Buenos dias
Kantoordagje vandaag dus erg lang zal deze blog niet worden. Maar niet minder leuk! Er is weer een avontuur beleefd dus blijf lezen! ‘s Ochtends een ontbijtje van 3 boterhammen met jam. Na het ontbijt gingen we met zn allen lopend naar kantoor. Om 7.45 uur zou Elise je opsluiten als je dan nog niet klaar stond, want Elise is de enige die een sleutel heeft. Op kantoor heeft Elise gevraagd aan Zoila of ze een sleutel bij kon maken. Zoila heeft dat ook gedaan en de gekopieerde sleutels kreeg Rikke, omdat Anne, Tine en Elise ‘s middags naar Yanama gingen en we anders afhankelijk van elkaar zijn. Ook omdat Rikke nog mee ging helpen verhuizen (de laatste dingen. Nu hebben we zelfs een tv! Op kantoor vroeg ik aan Kimberly wanneer ze met mij die plekken wilde bezoeken, is morgen oke? Ja, morgen bezoeken we twee plekken: Acuchimay en Picota. Beiden heilige uitzichtpunten. Ik besteedde deze werkdag dan ook met het proberen te vinden van achterliggende informatie over deze plekken, zodat ik morgen ook een beter beeld heb van wat het inhoudt. Veel diepgaande informatie valt niet te vinden en dat is waarom ik ook samen met Kimberly ga, ook om niet te verdwalen overigens haha, ondanks Ayacucho een hele rechte stad is. En met recht bedoel ik net als in Barcelona dat de straten echt parallel aan elkaar lopen en dat kruispunten ook bijna altijd met 4 straten zijn. Tussen de middag at ik broodjes met kaas. Want toen we terugliepen van kantoor naar huis met zn allen stopte ik bij een lokaal winkeltje bij ons in de nieuwe straat. We komen amper langs t vrouwtje bij ons oude huis. Daar was een aardige meneer die vroeg hoe het met me ging, waar ik vandaan kwam etc.. ik vroeg aan de man: Tiene pan? (Heeft u brood) Que pan quieres? (Welk brood wil je) Pan de Ayacucho! (Ayacuchaans brood) Sí, tengo chapla, cuantos quiere? (Ja, ik heb chapla, hoeveel wilt u?) Cinqo, por favor (vijf, alstublieft). De meneer gaf mij 5 broodjes. Algo mas, señorita? (Nog iets mevrouw?) Sí, tiene verduras? (Ja, heeft u groenten?) Ik wilde graag avocado maar zag dat nergens liggen, dus dacht vraag maar of ie groeneten heeft, want geen idee of avocado ook avocado in het Spaans is (avocado is palta ofzoiets weet ik nu). Hij had geen groenten dus voor 1 sol lichter en 5 broodjes zwaarder klom ik de laatste meters omhoog. Ja, omhoog, want ik ben erachter dat er tussen ons huis en kantoor bijna 50 meter hoogteverschil zit en tussen ons huis en de plaza bijna 80 meter. Niet niks dus zo’n wandeling minimaal 2x per dag naar boven. Na de lunch gingen Rikke en ik alleen naar kantoor. We gingen eerder weg van kantoor, een half uur ongeveer. We besloten om nu naar de supermarkt en de markt te gaan, want morgen is Rikke naar Yanama dus dat is niet handig. We gingen eerst naar de supermarkt wat kleine spulletjes kopen zodat we muntjes kregen voor de markt. Op de markt kost alles zo weinig dat je daar bijna niet met briefjes kan betalen. Na de supermarkt gingen we naar de markt voor groenten en fruit. Sommige kraampjes waren al gesloten. Toch vonden we wat we hebben moesten. Toen we terug naar de supermarkt liepen kwamen we nog langs een klein bakkerijtje waar ze net verse broodjes naar binnen droegen. Ahh even naar binnen hoor. Wij kochten allebei broodjes zodat we kunnen smullen de komende dagen. Daarna liepen we verder naar de supermarkt. Bij de supermarkt kochten we ieder 2x 7liter water (14kilo p.p.). De tuktuks komen niet in de winkelstraat dus we moesten met de flessen naar de plaza lopen. Sommige mensen liepen tegen ons of de flessen aan wat heel vervelend was. Op de plaza waren geen tuktuks te bekennen. Shit, dan moeten we de straat van kantoor maar naar boven lopen want daar komen er altijd super veel. Bij het parkje aangekomen waar we laatst een ijsje hebben gegeten fingen we op de hoek staan wachten. Inmiddels werd het donker en hadden we vlekken voor onze ogen van de koplampen. Als ze willen zetten ze gewoon groot licht aan. Geen tuktuk te bekkennen. Ja ene maar die zat vol. Ik ga echt niet naar boven lopen met meer dan 14 kilo. Op een gegeven moment stopte een taxi. Rikke ging achterin en ik dacht dat ze door zou schuiven maar ze vroeg of ik aub voorin kon zitten. Gelukkig had ik voor school al opgezocht wat ons nieuwe adres is: Jiròn Pukra, dus dat zei ik tegen de taxichauffeur en hij wist gelukkig waar het was. Uiteindelijk betaalde we 4 soles voor de taxi (goedkoop dus), met goede muziek. Hellingproef zijn ze hier noet zo goed in, want elke keer als de auto weer moet optrekken rollen we eerst een meter achteruit. Aangekomen bij ons huis ging Rikke de deur open maken. Maar ze kreeg de poortdeur niet open. We probeerden en probeerden, maar we kregen de sleutel niet eens omgedraaid. De onderbuurvrouw was niet thuis. Shit, nu staan we hier met alle boodschappen. Elise, Anne en Tine zouden rechtstreeks van Yanama naar Pulka Wasi gaan, het restaurant waar het afscheidsfeeat van Karen was. Moeten we dan met onze boodschappen naar het restaurant? Dan hadden we net zo goed geen taxi hoeven te nemen. Rikke had gelukkig vandaag een peruviaans simkaart gekocht dus die appte de anderen van of ze misschien met de goede sleutel konden komen. Rikke belde ook naar Elise maar er werd niet opgenomen. Na een tijdje reageerde Elise dat we miss Zoila konden bellen want die zou eerder bij ons zijn. Dus wij belden Zoila met ons basic Spaans. La llave es no correcto, no bien copia, no entrado la puerta.. Zoila sprak heel snel Spaans terug maar volgensmij ging ze Elise bellen. Ja, en dan? Nu staan we hier nog. We probeerden nog 1862838 keer. Opeens komt de buurvrouw aanlopen met haar dochter Alice. Die heeft voor ons de deur opengemaakt. Wat een held. We legde onze boodschappen snel weg en gingen naar Pulka Wasi. Dat ligt ietsje verder dan de plaza. Daar waren alle belgen en huisgenoten al. Ik bestelde een jugo de naraja (jus d’orange) y una lasagna bolagnesa. De sinaasappelsap was echt vers geperst en daardoor heel zuur. De lasagna was super lekker maar wel te veel omdat ik niet veel eetlust had. We namen na het eten afscheid van Karen en ik betaalde Tine’s en mijn eigen eten. Daarna liepen we terug naar huis. Laat genoeg toen we thuis arriveerden dus snel naar bed.

Geschreven door Readandtravel