Vandaag moesten we nog eerder op dan gisteren. De studenten hadden om 6 uur een Puja. Dat is een gebedsritueel dat altijd in dat klooster om 6 uur begint. Omdat dat wel erg vroeg was en Elina en ik lang moeten rijden hadden we besloten dat Elina en ik bij het ontbijt zouden komen. Anusha zou wel naar de Puja gaan. Gyan hadden we vandaag niet nodig. Gyan is namelijk een gids en wordt eigenlijk alleen betaald voor gidsen. Vandaag zouden de studenten de hele dag gewoon bij het klooster zijn dus hebben we Gyan niet nodig.
Om 7 uur ofzo stonden we dus op en namen we geen ontbijt omdat we dat in het klooster zouden krijgen. We gingen op de scooter naar het klooster. Daar vertelde Anusha ons dat ze vanmorgen op tijd was vertrokken thuis maar in een file terecht was gekomen en dus vanmorgen te laat was. Daar voelde ze zich erg stom over. Ach gelukkig had ze het nummer van een monnik en die heeft de groep meegenomen naar de zaal voor de Puja. We namen een ontbijt en begonnen om 8:30 uur met het programma. We moesten naar een zaaltje waar we Boeddhistische les kregen van een hoge monnik gespecialiseerd in reïncarnatie. Anusha en Elina gingen met een andere monnik een programma voor vandaag samenstellen, terwijl ik toezicht hield op de groep. Ze hadden tegen me gezegd dat ik om 9 uur de monnik moest onderbreken en dat ze dan een theepauze zouden hebben en daarna weer verder konden met de Boeddhistische les. Ik vond het eigenlijk niet zo netjes om iemand van een hogere klasse te onderbreken midden in zijn verhaal, maar het moest. Gelukkig accepteerde de monnik het. Ik verstelde de studenten dat ze een kwartier een theepauze hadden, maar er werd gelijk gezegd dat ze daar geen behoefte aan hadden op dit moment aangezien ze zojuist ontbijt op hadden. Ik vertelde hen dat ze ook door konden met de boeddhistische les en daarna een theepauze kunnen nemen. Daar kozen ze voor. Om 9:40 uur was de monnik klaar met zijn verhaal en konden de studenten vragen stellen aan de monnik. Daarna vertelde ik hen dat ze tot 10:00 de tijd hadden om thee te drinken en dat we nog even een foto zouden maken. Pas daarna zouden ze een kwartier vrijetijd krijgen. Op dat moment begon iedereen te lopen en gingen er sommige naar hun kamer. Dat was niet de afspraak. Toen er een groepsfoto zou worden gemaakt moest ik ook kinderen binnen proberen te houden. Anusha en ik moesten zelfs nog 2 studenten bij het guest house halen, waarvan 1 op haar kamer was. We wisten niet welke kamer maar gelukkig wist de receptioniste dat wel. We klopten op haar deur en ze deed open. Ik zei dat ze nu meteen mee moest komen voor de groepsfoto en ik kreeg een antwoord dat ze van een docent naar haar kamer mocht om een boekje te pakken. Waarom heeft ze toestemming van de docent gekregen als dat niet de afspraak was? Nouja dat meisje deed ook nog super langzaam en zei dat we wel een foto zonder haar konden maken. Nee dat is ook niet de afspraak... We waren een beetje boos en vooral omdat anderen op haar aan het wachten waren en ik daar ook op aangekeken wordt omdat de meesten niet snapten waarom ze nog aan het wachten waren.
Na de foto hadden ze echt heel even vrijetijd om naar de toilet te gaan. Om 10:15 uur begon het volgende programma. Er werden 4 groepen gemaakt op basis van de crews. Elke groep ging naar een klaslokaal. Ik was met groep Health. We kwamen in klas 7. Zij hadden op dat moment Engels. Het lokaaltje was echt heel klein. Ik zei dat ze interactieles hadden en dus alles aan elkaar konden vragen. De meesten studenten waren verlegen (zowel de Nepalese en Nederlandse studenten). Ik zei dat dit juist de gelegenheid was om je Engels te oefenen en vrienden voor het leven te maken. Daarna werden wat icebreakers gedaan en sloten we de les af met "tato alu". We stonden daarbij in een kringetje en werd de borstel van het bord, wat de hete aardappel moest voorstellen doorgegeven. De Engels leraar tikte met een stift op het bord. Zodra hij stopte en de borstel was in jouw handen was je af. Dit was erg hilarisch en sommige waren erg panisch.
Na de les stond er een lunch voor hen klaar. Daarbij was ook Thai pasta. Toen ik in de rij stond om mijn eten te halen zei een student al tegen me dat het spicy was, maar ik dacht ach ik ben hier wel wat gewend. Ik at de pasta en ik kon me wel voorstellen dat het voor iedereen wel spicy kon zijn ook al vond ik het lekker haha. Ik vertelde de studenten dat ze het beste rijstepap konden eten om het te blussen in plaats van water te drinken en meteen rende iedereen naar de rijstepap.
Na de lunch gingen we verder met het programma van gisteren namelijk het maken van de mandala en de lotus tekeningen. We gingen weer in dezelfde groepen en volgorde naar de klassen. Er waren wat problemen met de verf want er ontstond wat onduidelijkheid. We hadden groene verf gekregen die erg licht was dus iedereen begon de delen te verven waar lichtgroen stond, maar dit bleek de gewone groen te zijn. Later bleek dat we geen tijd hadden om licht groen te gebruiken dus moesten we alles groen maken wat groen moest. Toen de monnik zijn tekeningen van zijn allereerste tekenlessen liet zien viel ik bijna achterover. Hoe kan iemand al zo precies tekenen tijdens de eerste les? Verder in zijn klapper met tekeningen werden steeds meer details toegevoegd en was de laatste tekening een Boeddha met echt alle details waar precisiewerk voor nodig is.
Na de lotusklas waar iedereen zijn tekening af had gemaakt werd er weer gewisseld. We gingen nu naar de mandalamaking. Er was geen monnik aanwezig en Anusha en ik wisten ook niet waar hij uithing. We hadden geen telefoonnummer of iets. We hadden Elina gebeld om te vragen of zij wist waar hij was maar dat wist zij ook niet. Met als gevolg dat we wat geïrriteerde kinderen om ons heen hadden. Toen ik de hoofdmonnik probeerde te zoeken belde Anusha dat de monnik was gearriveerd. De studenten waren al aan de slag en maakte de laatste paar toevoegingen. We konden niet de hele mandala nog afmaken dus werd er nog Xplore etc bij geschreven. Na de mandalamaking moesten we wachten op de andere helft van de groep, maar dat duurde lang omdat er nog super veel studenten nog niet klaar waren met hun mandala en die graag af wilde maken. Uiteindelijk paar minuten verder was iedereen in het gebouw bij de mandala en werd de mandala volgens een ritueel verbroken door met de vinger de kleuren te vermengen. Normaal wordt daarna het zand in de rivier gegooid en met de stroming meegenomen maar dit keer konden we niet naar de rivier gaan.
Om 15 uur ging het programma verder met weer een interactie-les maar dit keer met studenten van ongeveer dezelfde leeftijd. Dit keer werden studenten niet in crews bij elkaar gezet waar we commentaar op kregen van de leiding van de groep, maar we hebben hen proberen uit te leggen dat voor deze les het niet noodzakelijk is om als crew bij elkaar te zijn want deze les was er nou echt voor bedoeld om interactie te maken met hun leeftijdsgenoten en niet om presentaties te geven over cultuur, gezondheid etc.
In mijn klaslokaal werd meteen al contact gemaakt, ondanks de Nepalese studenten een beetje verlegen waren en niet heel goed Engels spraken. Sommige vonden het lastig om het gesprek gaande te houden en daarom hielp ik hen met wat input over wat ze nog zouden kunnen vragen. De meeste gesprekken monde uit tot het leren van elkaars taal. Er werd ook onderling geruild met studenten zodat ze niet 1 uur tegen dezelfde aan het praten waren.
Om 16 uur was het tijd om in de zaal waar ze vanmorgen boeddhistische les hadden te gaan sporten met de monniken. Vooral jonge monniken kwamen naar de zaal en er werd "fire in the mountain" gespeeld daarbij ren je door de zaal en zeg je fire in the mountain run run run totdat iemand een getal noemt dan moet je zo snel mogelijk een groepje vormen met het aantal dat genoemd wordt. Dit vonden de studenten erg leuk om te doen. Daarna deden de Nederlandse studenten nog de One Billion Rising Dance. Dit is een dans om op te komen voor de rechten van de vrouw en tegen het misbruiken van de vrouw.
Hierna was het tijd om naar buiten te gaan om verschillende sporten uit te oefenen met de monniken zoals touwtje springen, basketballen, voetballen, kegelen en tafeltennis. Het was heel leuk om te zien hoe de kleine monnikjes enthousiast meededen en niet bang waren voor toeristen.
Om 19 uur was het avondeten. Chitra en gyan waren ook gekomen en samen met paar andere monniken zaten we buiten op het grasveldje. Ik was nogal kwaad toen ik hoorde dat de groep niet wilde splitsen voor morgen. Morgen gaan ze naar Nuwakot waar ze 2 scholen gaan bezoeken. Het is namelijk gewoon niet realistisch om met 42 blanke mensen aan te komen bij een school waar maar 20 hele jonge leerlingen zitten die nog nooit buitenlanders hebben gezien. Bovendien is er gewoon een kans dat meer dan de helft van de groep hun handen niet uit de mouwen kan steken omdat ze elkaar dan in de weg zullen lopen. Het besef was er gewoon niet waardoor we uiteindelijk toch maar hebben besloten dat ze als een grote groep eerst de ene school gaan bezoeken en de volgende dag de andere school.
Daarna zijn Elina en ik met de scooter weer naar haar huis gereden en heb ik weer bij de dove zus op de kamer gelegen. Ik vind het gewoon normaler dat ik daar slaap zodat Dave en Elina ook gewoon samen kunnen slapen, want ik ben de gast. Want als ik bij hun in de kamer slaap dan slaap ik alleen in het grote bed of slaap Dave alleen op de grond. Dat ligt volgens mij niet erg prettig op de grond dus kan ik beter in een bed slapen zodat hij in zijn eigen bed kan.

Ik had gister een groene tikka van Elina gekregen want het is de groene maand en als getrouwde vrouw moet je dan groene (en eventueel met geel en rood) armbanden dragen. Dit is om je respect te tonen voor de natuur als getrouwde.

Geschreven door Readandtravel