Hallo Allemaal!

Waarschijnlijk hebben jullie al gezien dat er vandaag al 2 blogs online zijn gekomen. Hier blog 3 vandaag online. Paar dagen geen internet betekent voor mij ook alle herinneringen ophalen wanneer ik weer internet heb.

Deze morgen moest ik vroeg opstaan. Ik had gisteren met Kimberly afgesproken om naar QuinuaQ te gaan in Quinua. De tuin moest namelijk onderhouden worden. We spraken af om 7:30 uur bij kantoor. Ik zette gisteravond dus de wekker op 5:30 uur. Ja je leest het goed... ik zette mijn wekker een uur te vroeg. Daar kwam ik pas achter toen ik om 6 uur aan het ontbijt zat. Ik at mijn chapla met jam op en ging weer terug naar bed. Ik wist wel bijna zeker dat Rikke een wekker had staan op 7 uur dus ik ging nog 45 minuten met mijn ogen dicht liggen. Ik viel wel dieper in slaap dan gedacht. Inderdaad om 7 uur ging de wekker van Rikke, dat betekende dat ik meteen uit bed moest om mijn bergschoenen aan te doen en mijn tanden te poetsen. Daarna ging ik alleen naar kantoor. Ik was wat vroeg dus ik belde aan om naar binnen te gaan. Er werd open gedaan dus ik wachtte in het paadje op Kimberly. Kimberly kwam niet veel later binnen. Samen zochten we in een lade naar tuingereedschap. Een lang mes, een rond mes en een heggenschaar. We deden het in een plastic zak en liepen samen naar de bushalte. Daar pakte we een bus die ons bracht naar het plein waar ik laatst met mijn huisgenoten ook een taxi naar Wari heb genomen. We liepen verder de straat in en kwamen op een gegeven moment op een taxi parkeerplaats. Hier kwamen de mannen al naar me toe: "taxi madam" "Quinua, Wari…" "to where madam". Ik vroeg Kimberly of ze dat altijd deden of dat het nu 10x zo erg was omdat ik erbij was. Kimberly zei dat dit altijd zo was, maar ik geloof dat het dan in mindere mate is. We namen een auto voor 7 personen maar we waren uiteindelijk met 6. 2 achterin, wij twee in het midden en 2 voorin. Halverwege de weg naar Quinua kwam nog iemand in de auto waardoor ik moest opschuiven naar het midden, maar dat was niet voor lang. Deze man reed tenminste wel normaal door de bergen. Kimberly had nog gevraagd of ik mijn hoogteziektepilletjes mee had genomen, maar die was ik vergeten. Ah shit nu hoop ik echt zo dat ik niet ziek wordt. We kwamen aan in Quinua en moesten naast de weg ergens uitstappen. Daar was een parkeerplaats en souvenirwinkeltjes. Oh ik heb al leuke dingen gekocht, maar omdat ik vandaag ook geen camera mee had, kom ik zeker nog eens terug naar Quinua en dan zal ik ook zeker een aankopen doen bij deze winkeltjes. Ik heb heel vlug gekeken hoor, want we liepen gelijk verder richting QuinuaQ. We moesten de trappen op, een steegje door, rechts de straat in en dan niet veel verder links de trappen af en dan als maar die weg volgen, De verharde weg werd op een gegeven moment een modderpaadje/landweggetje. Je kon wel goed zien dat de regen hier de aarde meesleurt. Kimberly zei tegen mij: "Look a donkey (kijk een ezel)!" ik: "Where? (waar?)" Kimberly: "There! (daar)" Ik: "Ohhh a donkey, I thought you said monkey… (Ohhh een ezel ik dacht dat je aap zei)" HAHA. Na best een eind naar beneden gelopen te hebben kwamen we aan bij QuinuaQ. Ik had me voorgesteld dat het restaurant groter was, maar het was ook best groot. Heel mooi strak wit, de vloertegels mooi geveegd, kom ik aan met mijn modderschoenen. We namen eerst een kijkje in het gebouw. Het restaurant inclusief een grote open keuken. De leerlingen van de koksopleiding krijgen hier vanaf 1 april nu les. Er was hier ook een vrouw met haar éénjarig zoontje (Mayumi en Marc). Wij (inclusief Mayumi en Marc) liepen verder naar beneden en kwamen in de kaboutertuin. Het pad kronkelde naar beneden. Op het pad lagen stenen, dus het leek ook echt een pad, helaas groeide er ook onkruid op het pad, wat onze klus was om vandaag te verwijderen. Naast het pad zijn bloemen en kabouterbeeldjes. Kimberly was laatst bezig met een soort van schilderij welke ook straks in de kaboutertuin zal worden geplaatst. Samen met Mayumi gingen we aan de slag in de tuin. We hakte, zaagde en knipte lang gras, onkruid en eucalyptusbomen. Helaas regende het aantal keren waardoor wij gingen schuilen in het opslaghok. Het wordt het opslaghok voor de materialen van het klimparcour (denk aan touwen, carabiners, helmen etc.). Op dit moment wordt het gebruikt als slaapplek voor Marc, maar ook als bewakingshuisje 's nachts. De man van Mayumi observeert het terrein 's nachts een paar keer, want er zijn soms ongewenste mensen op het terrein. We amuseerden ons ook wel met Marc tijdens de regen. Om 12 uur gingen Kimberly en ik naar boven voor lunch. Voor de lunch gingen we nog naar het toilet wat hoger gelegen. In de keuken van het restaurant zaten alle studenten al hun zelfgemaakte maaltijd van vandaag op te eten. Ze krijgen de opdracht van de chef om een gerecht klaar te maken. Ze krijgen daarbij geen voorbeeld te zien. Zij worden daarbij opgesplitst in teams, dus ieder team draagt een beetje bij aan het gerecht. Wij kregen ook een bord vol eten. We kregen rijst, gewone aardappel, zoete aardappel, een kippenpoot en peulvruchten. Ik at het buitenste van de peul, want het leek ook echt op een peul dus ik dacht oh dat kan je hier ook eten. Maar het smaakte zo raar dat ik maar vroeg aan Kimberly of je dat inderdaad kon eten. Zij eten dat schijnbaar niet. Zij eten alleen wat er in de peul zit en halen daar nog zelfs het vliesje vanaf. Ik vroeg mij af hoe zij een hele aardappel konden eten met alleen een vork. Kimberly vroeg voor ons een mes, maar vertelde me dat ze meestal met een vork en hun handen eten. Kimberly vroeg of ik een stukje papier of een zakdoek of iets dergelijks bij me had want ze had vieze vingers van de kip. Ik gaf haar een stuk van het wc-papier wat ik toevallig in mijn fleecevest had. Ik had het later ook nodig dus ik pakte het andere stukje. Ik had teveel maar had al het hele papier vies gemaakt met mijn vingers. Toch vroeg ik met mijn stomme kop of Kimberly ook een stukje wilde. Kimberly moest keihard lachen dat ik het vroeg nadat ik zelf het papier had gebruikt haha. Even later kregen wij nog meer drinken. Ik goot het laatste van de kan in mijn glas, net voordat ik de kan leeg had, dacht ik shit, Kimberly wil misschien ook nog. Dus er zat echt nog een druppeltje in de kan en ik vroeg weer met mijn stomme kop of Kimberly nog drinken wilde. Weer lag Kimberly in een deuk door mijn slimme actie. Na het eten wilden wij onze borden afwassen bij de wasbak, maar er kwam geen water meer uit de kraan. De leerlingen waren ondertussen bezig alles schoon te maken (al het servies, bestek, de matten op de vloer, de vloer zelf, werkmateriaal en de werkbank). Buiten waren ze het servies aan het wassen met een tuinslang dus wij hebben ze even geholpen met ons servies af te wassen. Ze wilden wel ons servies voor ons afwassen, maar voor mij hoefde dat echt niet. Na het eten gingen we weer aan de slag met de tuin. Pfoe wat een zware klus. Dit is echt mannen werk. Het is niet zo simpel in Nederland even met je elektrische hulpmiddelen het gras of onkruid kort maken, nee alles met de hand. En nog niet gesproken over de grootte van de tuin, gelegen op een helling, en het hoge onkruid. Ik wilde dat ik zo'n handmaaier had, dat scheelde al een hoop werk. Kimberly vond op een gegeven moment ergens een schep waarmee ze het gras kort sloeg. Om 16 uur waren we eigenlijk nog lang niet klaar, maar we hadden tenminste al een groot gedeelte verwijderd. Mayumi zou al het onkruid van het pad rapen en ergens dumpen. Alle leerlingen waren al terug naar huis. Wij pakten ook onze spullen uit het opslaghok en gingen ook richting taxistandplaats. Pfoe... nu moesten we weer naar boven klimmen. Na een hele dag in die tuin te hebben gewerkt is dat niet niks. Verder zat ik ook onder de muggenbeten, die vreselijk jeuken. Ik probeer er zo min mogelijk aan te komen. Bij de taxistandplaats (die plek met die leuke souvenirwinkeltjes) stond al een taxichauffeur naar ons te roepen. Die had plekken helemaal achterin, maar Kimberly wilde die niet, want zij wordt soms wagenziek. Een andere man wilde ons ook wel naar Ayacucho brengen. Die had nog een hele lege achterbank. Alleen hoe moet ik instappen? De auto was geparkeerd langs een beekje die schuine zijkanten had. De bedoeling was dus dat ik op die schuine zijkant ging staan en zo die auto in moest stappen. Wie verzint dit? Je snapt natuurlijk dat ik me vastklamde aan het deurportier om zo te zorgen dat ik niet die beek ingleed. Dat lukte gelukkig. Denk alleen dat die taxichauffeur niet zo blij met me was want die gooide de deur meteen achter me dicht. Voorin zat al een vrouw uit Lima en er stapte nog een meisje bij ons in de auto. Deze man reed ook erg netjes naar Ayacucho. We werden bij een drukke straat eruit gelaten. 5 sol per persoon koste het, maar ik had wel muntjes maar kwam niet tot de vijf dus ik moest noodgedwongen met 50 betalen. We hoopten dat de taxichauffeur genoeg wisselgeld had en dat bleek ook zo. Kimberly wist waar we waren uitgestapt, maar ik had geen idee totdat we bij een plein aankwamen. Oh shit we zijn nog ver van kantoor. Kimberly vroeg of ik wilde lopen of met de bus wilde gaan. Doe dan aub de bus maar, want het is nog best een eind omhoog (denk wel een half uur lopen). We stapten uit bij de bushalte vlakbij kantoor en liepen naar kantoor. Niemand was meer daar. Ik wist ook niet of mijn huisgenoten allemaal naar Yanama waren. Kimberly vroeg aan het meisje dat altijd bij de sleutels zit of er iemand van mijn huis was komen werken, maar dat wist ze niet meer. Daarna zei ze dat een meisje rond 17 uur naar huis was gegaan. In de kantoorruimte waar ik normaal werk waren ze aan het verven dus daar was niemand meer. Ohja dat hadden ze tijdens de vergadering gezegd inderdaad. Ik appte of iemand toevallig niet naar Yanama was vandaag en kreeg van Rikke reactie dat ze ergens een sapje drinken was en dat ze zomenteen wel langs kantoor kon komen om met mij dan samen naar huis te lopen. Onderweg gingen we nog langs het vrouwtje. Rikke wilde nog eieren en ik wilde eigenlijk nog avocado's maar die waren weer eens gedeukt dus ik besloot die niet te kopen. We gingen bij een ander winkeltje op de hoek van onze straat even kijken of ze avocado's hadden maar die zag ik zo gauw niet liggen. Een oude vrouw en ik denk haar dochter zaten aan een tafel in die winkel. Ik wilde vragen of ze ook avocado's had maar wist niet meer wat avocado was in het spaans. Rikke probeerde het met avocado, maar die vrouw begreep het niet. Ik probeerde met: Chapla con... Rikke voegde toe: Verde… (groen). Toen zei die jonge vrouw opeens Palta! Ja Palta! riep ik. Die vrouw zei dat ze geen avocado's had. Wel nam ik twee tomaten mee. Thuis ging ik gelijk onder de douche. Ik voelde me vies en mijn nagels zaten onder de aarde. Daarna at ik twee chapla's met tomaat en peper. Daarna ging ik naar bed. Ik puzzelde nog in mijn boekje, deed de deur voor de anderen nog open in mijn pyjama, maar ging om 21:30 uur al slapen.

Geschreven door Readandtravel