Elina belde me vanmorgen om te zeggen hoe laat ze bij de hoofdweg zou zijn. Dit was wel eerder dan dat ik had verwacht van haar. Ik stond bij de hoofdweg te wachten, dit keer gewoon op de stoep, want het was bewolkt en Elina was er al vrij snel. Op kantoor aangekomen was er al snel duidelijk dat het internet het niet deed. Daar gaan we weer... je weet hoe afhankelijk je van internet als bedrijf bent als dit gebeurd. Al het werk komt stil te liggen. Gelukkig kon ik wel nog een beetje aan mijn stageverslag typen op de plekken waarvoor ik geen internet voor nodig heb. Elina haar computer werkte ook weer eens niet. We belden naar de internetserver, maar die waren druk in gesprek. Uiteindelijk na dik een uur namen ze op en konden ze niks voor ons beteken.
Elina en ik kregen gelukkig een klein taakje om naar de bank te gaan. Bij de bank was niemand te bekennen en waren we dus meteen aan de beurt.
Weer terug op kantoor kregen we de volgende taak. We moesten met de router naar een bedrijf toe. Dit bedrijf lag nogal ver weg van kantoor dus we gingen weer op de scooter. Ik had voor de zekerheid toch maar mijn jas aangedaan, want de hele dag zag het er grijs uit. Overigens was de temperatuur vandaag aangenaam, maar soms een beetje fris.
Bij het bedrijf aangekomen moesten we naar boven naar een kantoor. Daar zaten twee mannen. Eén daar van was een Aziaat met blauwe ogen, dit vond ik wel een apart fenomeen. We gaven de router en er werd behoorlijk wat gezegd in het Nepalees. We gingen even erbij zitten. Ik keek ondertussen naar de mensenstroom die opeens de kamer binnenstormde die schijnbaar hetzelfde probleem hadden. Het probleem lag dus deels aan onze router maar vooral aan de netwerkservice. We gingen weer terug naar kantoor en Elina heeft daar alles uitgelegd aan Chitra.
's Middags heeft Elina naar Chitra gebeld of we mochten gaan lunchen, omdat we gewoon niks konden doen. We mochten gaan. Elina nam paar van haar trouwkaarten mee, die ik nog voor dr had gevouwen, om die af te geven. We gingen naar de Spa van haar vrienden, of hoe ze het zelf noemt 'haar broer en zijn vriendin'. Daar heeft ze de trouwkaarten afgegeven want hij zou er voor Elina voor zorgen dat die afgeleverd worden bij de juiste personen, omdat Elina dat schijnbaar ook bij hun trouwerij had gedaan. Ik kreeg een kopje thee, wat hier echt heel lekker is en we wachtte totdat 'haar broer' terug zou komen met loempia's. Ja, we zouden gewoon loempia's gaan eten in de spa haha. Nee ik kreeg geen behandeling, maar gewoon in de wachtkamer. Ondertussen kwamen er klanten binnen. Hier komen vooral klanten van het hotel naar binnen, want deze spa maakt deels deel uit van een hotel.
Die jongen kwam terug met een zakje eten. Helaas had hij de loempia's niet kunnen vinden, maar had hij voor ons wel kathi roll meegebracht. Die hebben we dan lekker in de wachtkamer zitten oppeuzelen. Even later kwam er ook nog een jongetje met aardappelen. Ik kreeg een bordje voorgeschoteld met aardappel en daarbij een sausje. Het sausje was een beetje pittig maar wel lekker. Chitra belde Elina waar we bleven en Elina zei dat we eraan kwamen. We zijn toen ook meteen vertrokken.
Op kantoor aangekomen was Anusha ook weer aanwezig. Elina kreeg meteen de taak om met Anusha naar de Shechen Monastery te gaan. Ik dacht dat ze Anusha haar visa gingen fixen, maar dat was dus niet zo.
Chitra ging ook vrij snel weer weg voor een theepauze ofzo. Dus ik zat daar alleen aan mijn stageverslag te typen. Altijd als Chitra weg is dan komen er klanten... zo kwamen er 3 mensen vragen waar Chitra was. Eén man gaf me een visite kaartje van een bedrijf die helikoptervluchten aanbied en zei dat we hem konden bereiken wanneer we interesse hadden om met hem samen te werken. Ik zei bedankt en dat ik het door zou geven aan Chitra. Daarop reageerde hij een beetje raar vond ik, maar dat kan ook aan mij liggen. Ik heb hem toen ook maar even de contactgegevens van ons bedrijf en Chitra's mobiel gegeven. Een andere man vroeg echt specifiek naar Chitra en wilde hem alla minute spreken. Dus die gaf ik ook maar het telefoonnummer van Chitra waarop hij meteen ging bellen. Chitra kwam op dat moment net het gebouw binnen lopen.
Elina en Anusha waren weer terug, schijnbaar was het echt een road under contruction zo als ik begreep. Anusha vond het wel een beetje eng achterop.
Chitra had me nog gezegd dat ik komende weken content moet gaan posten op Twitter, Tumbler en Facebook. Ook moet ik morgen diverse restaurants binnenlopen en vragen of we daar brochures mogen achterlaten. Ik stelde ook voor om misschien nog op straat te flyeren, maar vraag me af of Chitra daar nog genoeg brochures voor heeft. Maar als we deze op hebben denk ik dat er een knop om gaat bij Chitra dat hij de nieuwe brochure moet gaan ontwerpen, want deze brochure staat nogal vol met tekst.
Elina zei dat ik met Dev naar Hetauda kom op het moment dat ze gaan trouwen. Elina gaat namelijk al veel eerder naar Hetauda, maar dat kan ik niet in verband met mijn stage. Ze vertelde dat ik in een gewone auto over een onverharde weg ga (met de jeep was het al bumpy), maar het mooiste is dat deze auto versierd is met bloemen zodat de hele stad weet dat er iemand gaat trouwen (zoiets als just married en blikjes achter je auto) en dat ik daar dan samen met Dev in die auto zit. Dat lijkt me echt heel raar, omdat in Nederland iedereen dan naar die auto kijkt om ook te kijken naar het stel en dan zit ik daar met Dev in die auto haha. Elina zei dat ik ook met de jeep kon gaan alleen, maar dan heb ik niemand om tegen te praten voor 5 uur.
Vlak voordat Elina en Anusha terug waren deed het internet het weer, of ja een andere wifi had Chitra gemaakt ofzo. Ik heb er geen verstand van in ieder geval.
Na kantoortijd ging ik met Elina naar de ATM omdat ze daar moest pinnen. Bij die ATM kan je niet parkeren, of ja het kan wel maar als de agent dan komt moet je een boete betalen. Ze stelde voor dat ik voor haar ging pinnen omdat er geen andere optie was. Ik kreeg een hele instructie en ging naar binnen. Uhm ja ze gaf me ook de pincode, maar die heb ik weer uit mijn geheugen gewist omdat ik dat niet hoef te weten. Dat laat maar weer eens zien hoe goed ons vertrouwen in elkaar is, het voelt als een hechte vriendschap. Ik moest bij de Himalayan Bank automaat pinnen, dat was al een zoektocht. Ik deed de kaart erin maar gaf ongeldige kaart aan. Ik moest contact opnemen met de bank zei die automaat. Nou ik ging maar weer naar buiten en vertelde Elina wat er aan de hand was. Oke dan gaan we naar een andere ATM want ik kan hier echt niet parkeren. We hadden nog gezocht naar een parkeerplek maar midden in Thamel is er eigenlijk nergens echt een parkeerplaats. We reden naar Chetraphati, dat is de wijk waar het hotel van mijn ouders lag. Dat is niet ver van Thamel. Elina zei dat ze me helaas hier moest afzetten, omdat de enige Himalayan Bank ATM op Durbar Square te vinden is en dan zou ik entree moeten betalen om mee te gaan, of ik moest daar in de zon op haar wachten. Oke ik loop vanaf hier wel naar de supermarkt en huis. Ik liep en vond het eigenlijk helemaal niet erg. Even later kwam Elina naast mij rijden. Ze had binnen 2seconden nadat ze mij af had gezet, dichterbij een ATM gevonden waar ze met haar pas terecht kon. Nu wilde ze me wel een stukje brengen. Ik was al bijna bij het stuk waar ik met mijn ouders, tante en oom niet links aanhield naar beneden, maar rechtdoor liep waardoor ik toen opeens in het donkere modderpad terecht kwam. Mijn ouders zullen wel weten dat het vanaf daar niet ver is naar de hoofdweg, maar Elina wilde me perse daar afzetten. Overigens wist ze niet hoe ver het was naar de hoofdweg omdat ze nog nooit die weg had genomen. Ik liep vanaf de hoofdweg naar de supermarkt wat maar 2 minuten vanaf daar was. Ik kocht vandaag brood, wortelen, koekje, worstjes en appelen. Ik vond ook een beschimmeld brood in het rek en heb maar tegen een medewerker gezegd dat ze dat niet meer konden verkopen. Ik heb voor de zekerheid ook maar even de datum en/van mijn brood gecheckt.
Vanaf de supermarkt ben ik naar mijn appartement gelopen. Ik had geen zin om ook nog een pakket water te halen, wat ik eigenlijk wel moest doen vandaag. Ik had nog 4 liter water staan waar ik voor vandaag nog wel mee vooruit kon, maar morgen moet ik dan echt echt echt er weer aan geloven om weer zoveel kilo naar boven te slepen...
In mijn appartement heb ik even gerelaxt, met mijn klasgenoot uit Spanje gebeld en daarna eten gekookt. Weer worst met aardappel en boontjes. Ach wat wordt ik toch blij van groenten op mijn bord :) ik hou van verse sperziebonen! Na het eten ben ik aan mijn blog begonnen. Om 21:00 uur heb ik nog even met mijn beste vriendinnetje gebeld. We hadden elkaar al een tijdje niet gesproken en gezien dus het was wel weer even fijn om bijgekletst te zijn. Daarna ben ik weer verder gegaan met deze blog en zit ik eigenlijk te wachten op een telefoontje van mama die nog zou bellen. Zal niet een heel lang telefoongesprek zijn, want ik zie dat het al 22:30 uur is. Misschien een beetje lang aan de telefoon gehangen daarnet haha.
Zo...einde aan deze blog , morgen weer een nieuwe! Groetjes ;)

Geschreven door Readandtravel