Hallo Allemaal,

Inmiddels al maandag wanneer ik dit typ. Natuurlijk omdat ik geen wifi heb in mijn huis. Ik probeer vandaag in ieder geval deze blog online te zetten, maar het kan zijn dat de blog van gisteren (zondag) mogelijk nog even op zich wacht. Vrijdagavond na het werk ging ik dus een restaurantje zoeken ergens, omdat Rikke al smiddags warm had gegeten en ik geen eten meer in huis had. Ik besloot naar ViaVia te gaan (het restaurant aan de plaza), gewoon makkelijk en lekker. Ik bestelde een Pollita ViaVia (kip met frietjes, zie foto). Omdat het heel erg fris was, maar ik toch wel een tafel "buiten" wilde bestelde ik een té de limòn (limoenthee), daar kreeg ik een koekje bij. Bij mijn kip kreeg ik trouwens ook sausjes (mayonaise, ketchup en mosterd). De vorige keer pakte ik het gele pakje, maar dat bleek dus mosterd te zijn. Nu pakte ik de groene voor mayoneza. Ik genoot van het goede eten. Ook belde ik met mijn vriendin in Nepal. Het was bij mij 19 uur en bij haar rond de 6 uur sochtends ofzo. Het was bij haar dus al 30 maart, haar verjaardag. Zij kreeg een ander telefoontje dus ze vroeg me of ik na 20 minuten er nog zou zijn. Ja, prima bel me maar over 20 minuten terug. Ik twijfelde of ik nog een ijsje wilde. Echte kenners weten dat ik ALTIJD van ijsjes houd, dus zo bestelde ik een banana split. Het waren aparte smaken ijs, het smaakte bekend, maar ik kan het nog steeds niet plaatsen wat het precies was, wel waren er bananen die smaakte als bananen haha. Uiteindelijk was ik wel paar sol lichter, maar ik had het met een tevreden gevoel uitgegeven, want ik zat weer tonnetje rond. Anne, Tine en Rikke waren nog naar Yanama, ik dacht misschien kan ik met hen mee terug lopen, maar zij waren schijnbaar nog onderweg. Na mijn eten was ik moe en wilde ik naar huis, dus ik heb mijn Nepalese vriendin geappt dat ik echt naar huis ging, want ik was zo moe. Ook appte ik in onze groepsapp van de huisgenoten dat ik naar huis kwam zodat Elise me de deur over paar minuten open kon doen. Toen ik aankwam thuis, deed Elise al bijna de deur open. Zij had me waarschijnlijk aan zien komen vanuit haar slaapkamerraam. Ik was moe, had al gegeten, dus ik besloot mijn pyjama aan te doen en lekker te chillen met mijn puzzelboekje. Rikke vroeg of ik met hen nog een film wilde kijken, maar als ik toen nog 2 uur film moest gaan kijken, dan was ik halverwege al in slaap gevallen.

De volgende ochtend was ik redelijk vroeg wakker. Ik pakte mijn puzzelboekje en ging lekker puzzelen aan de eettafel. Ik waste nog wat kleding, want de vorige keer had ik alleen ondergoed en sokken gewassen, omdat binnen niet heel veel plaats is om je kleding op te hangen. Toen had ik ook savonds gewassen. 's Avonds is de meeste kans op regen hier dus dan kan je het beter binnen hangen. Nu was het overdag, dus ik waste echt alles. Dat deed ik boven, maar er kwam geen water uit de kraan... Een vrouw en een meisje waren ook boven en die wezen mij dat er aan de andere kant van het huisje een draaiknop zat om het water aan te zetten. Het water kwam gewoon zo uit de kraan, dus geen idee waarom er dan een draaiknop op die kraan zit. Ik hing mijn kleding op met de wasknijpers uit Nepal. Het meisje kwam nog naar me toe om te zeggen dat ik niet moest vergeten om het water nadat ik klaar was uit te draaien. Toen ik mijn kleding dus allemaal had gewassen wilde ik de knop uitdraaien en liep zo vol tegen een ijzeren waslijn. Die draadjes lopen ook kriskras over het dakterras. Nu heb ik een kras op mijn voorhoofd, alsof ik met een stijltang ofzo mijn hoofd heb verbrand. Harry Potter Style. Tine kwam ook nog haar mega berg was ophangen boven. Om 12 uur wilden Tine, Rikke en ik naar de winkel gaan om nog eten te kopen voor komende week, maar toen we wilde gaan zei Anne dat we beter rond 13 uur naar de Wari Ruïnes konden gaan. Dat gingen we niet zo snel halen. Dus we besloten een andere keer naar de winkel te gaan. Elise was wel nog in de stad, maar die was al bijna boven toen we haar appte. We hadden gevraagd of er nog anderen meewilden maar die wilden niet mee. Wij liepen om 13 uur met onze bergschoenen naar een pleintje om een combi-van te nemen, maar er waren daar geen combi-vans. Dus we probeerden een taxi. De chauffeur vroeg 45 soles voor ons 5'en. Dat was volgens Elise erg veel. De man zei dat ie waarschijnlijk geen klanten zou hebben om terug te rijden, waardoor het duurder was. Dat begrepen we wel, maar we vonden het toch duur. Rikke en Tine vroegen een andere taxichauffeur. Die vroeg 35 soles. Dat was een veel betere prijs. We stapten in de taxi. Vier op de achterbank en Elise voorin. Erg krap. Die chauffeur reed echt als een gek. We reden over slingerwegen richting Quinua, niet helemaal tot Quinua. Als we uit de bocht zouden vliegen, wat geen rare gedachte was met deze man achter het stuur, dan waren we wel op slag dood. Hij zat ook elke keer te lachen achter het stuur, hoe wij op de achterbank door de auto vlogen. Hele mooie natuur onderweg, maar ja daar konden we amper van genieten, als je er zo voorbijraast. De weg had ook veel drempels, waardoor het telkens optrekken was (toerenteller over de 3 heen) en dan weer keihard afremmen. Uiteindelijk kwamen we gelukkig heelhuids bij Wari Archealogical Museum. Hier kan je ruïnes bekijken van het prehistorische volk Wari. Wari's zijn de voorouders van de Inca's. De Inca's zijn bekend om het volk dat Machu Picchu bouwden. Om precies te zijn leefden de Wari's van 550 tot 1100 na Christus en de Inca's vanaf 1350. Heel bijzonder dus dat ze een deel van zo'n eeuwenoude stad, wat een grootte had van 300.000km2, hier hebben gevonden. Behalve dat de ruïnes en het museum erg indrukwekkend waren, had het ook echt prachtige natuur met prachtig uitzicht. Het was trouwens een openlucht museum en dan binnen in een gebouwtje (museum genoemd eerder) werden dan potten, stenen en een lijk getoond. Jammer was wel dat alle informatie alleen in het Spaans te lezen was, welke ook redelijk moeilijke woorden bevatte. Wij maakte eerst een ronde om de ruïnes heen en maakte heel veel foto's. Daarna namen we een pad naar andere ruïnes, maar dat vond ik meer een natuurwandeling dan dat er daadwerkelijk iets te zien was. Zeker niet slecht hoor, want wow prachtige bloemen en cactussen. Er waren ook uitzichtposten waar je kon zitten, welke ook erg geschikt zouden zijn om uren een boek te lezen of om te picknicken. Ondanks dat deze plek geen 360 view heeft van de stad, zoals Picota en Acuchimay vond ik dit toch veel mooier. Raar ook dat mogelijk over paar honderd jaar onze nakomelingen mogelijk ook naar onze huizen staan te kijken. Er waren ook hier nauwelijks toeristen te bekennen. Mensen die we zagen waren Peruvianen. We zijn niet helemaal naar boven gehiked want het was best wel warm. Dus toen we voor ons gevoel wel genoeg hadden gezien gingen we naar de uitgang. We zouden eerst nog naar Quinua gaan, maar dan zouden we heel laat weer terug gaan. Dus we gingen terug naar Ayacucho. Er was een heel klein busje op de parkeerplaats, maar deze kon ons niet helemaal naar Ayacucho brengen. Hij kon ons wel naar de bushalte brengen voor 20 sol volgens mij. We twijfelde of we deze moesten nemen of dat we moesten wachten voor een ander busje/auto. We besloten toch maar het busje te nemen, want het kon nog lang gaan duren voor er iets zou komen. De buschauffeur had gezegd dat in Quinua taxi's wachtten totdat het helemaal vol zit, dus we geen schijn van kans zouden hebben. De buschauffeur, ofja bus... zette ons af bij "de bushalte", welke geen bushalte was. Daar kwam een collega van hem aanrijden die ons wel naar Ayacucho kon meenemen. We stapten in een ander klein busje. We deelden het busje met een vrouw en haar kind en een jongen en een meisje. We kwamen aan bij een of ander plein dat ik nog nooit had gezien. Gelukkig wist Elise waar we waren. We liepen nog naar een markt, waar ze echt veel lekkerdere groenten en fruit hadden dan op die andere markt. Het zag er veel beter uit. We kochten een hele mooie grote aubergine voor slecht paar sol. We liepen naar boven. Onderweg kochten we nog een bezem, dweil, melk, sprite… Thuis gingen we samen aan de slag in de keuken. We gingen met ons vijven Lasagne eten. Super lekker. Elise had nog een zakje van de Knorr. Verder maakte we een alcoholisch drankje. Anne maakte ondertussen al een playlist die ze doorstuurde naar de dj. Ja, ja, vanavond was de 90's party in Pulka's Wasi. We hadden er allen al hele erge zin in, dus nadat we onze Lasagne op hadden, moesten we ons snel omkleden. Ze hadden me gezegd dat het heel heet kan zijn in de club dus ik koos een topje met een zwarte broek en sneakers. Mijn haar bond ik vast in een staart die ik boven op mijn hoofd plaatste. Overdreven make-up. Ready to go! Ik nam nog een dun jasje mee, die ik aandeed om naar Pulka's Wasi te lopen, want het was wel erg fris. We moesten daar voor 22 uur zijn, dan zouden we gratis naar binnen mogen, anders moesten we 10 sol betalen. Aangezien we een beetje laat waren, moesten we de laatste paar meters rennen. Aangekomen bij Pulka's Wasi bleek dat we op de gastenlijst moesten staan om gratis naar binnen te mogen. Jade en Tine (andere Tine) waren al binnen en zij waren ook gratis binnen gekomen zonder op de gastenlijst te staan. We keken de mensen met puppy-ogen aan en uiteindelijk mochten we toch gratis naar binnen. Binnen was het nog erg leeg. Er was een man in een berenpak en een man in een pak van Arnold van het tv-programma Hey Arnold! wat ik vroeger echt vaak keek met mijn zussen. We bestelden een drankje. Ik had een alcoholisch drankje met aardbei, maar het smaakte echt naar mondspoeling van de tandarts... De muziek was wel oké, maar totaal niet wat we hadden voorgesteld, want het was alleen maar Spaanse muziek. Wij kwamen voor de echte klassiekers, de lijst die we hadden doorgestuurd. We besloten om na ons drankje weg te gaan. De drank had invloed op me, waardoor ik besloot om geen alcohol meer te drinken. Ik had vandaag ook niet veel gegeten, waarschijnlijk de reden waardoor ik het goed voelde en het dus totaal geen goed plan was om nog verder door te gaan. We besloten om naar een andere club te gaan. Ik had het eigenlijk wel een beetje gehad, vooral omdat ik me dus niet heel normaal voelde door de alcohol. Toch besloot ik nog maar even mee te gaan. In Museo, zo heette de club, konden we gelukkig zitten, al hoewel ik op een krukje zat en dus geen rugleuning had. De anderen bestelden drinken, ik nam niets. Er werd gerookt in die ruimte naast dat er wierook was. Het gaf me een benauwd gevoel. We bestelde ook pizza, maar dat bleken maar 5 mini-pizza's te zijn terwijl we met 7 waren. Nadat de drankjes en pizza op waren gingen we weg. De club was inmiddels leeg. Ze wilden nog naar Macumba, een andere club, maar ik had het gehad, Tine ook. Samen liepen we terug naar huis. Thuis heb ik gelijk mijn pyjama aangedaan en ben ik in slaap gevallen. 's Nachts werd ik nog wakker toen de anderen binnenkwamen. Daar was ik chagrijnig van geworden, want ze waren niet erg zachtjes. Uiteindelijk toen iedereen weer in bed lag, heb ik verder kunnen slapen.

Geschreven door Readandtravel