Hola!
Ik was vandaag vroeg wakker en dacht dat ik door de wekker had geslapen, maar het bleek pas 6 uur te zijn. Ik kleedde me aan, deed de afwas en at boterhammen en appel. Elina had me een bericht gestuurd dat ze er over 25 minuten zou zijn maar dat ze me nog een bericht zou sturen. Ik deed ondertussen even mijn bed opmaken, haren kammen, tanden poetsen, schoenen aan etc. Oeps ik het was al 25 minuten verder toen ik wilde vertrekken in mijn appartement. Ik stuurde Elina een berichtje dat ik eraan kwam en zag dat ze 2 vinkjes had op whatsapp. Dat betekende maar 1 ding... dat ze nog gewoon thuis was. Ze stuurde al snel dat ze nu echt kwam. Ik wachtte in mijn appartement toen er opeens op de deur geklopt werd. Er stond een vrouwtje met een enorme smile en zei "Clean". Oké, kom maar binnen. Ik deed nog even de afwas van mijn ontbijtbord, messen en snijplank die ik had gebruikt voor het snijden van mijn appel. Daarna ging ik naar de hoofdweg want ik had geen zin om toe te kijken hoe die poetsvrouw mijn kamer ging poetsen en het was al bijna tijd om te gaan.
Bij de hoofdweg heb ik weer nog 10 minuten staan wachten tot Elina kwam. Op kantoor aangekomen waren de deuren gesloten en hoorde we dat de telefoon afging. Dat kon maar één iemand zijn rond deze tijd... Chitra! wij hebben supersnel de deuren geopend, want we waren een beetje laat vandaag en dan zou Chitra ook vragen waar wij uithangen. Na het telefoontje hebben we weer alles afgesloten, want we kregen van Chitra de taak om naar de bank te gaan. Daarvoor had Elina wel nog even een formuliertje ingevuld.
Bij de bank konden ze ons niet helpen. Elina heeft toen nog naar Chitra gebeld, maar daarna zijn we weer meteen naar kantoor gelopen. Op kantoor was vandaag weer geen internet! Elina haar computer werkte ook niet. Elina moest een naamblaadje maken voor een klant die ze vandaag moest ophalen op het vliegveld. Dat hebben we maar op Chitra's computer gedaan, want vanaf mijn laptop kan ik niet printen. Chitra kwam op een gegeven moment binnen en die werd er ook een beetje moedeloos van het feit dat er alweer geen internet was. Op een gegeven moment kreeg ik van Chitra te horen dat ik alleen naar het vliegveld moest. Oh dat was wel even slikken. Ik was wel al eens eerder mee geweest met Elina naar het vliegveld maar toen kwam die klant niet opdagen. Dus ik wist eigenlijk niet zo goed hoe ik moest handelen en wat ik moest zeggen. Daar werd ik wel een beetje nerveus van. Ik moest zelf maar uitvogelen wat het beste is. Elina moest op kantoor blijven van Chitra omdat Dev zou langskomen voor te kijken naar de router, waar ik dus helemaal geen idee van heb van wat er nou precies mis mee is. Chitra zou ondertussen met Gyan gaan lunchen. Chitra, Gyan en Elina gaven me nog wat tips en zeiden wat ik allemaal moest zeggen etc.
Om 14 uur zou de transfer me komen ophalen bij Fire and Ice in de buurt. Elina liep met me mee en heeft de chauffeur nog gezegd waar ik heen moest etc. Daarna vertrok ik alleen. Ik bleef nog erg kalm en dacht ik ben nu eindelijk voor mezelf vaardig genoeg om een fatsoenlijk gesprek met een klant te voeren zonder dat ik hoef te zoeken naar woorden en mezelf in moeilijkheden breng. Wel hoopte ik dat de klant niet allemaal dingen over bezienswaardigheden en die dingen zou gaan vragen.
Ik kreeg onderweg een telefoontje van Chitra met de vraag of we er al bijna waren want de klant stond op ons te wachten. Ik had geen idee waar we waren want de chauffeur nam allemaal binnendoorweggetjes om files te voorkomen. We moesten snel zijn, want anders zou de klant misschien toch de transfer van het hotel nemen.
Binnen 10 minuten waren we op het vliegveld. Het was ondertussen begonnen met regenen. Die man zou op mij wachten, maar omdat het regende vroeg ik me af of ik het gebouw in moest lopen om hem te zoeken of dat ik gewoon tussen al die blaadjes moest gaan instaan. Ik koos voor het laatste. Niet veel later stond er een blanke man naast me die zei dat hij die man was die op mijn blaadje stond. Welcome to Nepal! Hij had niet veel bagage bij zich, alleen een rugzak en een zakenkoffer. Zijn vlucht was eerder dan gepland geland en omdat hij waarschijnlijk geen check-in bagage had was hij natuurlijk al snel buiten.
ik opende de deur voor hem van de auto en hij nam plaats. Ik verontschuldigde me nog dat we wat later waren, maar hij zei dat hij 10 minuten niet zo erg vond. Ik gaf hem een envelop met de brochures en vertelde hem nog even kort over hoelang het ritje ongeveer zou gaan duren en over het weer van de komende dagen. Al snel raakte we af en toe aan de praat en vertelde hij dat hij al 3 jaar in India woonde voor werk, maar dat hij eigenlijk uit het zuiden van België kwam. Maar geboren in Frankrijk. Daarna hoorde ik inderdaad dat hij een Frans accent had, maar dat was me daarvoor eigenlijk niet zo opgevallen. Hij sprak echt heel vloeiend Engels en dat voor een Franstalige. Hij vroeg me nog hoe hij het beste kon betalen hier in Kathmandu en adviseerde hem gewoon Nepalese Rupies bij zich te hebben. Daarna hebben we eigenlijk niet echt meer gesproken. Elina zei ook dat je vooral de klant zelf moet laten aanvoelen of hij/zij met je in gesprek wil raken.
Bij het hotel aangekomen, was er echt zo'n Amerikaanse entree. Daarmee bedoel ik dat je met je auto tot bij de deur moet rijden en dat er dan van die mensen al klaar staan om de deur open te doen en je bagage uit de auto te nemen. Die man stapte al uit voordat we voor de deur waren en pakte snel zijn spullen. Ik vond dit een beetje raar en stapte ook maar snel uit om hem te bedanken maar ook om hem een fijn verblijf te wensen. En weg was hij. hmm was hij dan misschien niet zo blij met dat hij moest wachten, heb ik iets verkeerds gedaan of had hij gewoon een afspraak? Daar zal ik nooit achter komen, maar voor mijn gevoel ging het wel relaxt, Ik vond het ook wel fijn dat ik vandaag weer wat nieuws had bijgeleerd, omdat er de afgelopen weken gewoon niet veel te doen is op kantoor of zoals vandaag en gisteren dat we gewoon niks kunnen doen. Ik was binnen 1 uur en 20 minuten weer op kantoor. De chauffeur had me namelijk weer bij Fire and Ice afgezet.
Op kantoor moesten we wachten totdat Dev terug was. Hij heeft een nieuwe router gekocht voor Chitra en heeft die meteen geïnstalleerd. Nu hebben we weer internet, maar voor hoelang?
Om 16 uur zijn Elina, Dev en ik weggegaan voor lunch. We hadden alle spullen meegenomen, want we mochten na de lunch naar huis. We gingen eten bij Mcdonald restaurant. Elina bestelde voor mij de chicken springroll en een cola. Yes na aantal dagen had ik dan eindelijk de loempia's die ik wilde! alleen was het deeg van de loempia een beetje zacht, maar hij was wel echt lekker! Dev had een bamisoep en elina had een alu (aardappel) naanbrood.
Na de lunch gingen we naar mijn wijk. We stopten bij iemand voor de deur en niet bij mijn appartement. Het was ook iemand die Elina wilde uitnodigen voor haar trouwerij schijnbaar. Ondertussen dat Elina naar binnen ging heeft Dev mij even bij het winkeltje in mijn straat afgezet. Ik moest namelijk nog een pakket water naar boven tillen. Joehoe hij staat weer boven hoor, maar het sloopt me echt. Ben echt weer blij als ik gewoon in Nederland weer water uit de kraan kan drinken.
In mijn appartement heb ik even al mijn berichtjes gelezen die ik al had binnengekregen op kantoor, maar waar ik geen tijd voor had om ze nog te lezen. Ik heb ook maar vrij snel weer mijn laptop gepakt om deze blog te typen.
Na deze blog ga ik alweer eten koken. Verder nog even mijn stageverslag typen denk ik. Heb ik nu wel wat motivatie voor ondanks dat ik me moe voel. Wat ik morgen ga doen weet ik nog niet zo goed. Ik moet nog altijd een feestjurk of iets vinden voor de trouwerij daar kan ik ook niet meer al te lang mee wachten.

Geschreven door Readandtravel