Ook vandaag is de weersvoorspelling niet super, wel zon, maar maar 19 graden. Dus besluiten we om de Sölkpass te gaan tijden en dan daar een wandeling te gaan maken naar een top. Dit in de hoop dat de zon schijnt en de temperatuur oké is.
We doen wel een lange broek aan, want het zou natuurlijk ook kouder kunnen zijn, trui mee en de regenjassen liggen in de auto.
Om 11.40uur zijn we op het hoogste punt van de Sölkpass op 1799m.
En het is dan nog maar 7 graden.
We lopen midden in de wolken, en zien nog niet de route die we wilde lopen... wat we wel zien is een klein stukje ijs/sneeuw. De kids vonden dit te gek, we rijden de pass iets verder af, maar ook dan zien we de route niet.
Toch weer even terug naar het hoogste punt, om nog een keer goed te kijken, en jawoord we zien het bordje Hornfeldspitze.
Dus hup truien aan en regenjassen aan en kijken hoever we gaan komen.
Het is een behoorlijke klim, maar Marc Jamie en Tess doen alsof het niks is, ik heb iets meer last, en krijg last van mijn longen die gaan piepen.
Maar we gaan gewoon door, we trotseren de wolken in de hoop dat we boven de wolken uit gaan komen en dan een super uitzicht zouden hebben.
Voor Marc was het trouwens wel fijn dat het zo mistig was, dan zag hij de afgrond niet 😉. Nou ik kan wel zeggen dat wij (de kids en ik) trots op hem zijn om dat hij het toch gedaan heeft.
Op 2038m zijn we gestopt, het was een smal paadje, erg koud, ( we denken een graad of 3 en gevoelstemperatuur -2)en de wind was ontzettend toegenomen, dus we vonden het best een beetje eng.
De top zou op zijn op 2277m.
Best jammer dus dat we het niet gered hebben, maar ons gevoel zei ons dat weterug moesten gaan.

De terug weg was best pittig ook, maar als snel kwamen we onder de wolken terecht en hadden we ineens uitzicht!
Hoe gaaf was dat!
We verbazen ons bij elk bochtje weer.
Doordat de zon schijnt voelt het ookal snel iets warmer.
Halverweg zegt Tess dat ze naar de wc moet... ze mag van mij op de berg maar dat wil ze niet, ze had gezien dat bij de auto een wc was, dus we moesten maar doorlopen.
Eenmaal beneden wist ze niet hoe snel ze naar de wc moest, alleen toen ze naar binnen ging was ze erg snel weer terug.
Het was een soort van dixie... dus je zag de ontlasting van andere, en het stonk...
Uiteindelijk is ze toch maar gegaan en zijn wij er allemaal maar even achter aan gegaan, en inderdaad het stonk er vreselijk!
Om 14.15 zaten we weer in de auto, en zijn we naar de eerste de beste hütte gereden voor thee en apflestrüdel.
Dit was de Kreuzerhutte, heerlijk even buiten gezeten, hoewel het nog steeds niet veel warmer was dan 9 graden..

Om 15.22 zijn we weer op de camping waar de zon af en toe schijnt en de temperatuur een stuk aangenamer is, 19 graden.

De kids gaan lekker spelen, en wij moeten helaas nog even boodschappen doen. Hoewel het in de auto wel lekker warm is en ik nog steeds aan het opwarmen ben.

Terug op de camping even heerlijk in het zonnetje gezeten, en uitzoeken wat we morgen gaan doen.
De planning is de Bärenschützklam te gaan lopen, is wel een eindje rijden, maar het schijnt een van de mooiste kloven te zijn van Oostenrijk.
Alleen is het niet helemaal duidelijk hoe we van boven weer terug bij de auto komen.
We denken, we gaan het even bij de receptie vragen, nou dat schoot niet op, de Nederlandse jongen, weet echt niks en luistert ook niet echt naar wat je vraagt....
Maar goed er zat ook een Engelse dame, en die was een stuk behulpzamer, en zij vond uit at de terug weg makkelijk zou zijn.
Dus we gokken het er maar op en gaan ervoor.

Dan is het inmiddels alweer tijd om aan het eten te beginnen, hoewel het een makkelijke maaltijd zou worden.
De pizza’s die we gisteren niet opkregen en meegenomen hebben, bakken we op in de koekenpan, met de salade van de dag ervoor, en we hebben ook nog een zakje knoflooksoep...
We hebben de kids al een paar keer gezegd dat we zo gaan eten, en Marc is de tafel al aan het dekken, maar ze blijven stug doorspelen. Zelfs als het eten op tafel staat blijven ze spelen.
Het is dan even niet zo gezellig, maar ze beloven beterschap en doen met zijn tweeen de afwas.

Ze zijn nu aan het spelen (20.30uur) en wij zitten nog buiten, maar het is al behoorlijk fris.
Ik denk dat het een vroeg avondje binnenzitten wordt, en op tijd naar bed.

Geschreven door Lauras.reisblog