten. Nou dames en heren, ik was echt van plan om hier cavia te eten in een restaurant, maar na dit intense bezoekje aan de markt weet ik het even niet meer. Laat me even in de reactie hieronder weten of ik cavia moet proberen of niet ;). Ik heb eigenlijk nog weinig traditioneel eten geprobeerd, dus ik wil deze week wel nog ergens wat lokale gerechten proberen. Toen ik wel genoeg dode cavia’s had gezien en ik de helft van wat ze me vroegen niet verstond, zei ik hen maar dat ik weer naar huis ging. Maar waar woon je dan en wat doe je hier? Je snapt wel dat ik nog niet zo 1 2 3 van hen af was. Niet dat ze me tot last waren, totaal niet, want het waren hele aardige mensen, maar ik wilde ook weer verder met mijn dag. Uiteindelijk verliet ik de markt, terug naar de plaza. Onderweg zag ik dat de kerk in de straat van de supermarkt open was. Ik moest even een kijkje nemen binnen hoor. Binnen was een mis bezig. De pastoor was zojuist de hosties aan het uitdelen en pakte daarna wijn en hostie voor hemzelf. Daarna was de mis afgelopen. De muziek die werd gespeeld raakte mij in mijn ziel. Iets brak bij mij van binnen. Of misschien wel bovenaardse krachten die op mij neervielen. Ik hield het niet meer droog. Nu ik dit typ ook niet. Zo’n bijzonder moment. Toen iedereen naar buiten liep, liep ik juist richting altaar. Ik twijfelde of ik nog een foto van dichterbij wilde maken, maar besloot dit toch niet te doen. Ik bood een gebedje voor alle overledenen in mijn familie en alle naasten die het nodig hebben, in alle tranen. Zodra ik de kerk uitloop, is de kracht weg en voel ik me gelijk weer vrolijk. Ik denk na over wat me zojuist is overkomen, maar het blijft een raadsel. Ik vervolg mijn weg naar de plaza. Heel warm was het, maar ik had nog geen zin om terug te gaan naar huis. Ik maakte een ronde over de plaza en liep verder de straat in van ‘de oven’ (daar waar je ’s avonds vers gebakken chapla’s kan kopen). Elise had mij eergister gezegd dat in deze straat de oude gevangenis zit, waar je souvenirs kan kopen. Ik liep en liep in de hitte, op zoek naar een gebouw dat eruit zou zien als een gevangenis, maar niets leek erop. Aan het einde van die straat, was een plein met ja alweer een kerk. Schuin langs die kerk zag ik een gebouw waar stond artesas of iets dergelijks. Oh is dit een kunstmuseum? Nu ik hier toch ben kan ik beter maar even een kijkje nemen. Ik kwam aan in jawel, een souvenirmarkt. Ofja markt, het leek meer op van die opslagloodsen, die dienden als winkeltjes. Waarschijnlijk omdat het zondag is, was niet alles open, wel was er nog behoorlijk wat keus. Vrouwtjes kwamen meteen naar me toegestormd en gingen alles aanwijzen in hun winkeltje. Ik heb daar een beetje een fobie voor… wanneer jij mij alle uithoekjes van je winkeltje laat zien, koop ik liever niks bij je, ik wil gewoon rustig zelf kijken wat ik wil hebben, zonder iets voorgesmeerd te krijgen. Op deze ‘markt’ kocht ik 4 leuke lama-sleutelhangertjes voor 7 sol. Ofja ik kocht er eerst 1 voor 2 sol en bij een ander kraampje zei een vrouwtje 1 voor 2 sol of 3 voor 5 sol. Ja, dan doe me maar een koopje van 3 voor 5 sol. Verder hadden ze hele mooie keramiek, oorbellen, peruviaanse huisjes etc. Wel veel van hetzelfde. Na de souvenirmarkt besloot ik toch maar naar huis te gaan, want ik moest eigenlijk wel een beetje naar het toilet. Pff wat was het warm en dan ook nog die berg op… Ik twijfelde bij elke stap die ik zette of ik niet beter met een taxi naar boven kon gaan. Nee, marjolein, bespaar je soles voor leuke souvenirs, was mijn motivatie. Want ja ik denk dat ik nog terug ga naar deze markt, op een andere dag uiteraard, want ik moet nog een goede koop doen voor mijn moeder (ja mam ik ga echt voor je op zoek naar 2 poppetjes haha). En natuurlijk moet ik niet mezelf vergeten, zo als bij elke reis. Ohja en ik was nog van plan om naar Quinua te gaan voor souvenirs. Eenmaal thuis aangekomen, meteen even wat anders aangetrokken, want die zwarte spijkerbroek was toch niet zo’n goed idee vandaag. Bleh, wat was ik bezweet. Niet veel later kwam de rest ook thuis van hun bezoek aan het centrum. Ik plaatste gelijk even de foto’s die ik maakte vandaag op mijn laptop, niet heel veel dus. Daarna ging ik aan de slag met het typen van de vorige en deze blog. De rest van deze blog zal ik maandag op kantoor erbij typen, maar dit scheelt al werktijd. Deze week op kantoor zal wel heel hectisch worden omdat er nog zoveel gedaan moet worden voordat ik weer terug naar Nederland ga. Straks gaan we met zijn allen burrito’s maken en weer De Mol kijken.

Helaas stond de mol nog niet op YouTube. We hebben het geprobeerd via de telefoon op VTM, maar deze hing ook telkens vast. Dan maar geen mol vandaag en naar bed.

Geschreven door Readandtravel