Ondanks het late uur, ondanks de warmte nog redelijk geslapen. Ik althans.
Titi iets minder, “leidinggeven stress” zeker?
We mochten toch slapen tot 8u, een goede 4u30 dus. Daar moeten we het mee doen vandaag.
Ontbijten. Een heel verzorgd buffet, meer dan voldoende aanbod. Brood allerhande, fruit, eieren, beleg, havermout, noten en zaden, groenten, koffie, thee……..
Iedereen is op tijd op het appél, leuk om met gedisciplineerde mensen op pad te gaan.
Onze gids, Ikhtiyor ofte roepnaam Ikti, wacht ons al op aan de receptie. Hij gaat ons gedurende de volledig reis rondleiden en van info voorzien.
Dat wordt wel opletten geblazen: Ikti, Titi. Dat ik niet de verkeerde “schatje” toeroep.
Een short en T-shirt is meer dan voldoende. Een volle zon en 30° lokken ons naar buiten. Zonnecreme, GSM, paspoort, water….niet vergeten roept onze gidse ons toe. Van in het begin wordt de pees erop gelegd. Op reis zijn de rollen dus eens omgekeerd.
Een kleiner busje rijdt met ons vandaag rond in Taskent. Ikti zal ons de belangrijkste plaatsen laten zien.
Wat onmiddellijk opvalt: het is een ongelooflijk propere stad. Nergens een vuitje te bespeuren. Smetteloos wit-gele gebouwen. Een heerlijke kennismaking met Oezbekistan.
Onze eeste stop laat ons wat rondwandelen in het oude stadsgedeelte.
Huizen zoals ze vroeger gebouwd werden zijn beschermd door de staat. De muren zijn opgetrokken uit hout en bepleisterd met een mix van stro en klei. Deze mix geeft koelte tijdens de zomer, wat hoogst noodzakelijk is. Vorig jaar zijn er extremen gemeten tot 53°C. Tot 300 dagen zon op een jaar en een winter van ongeveer 1 maand met temperaturen van 0 tot -10°.
Vooral die extreme warmte kan wel lastig zijn, vermoed ik. Maar het is een droge warmte dus volgens Ikti redelijk mee te leven.
De netheid in de straten krijgt een verklaring: elke straat, elke gemeenschap is verantwoordelijk voor het proper houden van hun buurt. Hun eerste taak ‘’s morgens is de. straatvegen. Da's nog een idee voor onze toekomstige regering, wanneer die er ooit komt.
We stappen tot aan het Mausoleum Kaffal Shashi. Een filosoof, imam die zijn hele leven weidde aan het verspreiden van de Islam en daardoor als heilig werd beschouwd.
De Islam is normaal gezien vrij streng qua dress code. Enkel schoenen uitdoen is hier de regel. Dat valt dus mee. Een aantal graftombes binnen en buiten. Niet zó groot maar wel mooi. Een plafond uit houtsnijwerk werkt keurig af.
Volgende halte: Moskee Tillya Sheikh, één van de grootste moskeeën in Taskent
Oezbeki zijn voor 85% moslim, er is nood aan veel moskeeën. Tila Sheih is er dus één van. Gescheiden ruimtes voor mannen en vrouwen, een mooie blauwe tapis plein. Netjes afgelijnde rijen met 1m tussenruimte om te bidden.
Een eenzaat is bezig met zijn middaggebed. Foto's nemen is geen enkel probleem zolang je hem niet stoort.
Een halfuur geleden was er een zeer beperkte reglementering om binnen te gaan in het Mausoleum, hier zijn de regels toch wel wat strikter. Een short of blote schouder. Lap, een kleed dragen is verplicht. Wat ik natuurlijk aan mijne rekker heb. Tot groot jolijt van Titi. Wel schone kleurtjes, da's toch al iets.
Net naast de moskee ligt de koranschool Barakkhana Madrassah. Gedurende 7 jaar kan je hier studeren om Imam te worden. Van heinde en ver komen ze om hunnen diplom te halen. Dan mogen ze een gebedsdienst leiden of les geven.
Oezbeki zijn heel joviale mensen. Foto's nemen is zo goed als nooit een probleem, ze staan open voor een gesprekje. De jeugd althans want weinigen van de ouderen spreken Engels.
Wat wij al kunnen is Salaam Aleikum ofte goededag en Ragmad ofte bedankt. Daar blijft het voorlopig bij. Straks nog een aantal basisbegrippen een beetje bijschaven.
Taskent is naast een propere stad ook een heel groene stad. Veel parken, bomen, lanen. En alles perfect onderhouden.
Een wandeling doorheen dit groen brengt ons bij de Chorsu bazaar. Een grote overdekte markt waar je gerust enkele uren zou kunnen rondlopen.
Klassiek: massa's groenten, fruit, noten, zaden.
Via de bovenverdieping aanschouw je de ganse markt, dit deel is dan de vleesafdeling.
Een gezellige drukte maar nooit verstikkend. En nooit bedreigend. Ikti laat weten dat Oezbekistan een super veilig land is. Veel sociale controle, regels waar iedereen zich aan houdt. En veel politie op straat. Het werkt blijkbaar.
Wat ook goed werkt is een soort boodschappendienst op de markt. Aan de ingang kan je iemand inhuren om met jou je inkopen te doen. Hij rijdt rond met een karretje waarop je boodschappen liggen. Handig, je moet niet sleuren met zakken. En de man verdient er nog een mooi centje mee. Per dag halen ze ongeveer 5 à 6 € op. Voor hier een mooi maandloon.
Terug, Bart de Wever, zo kan je de werkloosheidscijfers naar beneden halen.
Een uitgebreid metronetwerk loopt onder de stad. 60km underground.
Een erfenis van de Russen, baas tot 1991. Sindsdien is Oezbekistan onafhankelijk wat ze vieren op 1 september. Net geweest helaas.
We nemen de metro om naar het onafhankelijkheidsplein te gaan. Een belevenis op zich.
Netheid ten top, schitterende afgewerkte zalen. Vooral de plafonds zijn een pareltje voor het oog. Uitgewerkt stucwerk, lusters, muurversieringen. Een aangename verrassing.
Ikti is er zichtbaar fier op, met recht en rede.
Het Amir Timur plein. Een uitgestrekt plein ter ere van rarara Amir Timur. Een militair leider die belangrijk was voor de ontwikkeling van Azië. Een groot standbeeld van hem te paard.
Het onafhankelijkheidsplein met een soort standbeeld met daarop ooievaars, als symbool van vrede in Oezbekistan.
Vele grote gebouwen pronken in de stad. Een groot museum, het stadhuis, een concertzaal. Bijwijlen immense gebouwen in die typisch lichte kleur.
Een late lunch is welgekomen. Alhoewel, het ontbijt was meer dan voldoende om een groot stuk van de dag door te komen. Sommige hebben natuurlijk al honger na 1 uur maar da's niks nieuws. De andere kant van de wereld bij manier van spreken verandert daar niks aan.
Business as usual.
Een leuke locatie in een klein parkje is klaar om ons te ontvangen. Op een hartelijke manier. Iedereen om ter vriendelijkst, en gemeend.
Een maaltijd om u tegen te zeggen: vers gebakken brood, 2 soorten slaatjes, soep, een saté, een stuk cheesecake. Veel te veel. Sommige gangen sla ik over, de short moet nog dicht kunnen.
Tijd om naar de luchthaven te gaan. Een binnenlandse vlucht brengt ons naar Urgench.
Een kleine luchthaven, Taskent Domestic Airport, niet teveel poespas. 4 gates, verloren lopen wordt hier moeilijk.
Temeer omdat de schoenen uit moeten en je zo van die plastic sloefjes moet aandoen. Een updaten in luchthaven security zou hier niet misstaan.
Om 18u mogen we boarden.
Ik dacht dat mijn nichtje Silke aan het studeren was voor kinesiste.
Blijkbaar heeft ze nog een andere verborgen agenda.
Silkavia brengt ons met een klein propeller vliegtuigje naar onze volgende stop.
2x2 seats, een man of 76 past er net in.
Als jullie dit verhaaltje lezen hebben we alles overleefd, zo niet, dan zullen jullie het dus nooit weten.
Wij zijn met ons 13 de enige toeristen, de rest van het vliegtuig is gevuld met locals. Waarschijnlijk naar de grote stad gekomen voor boodschappen.
De regio waar we naartoe gaan ligt midden zuiderlijk. Meer bepaald naar de stad Khiva (Xiva).
Een soort oasestad in de Karakum woestijn.
Een ommuurde stad, verklaard tot werelderfgoed door Unesco.
Een 40 tal min rijden vanaf de luchthaven van Urgench.
Elektriciteit kost hier waarschijnlijk niks want de straten zijn verlicht alsof het kerstmis is.
Een grote laan die de stad uit leidt lijkt wel een lichtfeest.
Vlot ritje met Khalid als chauffeur.
De eindbestemming is het Minor Boutique Hotel in Khiva.
Het ligt binnen de stadsmuren dus we moeten een stukje te voet gaan. Geen straf bij 23°C als avondtemperatuur.
Terug een mooi hotel dat we straks zullen ontdekken.
Eerst avondeten want de klok loopt al tegen 21u30 aan.
Ondanks dat late uur kunnen we toch nog helemaal boven op het dakterras terecht.
Een prachtig uitzicht over de stad, de omwalling, de verlichte minaretten.
Jonge obers dienen op met de grootste glimlach, Oezbeki zijn tot nu toe superlieve mensen.
Een licht slaatje, soep, dille noedels met rundvlees. Als dessert meloen.
Ik heb het gevoel dat ik al de gehele dag aan het eten ben. Althans dat is de info die ik van mijn maag krijg.
Terug zoals deze middag de soep overslaan, de helft van de maaltijd opeten.
Er komt toch een soort kilte over ons, tijd om onze kamer op te zoeken.
Een balzaal met 3 bedden.
We blijven hier 2 nachten, dat zal wel lukken in deze kamer.

Geschreven door Waarzijnwenu