¡Hola! Buenos tardes (goede middag)

Gisteren stuurde Elise me een berichtje via Facebook terwijl ik aan mijn scriptie zat te werken dat Aline (een Belgische) jarig was en ons had uitgenodigd voor mee te gaan eten bij ViaVia om 19 uur. Oh wat gezellig om wat samen met elkaar te doen! Om 18 uur waren Elise en ik de enige twee die nog op kantoor waren. We liepen samen naar huis. Onderweg kwamen we de Spaans-lerares van Anne tegen, die nog een klein stukje met ons mee liep, want Anne had nu Spaans les. Het was heel koud dus toen ik thuis was deed ik snel wat mijn dikke rode trui aan. Toen ik mijn trui aan had twijfelde ik of het niet te warm zou zijn voor in het restaurant. Ik hield toch maar mijn trui aan. Elise, Rikke en ik gingen iets voor 19 uur weg. Anne bleef nog even achter om haar les af te ronden en zou daarna komen. Tine was nog op huisbezoek of in Yanama. Toen we aankwamen bij ViaVia was Elisa (ook een Belgische) er al. Zij was vanuit haar werk hierheen gekomen en had haar huisgenote Sara gevraagd of ze een deken of een trui voor haar mee kon brengen. Niet veel later kwam Sara met een dikke deken aanzetten. Dat kan hier gewoon in Peru haha. Niet veel later kwamen nog andere Belgen (een andere Tine, Manon (die van de pizzeria), een ander Belgisch meisje, Christian, Bob en Jade). Daarnaast kwam Aline dan met haar zus, en nog een nicht en het zoontje daarvan volgens mij. Anne en Tine kwamen dus later. De menukaart zag er al super goed uit. Ik nam een cola en een milanesa de pollo. Een Milanesa de pollo is een schnitzel. Helaas wel echt minder lekker dan echte Duitse schnitzels maar wel echt mega groot. Hierbij had ik Belgische patatjes (want ViaVia is van oorsprong Belgisch) en een salade. Ik heb wel goed en lekker gegeten weer. En ik heb gezellig gekletst met de Belgische meiden. We wilden het niet al te laat maken dus Tine, Rikke en ik betaalde ons eten en gingen naar huis. Ik betaalde trouwens iets van 28 soles voor mijn eten (€7,45). Probeer daarvoor maar eens een volledige maaltijd te krijgen in Nederland. En dit is dan een van de relatief duurdere restaurants. Ik moest eigenlijk al plassen toen we weggingen bij ViaVia dus ik wilde snel naar huis.

WAARSCHUWING VOOR MENSEN MET EEN ZWAKKE MAAG OF VOOR MENSEN DIE NU LEKKER AAN HET ETEN ZIJN... SLA DEZE ALINEA EVEN OVER.
Onderweg rommelde mijn darmen waardoor ik niet alleen meer hoefde te plassen. Zo plotseling en hevig dat ik op een gegeven moment halverwege de berg dacht, kon ik nu maar hier op de stoep alles achter laten... haha. Snel naar huis, snel snel. Tine en Rikke liepen al een paar meter voor mij uit. Ik hoopte zo dat ze snel de deur open deden en ik meteen naar de wc kon. Toen ik aankwam bij het huis deden ze net de deur open. Rikke en Tine liepen in een weg naar boven, shit nu moet ik zelf de sleutel uit mijn tasje pakken en de deur openmaken van de slaapkamer aka kelder. Ik kreeg zo gauw niet mijn sleutel in het slot, want het was al half donker. Opeens voelde ik het lopen en kon ik het niet meer inhouden. Wat een blunder! Ik kon er gelukkig wel om hard lachen. Snel naar het toilet en alles uitgewassen en boven op het dakterras opgehangen. Daarna heb ik gelijk maar diarreeremmers geslikt en veel water gedronken. Geen cola meer drinken.

ONDERSTAANDE KAN JE LEZEN
Thuis deed ik mijn pyjama aan. Rikke vroeg me of ik nog het vuilnis van het toilet buiten wilde zetten. Waarschijnlijk omdat ik daarnet als laatste naar het toilet was geweest, ik het vuilnis maar even buiten gegooid en ben daarna naar bed gegaan. Kapot moe van de dag. Kleine 9 uur slaap hadden we. 's Nachts ben ik nog wakker geworden van Rikke die naar het toilet ging en ik moest zelf ook. Daarna heb ik echt heerlijk geslapen. Dit keer weer met het dikke deken, want het was nog kouder geworden na het eten.

's Ochtends ging mijn wekker kei hard af om 7 uur. Ik ontwaakte uit een hele diepe slaap wat niet erg prettig was. Gelijk maar even aankleden. Elise had gezegd dat onze collega's mogelijk al vandaag vroeg zouden komen om meubels te verhuizen, dus ik haalde alle spullen uit het nachtkastje en pakte mijn bagage opnieuw in. De afgelopen dagen heb ik zo zitten rommelen in mijn bagage, dat alles verspreid in de tas zat. dus erg laat ontbijten, maar dacht ach ik kan anders ook wel mijn boterham nog op kantoor eten. Boven aangekomen bleek dat nog niemand aan het ontbijt zat. De anderen waren ook druk bezig geweest alle spullen aan de kant te leggen zodat onze collega's makkelijk de meubels uit de kamer konden slepen. Terwijl we aten kwam de vuilniswagen weer met het leuke liedje. Je wordt er helemaal vrolijk van. Ik kreeg vandaag 2 boterhammen van Rikke en smeerde daar weer jam op. Dit keer at ik geen appel bij. Daarna liepen we weer met zn allen naar kantoor. Niet veel later kwam Elise ons kantoorgebouw in met de mededeling dat we waarschijnlijk om 9 uur allemaal naar ons huis zouden gaan om te verhuizen. Maar zeker was het niet. Hè? Gaan we nu alles verhuizen dan? Ik dacht zaterdag pas. Rond half 10 ging iedereen inderdaad zijn spullen inpakken, om te gaan verhuizen. Hoelang we bezig zouden zijn, was maar de vraag. Dus we namen onze spullen mee naar huis. Bij ons huis aangekomen samen met 6 Peruviaanse collega's ofzo raakte we meteen aan de slag. Rikke pakte de woonkamer in, Anne en Elise hun eigen kamer,en Tine en ik de keuken. De Peruvianen gingen onder in de opslagruimte aan de slag. Blijkbaar zijn er 3 opslagruimtes voor Mama Alice in ons huis. Oh ik ben het denk ik vergeten te vertellen maar Mama Alice is het moederbedrijf van QuinuaQ waar ik onderzoek voor doe. Omdat QuinuaQ nog niet open is, werk ik dus eigenlijk op het kantoor van Mama Alice. Mama Alice zet zich in voor kinderen en adolescenten in de armste regio's van Ayacucho en wil hen een toekomst bieden door middel van opleidingsmogelijkheden en persoonlijke begeleiding. Heel veel spullen uit de opslag zijn nu weggegooid. In de keuken zochten Tine en ik uit welke spullen we alvast in konden pakken en welke spullen we deze week nog gingen gebruiken. Zo hebben we heel veel pannen, borden, bakjes, kruiden etc. in een grote doos gedaan. De dozen hadden we meegesleept van het kantoor. Half 12 ongeveer waren we klaar. Ondertussen was het al heel warm geworden. De opslag boven en de ander opslag beneden doen ze een andere keer, net als alle spullen van het ene huis naar het andere huis brengen. Ik bracht nog een rekje naar kantoor en liep weer terug naar huis. Daar dronk ik even goed, pakte mijn rugzak uit en smeerde me in met zonnebrand. Rikke en ik gingen weer naar de supermarkt om weer water te halen. Ik had Rikke al gezegd dat ik vandaag waarschijnlijk een taxi terug zou gaan nemen, want ik zag het niet zo zitten om in dit hete weer, weer met 7 kilo water de berg op te moeten slepen. Ik maakte mijn tas zo leeg dat ik die 7 kilo waterfles eventueel daarin kon doen, dat leek me wat handiger en minder zwaar. Bij de supermarkt kochten we kaas, ui, Griekse yoghurt met honing (ja, ja, lekker toetje hè mama en papa?), wc-papier, tortillas, thee, jam en brood. Omdat Rikke de vorige keer had betaald, zou ik dit keer betalen. Wel hadden we nu meer boodschappen gedaan. De vrouw die de kaas sneed wilde noodgedwongen de kaas in een plastic zakje doen, terwijl Rikke zei dat ze een plastic bakje bij had waar het in moest. Bij de kassa wilde ze ook onze spullen in een zak doen, maar wij hadden weer onze eigen tasjes bij. De grote flessen gingen in de rugzak en was inderdaad veel comfortabeler. Wel was het nog steeds erg warm en erg druk op straat, dus het was nog steeds niet erg gemakkelijk om de berg op te komen, maar we made it! Thuis ging ik dan ook gelijk naar boven en maakte mijn eten klaar. Ik voelde me niet heel erg lekker worden (aura). Ik maakte de typische broodjes met kaas en tomaat en Rikke kookte nog een ei voor me. Na het eten ben ik nog even op bed gaan liggen. Ik had al in mijn hoofd dat ik misschien beter even een uurtje kon gaan liggen en dan later naar kantoor zou gaan, maar na een half uur voelde ik me al iets beter en ben toch samen met Rikke naar kantoor gegaan. Tine, Anne en Elise gingen weer naar Yanama dus half in mijn slaap heb ik die horen weggaan. Ik had een wekker gezet, maar toen ik paar minuten later de wekker nog niet had gehoord, keek ik maar eens op mijn telefoon. Ik had de wekker voor woensdag gezet, maar het is vandaag donderdag. Ohja ik heb vandaag twee verschillende sokken aangedaan voor International Down Syndrome Day. Ik heb eigenlijk alleen saaie zwarte sokken mee, dus heel kleurrijk net als de anderen is het niet, maar het gaat om het idee. Toen ik er dus achter kwam dat het vandaag donderdag is, stond ik gelijk op om 13:45 uur en gingen Rikke en ik niet veel later weg. Nu ben ik weer op kantoor, Rikke heeft net even geskypet en is nu weer terug naar huis. Ik ga zo weer verder met mijn scriptie. Morgen ga ik waarschijnlijk met paar collega's naar Quinua en ik heb met Kimberly afgesproken dat we volgende week waarschijnlijk samen naar paar spirituele plekken gaan, om onderzoek te doen. Ik heb zin om er op uit te gaan en ook echt actie te gaan ondernemen in plaats van saai naar mijn scriptie te staren en mezelf maar motivatie zitten in te praten. Want in principe kom ik niet veel verder als ik die plekken niet heb bezocht. In Quinua moet gepoetst worden.
Vanavond ga ik met Rikke tortillas eten met wortel, courgette, kaas, broccoli en ik neem daar rijst bij. En dan ga ik misschien nog wat kleding wassen, want mijn sokken raken op, of ik moet morgen weer twee ongelijke sokken aan haha. En daarna ga ik weer vroeg naar bed of mogelijk samen met Rikke nog een serie kijken die zij heeft gedownload op kantoor.

Geschreven door Readandtravel