Hallo allemaal,

Eindelijk weer een blog na een lange tijd stilte. Inmiddels al weer terug in Nederland, houd ik jullie niet langer in spanning met de laatste blogs. Ik wens jullie nog heel veel leesplezier van de laatste paar blogs. Nu tijd om mijn geheugen weer op te frissen:

Ik besloot mijn zaterdag even relax door te brengen. Ik begon met het wassen van mijn kleding. Natuurlijk kon ik die berg was ook tot dinsdag bewaren, zodat ik het in Nederland in de wasmachine kan gooien, maar niets in minder fris dan met een stinktas thuis komen van een reis. Dus ik besloot alles even lekker met de hand te wassen en dan dinsdag alsnog even in de wasmachine gooien. Nadat ik alles weer gewassen had en opgehangen, laadde ik al mijn apparaten op, want ik wilde naar ViaVia gaan om even te genieten van de wifi nu ik al bijna 48 uur zonder wifi leefde. Zoals ik al eerder heb getypt is het mogelijk om je laptop en telefoon daar op te laden, maar dat vind ik niet zo prettig. Verder wilde ik vandaag perse nogmaals naar de souvenirmarkt om nog laatste souvenirtjes te kopen. Ik liep naar de ViaVia waar ik een tafel nam op het balkon. Ik bestelde natuurlijk een jugo numero 3, die jullie nu ondertussen ook wel kennen. Ontbijt had ik al gehad, dus dat ging ik hier nu niet nemen. Even later schoof Elise bij mij aan de tafel en kwam Tine ook nog naar de ViaVia. Met Elise heb ik wel nog gegeten en gedronken. Ik bestelde een tostada capresse en een batido con leche met de smaak lúcuma. Elise zei dat dat heel lekker moest zijn en een typische vrucht is van Ayacucho, dus ik wilde het wel proberen. Helaas vond ik het totaal niet lekker en heb dus ook een half glas weer teruggegeven aan de ober omdat ik het gewoon niet weggewerkt kreeg. Elise ging al veel eerder weg dan ik, want ik moest nog foto's doorsturen naar Marianne en Frederique van de opening van gisteren. Op een gegeven moment was ik ook wel klaar met mijn telefoon. Ik wilde ook niet al te laat weg gaan bij ViaVia want het was vandaag bloedje heet en ik moest nog naar die souvenirmarkt lopen. Dus ik betaalde mijn eten, ging nog even naar het toilet en ging daarna weer verder op pad. Onderweg kwam ik nog Elise tegen die tegen mij vertelde dat er in die straat ook nog een tijdelijke souvenirkraampjes stonden in verband met Semana Santa, waar ik mogelijk nog wat leuks kon vinden. Niet veel later vond ik dan ook die tijdelijke kraampjes, alleen was ik daar de enige bezoeker. Je raad het natuurlijk al, iedereen moest mij natuurlijk hebben. Zo werd mij bodylotion aangesmeerd terwijl die vrouw ook nog aan de telefoon hing bijvoorbeeld. Snel weer weg hier, want ik heb geen zin in praatjes. Ik liep verder naar de souvenirmarkt, waar ik Manon tegen kwam samen met een vriendin van haar. Wanneer ik bij het eerste winkeltje kom wordt ik al gelijk bijgepraat over wat die vrouw allemaal in haar winkeltje heeft staan. Mevrouw, ik wil eigenlijk gewoon rustig kijken en zelf beslissen of ik meer van uw winkeltje wil zien en vooral wat ik bij u wil kopen, zonder dat u gaat zeggen wat ik moet gaan kopen bij u, dacht ik. En of dit de enige verkoopster was die zo te werk ging? nee... Je snapt natuurlijk dat ik mijn aankopen deed en daarna zo snel mogelijk weer weg ging, want die mensen proberen alleen maar geld uit je te krijgen, wat zeer begrijpelijk is. Ik kocht voor pap en mam twee keramieke muzikanten. Die man van dat winkeltje wilde mij poppetjes aansmeren waarvan de neus al kapot was. Verder kocht ik nog een retablo. Dat is een peruviaans kerststalletje, maar elke retablo is anders en beeld dus een ander verhaal uit. Ik wilde natuurlijk een echt kerststalletje, dus ook echt met Jezus in de kribbe, Maria en Jozef eromheen en dan eventueel met de herders en de koningen. Aangezien die vrouw geen krantenpapier meer had, werd het in wc-papier gewikkeld. Ik hoopte maar dat het heelhuids in Nederland aan zou komen, maar ik zou het dan nog wel in extra kleren wikkelen. Nadat ik bij de souvenirkraampjes was geweest ging ik weer lopend naar huis. Onderweg probeerde ik nog tuktuks aan te houden, maar er waren er amper in de straat. Toen ik bijna boven was, had het geen zin meer om nog een te nemen.

Rikke en Anne waren vandaag naar het zwembad gegaan bij ons in de straat. Toen ik thuis kwam heb ik nog een beetje gechilled. Ik had in de groepsapp van alle Belgen en Nederlanders van de week gestuurd dat ze van harte welkom waren om vandaag uit te gaan eten bij ViaVia. Ja, misschien was ViaVia niet zo'n goed idee nu ik al de hele week daar zowat over de vloer kwam. Sarah wilde wel komen, maar er was ook een ander evenement in de stad, dus zou ons op de hoogte houden of we misschien niet beter dat konden doen. Veel mensen verwachtte ik niet, want er gingen er ook veel naar Cusco of waren al in Cusco. Met de huisgenoten spraken we af om niet meer om 19 uur maar om 18 uur naar ViaVia te gaan. Zij waren waarschijnlijk de enige die konden. Daarnaast was Elise aan het regelen om de volgende dag samen met paar Peruvianen ergens heen te gaan om te gaan zwemmen, maar dan zouden ze al om 5 uur 's ochtends moeten vertrekken. Dus hoe later wij zouden gaan eten, hoe later zij in bed zouden liggen, hoe minder slaap ze zouden hebben. Ik besloot om sowieso niet met hen mee te gaan omdat het dan 5 uur vertrekken was en 8 uur 's avonds pas weer terug. Dat zou ik misschien niet trekken in verband met de vroege vlucht op maandag. Sowieso kon ik er wel bijna zeker van zijn dat ik geen raamplek zou hebben in het vliegtuig, waardoor ik al veel minder zou slapen.

Tine was nog steeds bij ViaVia dus we liepen met z'n 5'en naar ViaVia. Bij ViaVia bemachtigden we een tafel voor 6 personen. Sarah en Lisa waren daar aan het werk en wenste mij alvast een goede reis terug. Zij hadden geen tijd om met ons samen te eten. Ik bestelde een cola en een pollita ViaVia. Ik had deze al eens eerder gegeten en daar heb ik toen ook een foto van geupload. Ik kreeg echter de frieten niet meer op, maar gelukkig wilden Rikke en Ralph die nog wel hebben. We tafelden nog na en zagen dat er op de plaza allemaal voorbereidingen werden getroffen voor een stoet of iets dergelijks. Mensen namen plaats op de stoeprandjes, de weg werd afgezet voor verkeer en dergelijke. Ik wilde eigenlijk nog wel wachten tot de processie, maar de huisgenoten wilden naar huis. Behalve Elise, want die was bij Marianne aan de tafel geschoven toen Marianne ook naar de ViaVia kwam. Van de ene kant wel jammer dat ik niet ben gebleven, want ik had hele mooie foto's van Elise gezien, maar ik was ook wel erg moe. We liepen terug naar huis en daar ben ik ook meteen naar bed gegaan. Wel heb ik nog in mijn boek gelezen.

Geschreven door Readandtravel