Gisteren lagen we lekker op tijd op bed met het idee vanochtend vroeg op pad te gaan. In de ochtend zou het namelijk nog mooi weer zijn.
Toen ik wakker werd en onder het gordijntje keek was het tot mijn verbazing al een soort van licht.
Ik ben mijn bed uitgesprongen en Bas werd eigenlijk ook gelijk wakker.

Snel in de kleren, beschuitje koppie thee en op pad.
Het is heel mistig maar je ziet dat de zon erdoor wil komen.
Vandaag staat krimmler waterval op het programma.
We komen er om 9:00 aan en het is echt nog heel rustig. We kijken even waar we de auto gaan parkeren, zo dichtbij mogelijk… de klim omhoog zal al zwaar genoeg worden.

We moeten 4 euro entree betalen en beginnen aan de wandel tocht….. pfff het is echt steil en het valt weer niet mee. Gelukkig is het mooi weer. We stoppen bij alle uitkijkjes en vinden zelfs een paar paddenstoelen. Ik kan het alleen niet opbrengen om ook nog eens op mijn kieeen te gaan voor die dingen.
Tot we wel een hele mooie vinden. Bas bied lief aan om het toe doen en gaat plat op zijn buik.
We hebben weer even wat moeite om de flitser werkend te krijgen op Bas zijn camera maar het lukt. Ook het scherpstellen gaat in het begin wat lastig. Ik moest het toch ook nog maar even probeer, dus ook dan maar plat op de buik. Mensen die langskomen, want inmiddels word het wat drukker kijken ons aan of we niet goed zijn. Op zich hebben ze daar wel een klein beetje een punt, but we don’t give a Shit!!

We komen bij de Gasthof Schönangerl en willen daar wat drinken als ik erachter kom dat ik een handschoen ben verloren. Bas had deze voor de vakantie voor mij gekocht zodat ik warme handen had en ook mijn camera kon bedienen. Ik heb ook het vermoeden dat ik weet waar ik ze ben verloren.

Ik moet op het terras gaan zitten bij de tas en Bas gaat een stuk terug. Ik bestel dan maar vast een warme choco met slagroom voor ons. Als hij terug komt heeft hij hem niet gevonden. Ik heb er opzich wel vertrouwen in dat we hem zo op de terug weg vinden, we gaan zo toch terug…. Toch… nou Bas had het idee het laatste stuk ook naar boven te lopen.
Ik moet even slikken en neem nog maar een tweede warme choco en dan gaan we ervoor.

Het word alleen maar steiler… maar eindelijk zijn we er, aan de top van de waterval!! Yes we did it. Dan kunnen we nu naar beneden….. toch…. Nop. Bas wil nog een stukje verder.
We spreken wel even een paar dingen af:
A. Als we enorm gaan zakken keren we om, ik heb geen zin de terugweg weer een heel stuk te klimmen.
B. Als we weer een heel stuk steil gaan klimmen keren we om, ook hier heb ik niet heel veel behoefte meer aan na deze pittige klim
C. Als het begint te regen draaien we om! Het is nu nog mooi weer maar in de verte komen de donkere wolken eraan. Vind het niet erg om terug te lopen in de regen maar dat is wel het teken dat we om gaan draaien.

Maar eerst een stukkie chocola… en wat drinken.
Dan vervolgt de weg. Het is erg mooi, we lopen langs de rivier. Voor ons uit mooie blauwe lucht en zon…. Achter on komen de donkere wolken dichterbij.
Het pad is goed te lopen af en toe klein stukkie klimmen dat kan ik wel handelen. We lopen uiteindelijk tot aan Veitenalm. Hier gaan we in de zon op het terras zitten. We hebben nu nog zon maar we zien nog steeds dat de donkere wolken op ons afkomen.

We hebben nu 6 km de berg op gelopen en zijn ruim 500 meter gestegen. Een lekker soepje met een kaasplankje, voor Bas een biertje en voor mij een Aperol is wel verdiend.

Het is heel erg mooi, en je kan nog een een heel stuk verder en je kan dan zelfs met een taxi terug, of een stuk verder overnachten en dan de volgende dag teruglopen. Dit zijn wel echt mooie wandelingen dus wel leuk voor een volgende keer hierover na te denken.

Als we zijn bijgekomen en de buik vol hebben gaan we terug. De eerste twee kilometer houden we het droog en dan begint het te regenen. Gelukkig lopen we tegen die tijd weer in het bos, heb je er toch minder last van. En ja hoor op de terug weg vind ik mijn handschoen. Iemand had hem op een paaltje gelegd. Helemaal blij!

Waar ik wel last van heb is toch ook wel het naar beneden lopen dit omdat het op sommige stukken zo steil zijn. Uiteindelijk zijn we om 15:00 beneden. Pfjjuuuww, nou we hebben alle zon uren van de dag buiten gelopen.

We gaan naar de auto en Bas wil nog een beetje rondrijden. Ik vind alles prima als ik de auto maar niet meer uit hoef.
Ik kom er alleen uit voor eten, of als we thuis zijn!... of misschien een jagerthee :)

We rijden door Hollersbach dal in en komen ten einde bij een leuk restaurantje aan een stukmeer/brede rivier, bij de Seestube. Het was van een super vriendelijk vrouwtje, die wat vertelde over de omgeving. We namen heerlijk een pepersteakje en het vlees was erg goed. Als we na het eten weg gaan reserveren we gelijk voor morgen avond, dat is onze laatste avond.

In de zeikende regen rijden we terug naar ons appartement. Voor morgen is er ook niet veel goeds voorspeld, dus we kijken nog wel even wat we morgen gaan doen.
We nemen thuis nog een borrel, kijken de foto’s en gaan lekker slapen.

Geschreven door Basenesthers.travels