Na een douche mijn kamer een beetje opgeruimd, afgewassen en gegeten. Onderweg naar het werk kwam een jongetje naast me lopen. Hij vroeg hoe t met me ging, waar ik vandaan kwam, waar ik naar toe ging en gaf me nog wat tips. Ik dacht eerst dat het weer een truc was om ongemerkt geld van je te stelen, maar dat was dit keer niet het geval. Hij wilde gewoon even wat meer weten van me.
Op het kantoor aangekomen was er niemand. Elina had vrij genomen om dingen te regelen voor het feest en van Chitra wist ik het niet. Ik wist niet zo goed wat ik kon doen, dus ik begon eerst maar met mijn mail uit te lezen. Ondertussen kwam Chitra binnen. Hij vroeg of ik naar de bank kon. Natuurlijk kan ik dat, heb ik ook weer wat te doen.
Bij de bank was het echt mega druk. Ik denk dat er 150 mensen ofzo waren. Ik pakte een bonnetje met een cijfer. Ik had C206 en op het bord stond C122. Dit keer voorspelde ik counter 7. Gelukkig waren er 6 counters open waardoor het wel wat sneller verliep maar alsnog moest ik lang wachten. Ik kon gelukkig zitten. Een man naast me had 192 toen hij klaar was met zijn zaken kwam ie naar me toe om te kijken welk nummer ik had. Waarschijnlijk dacht hij dat ik niet aan het opletten was op het bord, maar meneer mijn ogen zijn nog okee en bovendien kan ik verstaan welke counter ze omroepen, omdat ik tot 10 kan tellen in het Nepalees. Toen dacht ik ff dat hij wilde weten welk nummer ik had, omdat ik 20.000 rupies op moest halen, wat natuurlijk niet niks is. Zou hij me misschien hierna willen tekkelen?
Ja hoor dit keer had ik counter 7. Het begint nu een beetje eng te worden haha. De vrouw achter de counter werkte best snel. Ik moest twee keer tekenen en ik moest een telefoonnummer opschrijven. Ik denk dat die vrouw wilde dat ik het nummer van kantoor opschreef, maar dat nummer weet ik echt niet uit mn hoofd. Ik had geen telefoon bij me. Dus ik schreef maar geen nummer op. Die vrouw vroeg me nog of ik echt geen telefoonnummer had. Ik zo gezegd dat ik geen telefoon bij heb. Gelukkig accepteerde die vrouw het uiteindelijk, anders had ik een nederlands telefoonnummer opgeschreven haha. Terwijl die vrouw mij aan het helpen was zag ik weer die dikke rioolrat boven bij het plafond lopen. Lekker… Ik kreeg 20.000 rupies in mijn handen gedrukt en ik ging snel terug naar kantoor. Die man was nergens meer te bekennen gelukkig. Ik hield het geld vast terwijl ik mijn vest over mijn hand had. Niemand hoefde te zien dat ik hier met ongeveer 200 euro over straat liep.
Toen ik weer op kantoor was ging Chitra weer weg. Ik kan nu even niks doen zei hij.
Rond 15 uur mocht ik naar huis. Voordat ik ging vertelde Chitra dat we morgen niet meer naar Pokhara gaan… hij wil het uitstellen naar volgende week, waarschijnlijk om ons maar ook zichzelf een plezier te doen en de nachtrust te gunnen. Jammer, maar toch ook wel fijn. Ik liep naar huis terwijl ik mijn jurkje telkens omlaag trok.
Thuis heb ik me even opgefrist en even lunch klaargemaakt.
Nu ben ik aan het wachten totdat Dave me komt halen. Dan ga ik naar Kirtipur om nieuwjaar te vieren. Die blog zal dan morgen komen.

Sommige mensen vinden het raar dat ik nu nieuwjaar vier. Wij westerlingen vieren nieuwjaar op 1 januari volgens de jaartelling van Christus. Nepalezen geloven niet in God, maar in Buddha. Buddha is 56 jaar 8 maanden en 16 dagen ouder dan Jezus en daarom leven zij nu niet in 2017, maar in 2073 en wordt het vanavond 2074.

Alvast Happy Nepali New Year!

Geschreven door Readandtravel