Vroeg uit de veren want Chitra had geregeld dat om 6 uur de transfer ons zou komen ophalen. Marja had gisteren geregeld met het hotel dat we van te voren nog konden ontbijten. Ze konden alleen zo vroeg nog geen eieren maken, maar dat vonden we niet zo erg. We hadden gisteravond nog even bij de supermarkt wat koekjes en snoepjes voor onderweg gekocht. Chitra belde toen ik net mn eten had dat het busje er zo zou zijn en dat ik bij de weg even moest opletten. Tjee mag ik alweer mijn ontbijt naar binnen proppen. Ik ging naar de straat. Chitra had me ondertussen in het Nepalees het kenteken doorgestuurd via sms, dus ik kon nu wel zien wel busje van ons was. Even verderop in de straat was een busje aan het draaien, dat was ons busje. Niet veel later arriveerde de rest ook bij de straat en stapte we exact om 6:00 uur in het busje. Met het taxibusje gingen we naar een grote straat vlakbij Garden of Dreams waar grote bussen op een rijtje stonden te wachten. We zagen Chitra al staan in zijn kanariegele T-shirt. Het busje heeft ons eruit gezet en we legde onze spullen in de bus. We hadden zitplaatsen vrij vooraan in de bus. Er zaten ventilatoren aan de zijkant dus dat was niet zo fijn voor mijn vader, maar we kwamen erachter dat je deze kon draaien. We hebben buiten nog gewacht. De meeste bussen zouden naar Pokhara gaan en het andere deel naar Chitwan. Rond 7:00 uur vertrokken we pas. Na 2 uur rijden hadden we pas 25 km gehad. We hadden zolang in de file gestaan omdat er aan de weg werd gewerkt. Tja dat is niet zo fijn, maar een bus is wel betrouwbaarder dan het vliegtuig hier. Vlak na de file is al onze eerste plasstop. Ik ga naar de toilet waar een rij staat, terwijl Chitra even bananen koopt. Onderweg zien we kinderen klaarstaan om naar school te gaan. De chauffeur probeert nog een beetje kuilen te ontwijken, maar dit ritje is minder prettig dan toen ik met de auto naar Pokhara ging. We stopte weer om naar de toilet te gaan en "te ontbijten". We moesten in een lopend buffet ons eten halen. We besloten 2 borden te nemen en deze met ons 3'en te delen. Je moest betalen per bord, dus het maakte niet uit hoeveel je op je bord had geschept kwamen we later achter. We aten het op het terras totdat we weer werden geroepen om in te stappen. Weer moest ik mijn laatste hap naar binnen duwen. We volgden een hele tijd een rivier en zagen zelfs mensen raften. Er wordt nogmaals gestopt om naar de toilet te gaan en te eten. Dit keer stond er weer een rijtje. Mama bestelde de Launch dat we weer deelden, maar dit vonden we allemaal niet zo lekker, ook hadden we niet veel honger. Ik en papa namen nog een cornetto 21 Love, dat een karamelsmaak had. Met een heel ijsje moesten we weer de bus in stappen. Na in totaal zeker 7 uur gereden te hebben komen we dan eindelijk aan in Pokhara. Daar wilde Chitra mijn telefoon even lenen om te bellen naar het hotel. Zijn telefoon was namelijk bijna leeg. Hij belde voor een busje dat ons naar het hotel bracht. Ik moest dringend naar de toilet. Ondertussen werden de kamersleutels overhandigd. We kwamen in onze kamer waar het gelijk al naar rook stonk. Lang niet zo fris als het hotel in Kathmandu. We pakten onze tassen een beetje uit, want we wilden niet alle spullen morgen slepen. We konden ons hier opfrissen, maar ik vond het lang niet zo fris om een douche te nemen. Ik besloot nog maar een dag te wachten, want ik wist dat het in de EcoLodge veel beter is. Mama en ik gingen buiten nog wat foto's maken wat hilariteit opleverde, terwijl papa nog even wat geld ging pinnen om nog een diner te kunnen betalen. Ondanks dat we moe zijn besluiten we nog even een rondje te lopen naar de Phewa Lake. Hier kan je een bootje huren om naar een tempel te varen of gewoon tot rust te komen op het meer. We kiezen er toch voor om op dat moment nog niet het meer op te gaan, maar dit een andere keer te doen. We nemen even rust op een bankje dat langs het meer staat. Papa besluit om op het bankje naast ons te zitten. We kijken allemaal naar hoe de zon verdwijnt achter de bergen, wat een mooi beeld oplevert voor een foto. Ondertussen raakt papa aan de praat met paar Indiërs. Een vrouw komt naar mij toe en vraagt mijn naam. Meteen daarna vraagt ze of ik getrouwd ben.... zocht ze nou een partner voor haar zoon? Daarna wil ze meteen met mama en mij op de foto, wil die zoon ook nog even. Ik maak nog even een foto met papa zijn telefoon van zijn nieuwe familie die zeker uit 20 personen bestond. We lopen verder langs het meer en via de winkelstraat terug. We lopen een terrein op van een restaurant waar ze muziek aan het maken waren. We gingen weer weg, want we wilden liever op een rustigere plek dineren zodat we nog gezellig met elkaar kunnen kletsen. Even later stonden we voor het hotel, wat ik niet in de gaten had, omdat ik ondertussen mn richtingsgevoel al kwijt was. Papa kreeg een beetje last van zijn darmen en wilde liever terug naar het hotel, zodat hij wanneer hij moet naar de toilet kon rennen. We besloten dan ook om gewoon in het hotel te eten. Ik at een grilled steak met franse frietjes en champignonsaus. Papa kwam erachter dat zijn SD-kaart van zijn telefoon kapot is, waardoor hij nu alle foto's die hij met zijn telefoon gemaakt heeft niet meer kan openen. Zo ook de foto met de Indiërs. Gelukkig heeft papa ook zijn fotocamera bij, waardoor we niet alle foto's kwijt zijn. We appen en bellen nog even met de vriend van mijn zus die morgen jarig is, want vanaf morgen hebben we tijdelijk even geen Wi-Fi. Direct na het eten gingen we naar bed, want de volgende dag moeten we namelijk weer op tijd op om naar Lumle te vertrekken.

Geschreven door Readandtravel