Hola
Waarschijnlijk 2 bloggen vandaag! In het weekend heb ik geen internet (geen internet in mijn huis) en gisteren hebben we ook wat leuks gedaan, waardoor ik geen blog kon uploaden (zie volgende blog). Dus niet ongerust worden, ik leef nog!

Ik werd vroeg wakker, maar het was nog weekend dus waarom niet in bed blijven liggen? Tot 9 uur ongeveer. Ik ging boven de rotzooi van gister een beetje afwassen en ik maakte mijn ontbijtje. Ik dacht dat Anne al met Tine naar de markt ofzo was maar schijnbaar was ik de eerste van vandaag. Ik ging weer terug naar de kamer en Rikke was ook wakker geworfen. Wij hadden afgesproken om al vroeg naar de winkel te gaan om water te halen zodat het nog niet heel warm zou zijn. Maar het was al 10 uur ofzo. Rikke zou gaan ontbijten en dan na het ontbijt zouden we naar de winkel gaan. Rikke bleef wel heel lang boven. Dus ik ging zelf maar even kijken. Boven zaten Anne, Elise en Rikke. Zij waren filmpjes aan het kijken. Tine (een andere) kwam nog haar pasta halen voordat wij weggingen met zn allen. Ik dacht dat we op zoek gingen naar een restaurant om te gaan lunchen, dus ik nam alleen mijn rugzak met geld en telefoon mee. Bij de plaza pinde ik nog geld. Ik had de vorige keer bij de verkeerde bank gepind. Al het geld dat ik straks nog over heb kan ik hier aan mn huisgenoten geven en zij betalen mij dan dat bedrag in euro’s terug. Dus ik pinde gelijk het maximale zodat ik ook niet elke keer hoef te betalen om te pinnen. Terwijl ik bijna klaar was met pinnen werd mij gevraagd of ik een leesboek wilde. Gaan we naar een boekenwinkel? Leuk! Nee, Elise bedoelde of ik nog een boek van thuis wilde hebben. Ja! De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween die op mn nachtkastje ligt. Elise ging terug naar boven om voor ieder een boek te halen. Wij gingen ondertussen een ijsje halen. Ik nam stracciatella coffee en cookies en un vaso (in een bekertje). We aten het even in een parkje dat in onze straat ligt tegenover 1 van de 33 kerken die Ayacucho heeft. Elise kwam terug met een tas vol boeken. Samen liepen we verder richting supermarkt. Daar liepen we voorbij richting markt. Daar liepen we ook voorbij. Hè, waar gaan we heen? De rest zal vast een goed restaurantje weten. Uiteindelijk kwamen we aan in een park, waar we in onze boeken lazen. Oh dus we gaan nog niet lunchen? Aline, kwam nog even gedag zeggen, want die had ons zien zitten toen zij naar de lokale ViaVia ging. De lokale ViaVia ligt aan het park. Toen het begon te regenen gingen wij ook maar snel naar die ViaVia voor een lunch. Tine, Elise en ik bestelden la tostada capresse (tosti, tomaat, mozarella), welke nog bevroren was bij Tine en Elise toen hij werd geserveerd. Op de plaza was ie beter. Helaas werkte het wifiwachtwoord niet, waardoor ik vorige blog niet eerder kon uploaden. Na de lunch vroeg Aline of we met hen (haar familie) meegingen. Ik had niet helemaal meegekregen waar we heen gingen, dus toen we ergens stonden en er werd gezegd dat het 10 soles zou kosten, had ik geen idee waarvoor. We hebben de prijs weten af te dingen naar 7,50 soles, want 10 soles voor 10 personen was wel snel verdiend. Samen liepen we naar binnen. Een gymzaal vol met dansers. We gingen naar een Marinera (typische Peruviaanse) danswedstrijd! Oh wow, iedereen zo mooi aangekleed en veel supporters. Er waren 2 clubs die tegen elkaar streden. Wij namen plaats op de tribune en hebben ons geamuseerd met het bekijken van de snelle stapjes en de doekjes die ze in het rond zwaaiden. Wauw dit had ik niet willen missen. Had ik dit geweten had ik mijn fotocamera meegenomen. We hebben tot het einde gekeken, maar waren halverwege pas naar binnen gegaan. Toen het afgelopen was begon het al te schemeren en te regenen. In de gymzaal had ik het al koud gekregen, maar ik had dus helemaal niks bij me naast een leesboek, geld en een telefoon. Shit, ik was zelfs de regenhoes voor mijn tas vergeten mee te nemen. Het begon harder te regenen. Het begon te onweren. Binnen 2 minuten waren onze schoenen al waterschoenen, de straten stonden blank. Nu was ik wel blij dat ik die fotocamera niet bij had. We renden door de regen, maar voor mij een hele work-out op deze hoogte en paar meters achter elkaar. Vlak langs de huizen konden we redelijk droog lopen, maar de regen druppelde ook als een waterval van de daken af. Rennen, rennen, rennen. We renden snel naar de arc de triomph waar we net als vele anderen mensen even schuilden. Het enige verschil is dat wij binnen 30 seconden weer verder renden, naar de supermarkt. In de supermarkt stond het ook rijen dik aan mensen die aan het schuilen waren. Ondertussen waren wij een vaatdoekje vol met water. Rikke en ik namen nog een fles water van 7 liter. Gelukkig paste die in mijn rugzak, die ik speciaal daarvoor had leeggemaakt. Ik zag er alleen heel erg tegenop om nu door de stromende regen te gaan rennen met 7 liter. Ik heb nog paar keer geschreeuwd dat ik ECHT, ECHT, ECHT met een taxi ging. Uiteindelijk heb ik de eerste paar meter gerend, maar dacht: wat heeft het nu voor zin om te rennen als je toch al een vaatdoek bent? Dus ik ben uiteindelijk op mijn dode gemakje gaan lopen door de watervallen. De anderen waren natuurlijk al meters voor mij uit, want die lopen sneller en hadden gerend. Nu loop ik hier alleen door de stromende regen, met 7 liter water op mijn rug, wat een idioot. Op de plaza stond ook echt iedereen te schuilen. Onderweg in onze straat liepen ook mensen die van voordeur naar voordeur renden om niet al te nat te worden. Thuis aangekomen moest ik nog mijn sleutel uit mijn tas pakken, want zij hadden allang de deur achter zich dicht gedaan. Het eerste wat ik deed toen ik thuis was, was beneden in het gangetje echt alles uittrekken, zodat niet de hele slaapkamer nat werd. In de slaapkamer was het een beetje nat, omdat het via de deur naar binnen liep. Elise had ons gewaarschuwd dat als het zou gaan regenen dat alle ramen en deuren echt dicht moesten en je het beste je bagage ergens bovenop kon leggen, want het is normaal dat de kamer dan blank staat. Zo gebruikte Rikke en ik het bovenste bed van het stapelbed ook om onze spullen veilig te stellen. Ik had ook een waslijn bij die we door de kamer spanden. Daar hingen wij onze kleding met wasknijpers op. Ik deed mijn pyjama aan en we gingen nog naar boven om een kop thee te drinken en avond te eten. Ik maakte noedels klaar, maar ik kwam erachter dat we de resten van de koelkast gingen opeten en de resten van het feestje. Dus na mijn noedels nam ik nog wokgroente, doritos met guacamole en casavechips volgens mij. Vervolgens ploften we allen op de bank voor De Mol (belgische versie van Wie is de Mol?). Anne heeft internet thuis dus ze zette YouTube op met de laagste kwaliteit zodat het filmpje niet continue vast zou hangen. Wij hebben genoten van de derde aflevering van De Mol. De eerste en tweede aflevering heb ik niet gezien, maar ik ga zeker tot het einde kijken. Na de aflevering zijn we naar bed gegaan. Beneden gleed ik nog even keihard uit op mijn slippers. Dat wordt een blauwe plek op mijn zij.

Geschreven door Readandtravel