Mama heeft mij weggebracht naar kantoor. Er was vandaag weer veel te doen. Ik moest weer reisbeschrijvingen maken en tabellen aanpassen. Elina zit altijd met een kapotte computer maar zegt pas om 13:00 uur tegen Chitra dat haar computer het weer niet doet. Al die tijd daarvoor zit ze haar social media uit te lezen. Toen Chitra terug was van lunchen begon het keihard te regenen. Ons plan was eigenlijk om te gaan lunchen bij de pizzahut, maar dat viel letterlijk in het water. We zijn maar in onze charmante regenkleding naar Fire and Ice gelopen. Daar bestelde we een pizza maïs kip en een panini mozarella, tomaat, pesto die we dan deelden. Elina had Dave gebeld of hij ook even langs kwam. Dave wilde wel voor de gezelligheid komen maar had zojuist lunch op. Ik zei tegen Elina dat ik me niet kon voorstellen dat Dave zou komen zonder te eten, want die jongen heeft altijd honger of eet altijd mee. Toen hij binnenkwam stal hij dan ook gelijk de chips die bij de panini zat.
Vlak voor 17:00 uur besefte ik opeens dat ik niks meer van etenswaren in huis had en dat ik dan nadat ik mama, papa, ome Jan en Marja naar het vliegveld had gebracht, ook nog boodschappen moest gaan doen. Ik had al twee tassen bij naar het werk (een tas met laptop en cadeautjes en een tas met de kleding die ik van de week aan had toen ik bij mijn ouders in het hotel sliep) dus ik had geen plaats om daar nog mijn boodschappen bij in te doen. Ik vroeg heel lief aan Elina of ze me nog snel even een RamYam (noedels) kon kopen en ze ging me dat halen. Ondertussen kwam Anusha binnen op kantoor want die ging ook mee naar het vliegveld. Ik overhandigde haar het fotoalbum met foto’s van 2009. Ze was er erg blij mee want haar computer is destijds eens gecrasht waardoor ze alle foto’s kwijt is. Ik gaf het al op kantoor want ik ben zo iemand die dan weer eens vergeet het te geven… Elina kwam terug met mijn noedels en we sloten de boel af. Althans Elina, want wij moesten snel weg. We gingen lopend nog naar een winkeltje waar ze thee en koffie kruiden verkopen en ze kochten 2 pakketten met milktea kruiden. We liepen snel door naar het busje. Chitra werd ondertussen door Elina gebeld dat mijn ouders, oom en tante al op de hoek van de straat op ons aan het wachten waren. Anusha en ik konden niet gelijk instappen want het busje stond tegen de muur geparkeerd. We gingen achterin zitten zodat de rest zomenteen dan gemakkelijk kan instappen. We reden naar de straat waar ze al stonden te wachten en daar was Elina ook. We laadden de koffers in, ze stapten in en zwaaide Elina uit. We reden naar het vliegveld wat erg warm was in het busje. Bij het vliegveld aangekomen heeft Anusha de theekruiden overhandigd aan mijn moeder en tante. We hebben ze nog een dikke knuffel gegeven en een fijne reis gewenst en gingen al snel weer terug naar ons huisje. Onderweg heb ik gezellig gekletst met Anusha. Anusha voelde zich niet heel lekker omdat ze van al dat stof een beetje benauwd wordt. Ze had ook hoofdpijn wat misschien komt van te veel focussen op de weg (alle auto’s die kriskras rijden). Chitra was zo vriendelijk om mij recht voor mijn appartement af te zetten. In mijn appartement besefte ik opeens dat mijn ouders, tante en oom er niet meer waren en dat ik nog de laatste paar weken alleen ben. De gehele vakantie van hen voelde voor mij alsof het nooit anders was geweest, alsof ze op bezoek waren en nooit meer weggingen ofzo. Het was een hele gezellige tijd dus toen ik in mijn appartement kwam vond ik het wel weer jammer dat het zo snel was gegaan. Ik heb toen nog even noedels gegeten, nog even gebeld met mijn ouders die nog aan het wachten waren op hun eerste vlucht, de vlog van paar dagen geleden getypt en heb social media een beetje bijgelezen.

Geschreven door Readandtravel