We hadden het kunnen weten. Aziatische tijdsmeting hé. De muziek stopte dus niet om middernacht maar ging terug de ganse nacht door. Deels er door geslapen, deels wakker. Ontbijt idem als gisteren. We checken uit. De was van de pyjama broek wordt niet betaald wegens de scheur. Geen probleem. We krijgen onze bustickets voor vanavond. We zitten verspreid in de bus. Ze kunnen het gelukkig nog veranderen. Met de gratis fietsen vertrekken we richting de rivier. We willen naar Mingun, een klein dorpje aan de overzijde. Houten boten cruisen op de rivier. In bamboezetels genieten we op het dek van de zon. Een uur varen. Onderweg vissersdorpjes, vissers op de stroom. Midden in de rivier zandwinning. En verschillende boten met toeristen. Als we aanmeren, komen direct taxichauffeurs op ons af. De taxi is een ossenkar. Wel grappig. Wij doen het wel te voet. Mannen bieden hun diensten aan als gids. Ze stellen zich voor als studenten. We hebben onze twijfels over de echtheid. Ons reisboek zal ons wel gidsen. De belangrijkste bezienswaardigheden staan er in beschreven. De eerste is de Set Tawya pagode. Een kleine, witte pagode, niet veel speciaals. Er ligt een mooie oude houten boot naast de pagode, die is eigenlijk specialer. We wandelen verder naar de Mingun pagode. Het zou de grootste pagode ter wereld geweest zijn ware het niet dat de schatkist leeg was en dat na de dood van de koning alles stilviel. Enkel het onderste derde deel werd gebouwd, goed voor 50m hoogte. Echter, door een aardbeving in 1838 werd het bouwwerk herschapen in een stapel bakstenen. Het gebouw is nog wel te zien, met grote scheuren erin. Ondanks een groot verbodsbord gaat iedereen toch naar de top. Er is zelfs een trap met leuning tot boven. Je hebt er een mooi overzicht over het dorp en zijn gebouwen. Ellendig dat je overal schoenen en kousen moet uitdoen. Het is er niet echt proper en steentjes zorgen voor ai's en gevloek. Op naar de Mingun bell. Het is de grootste intacte klok ter wereld. 4m hoog, 90 ton. Wel indrukwekkend. Er zouden er, volgens een medetoerist, 2 geweest zijn . De tweede zelfs nog groter maar die zijn ze bij transport verloren in de rivier. Tot 2x toe. Waarheid of legende? Laatste plaats van belang is de Hsinbyume pagode. Een helderwit bouwwerk. Een centraal stuk met errond 7 terrassen en 7 scheidingsmuren. Symbolische voor de pagode op de heilige berg Meru. De terrassen staan voor de bergketens, de muren voor de 7 wereldzeeën. Het is een heel mooi bouwwerk, iets wat we nog niet zagen voorheen. Binnenin een boeddha,verder vrij simpel ingericht. We hebben nog een halfuur, we drinken iets fris want het is terug rond de 33℃. Het ganse dorpje staat in het teken van het toerisme. De hoofdweg is één grote souvenirwinkel. Iedereen biedt hetzelfde aan. Veel kleren, bamboehoeden, tasjes. En continu lopen vrouwen je tegemoet om je dezelfde dingen te verkopen. Gelukkig zijn ze nog niet té agressief. Terug op de boot en terugvaren naar Mandalay. We zitten weliswaar op een andere boot maar we komen waar we moeten zijn, dat is het belangrijkste. We fietsen door de stad richting een vegetarisch restaurant. In een afgelegen straatje. Enkel toeristen, het is overduidelijk dat het in de lonely planet staat. Lekker gegeten. Een paar verrassende zaken zoals een avocado milkshake voor Titi, die ze wel lekker vindt. Van daaruit fietsen we terug de stad door, richting het Shwenandaw Kyaung klooster. Het is een 120 jaar oud klooster, volledig opgebouwd uit teak. Volgens een monnik wordt het enkel nog voor het toerisme gebruikt. Errond is een meditatie centrum voor monniken. Er zijn volop restauratiewerken aan de gang. De tand des tijds heeft een beetje vat gehad op het hout. Mannen zitten vervangstukken te zagen. Ze zullen nog wat werk hebben. Hun zaag snijdt voor geen meter. We kunnen onze voeten een beetje wassen aan een kraantje. Een monnik roept iets naar ons, doet teken van nee. We worden terug tijdelijk doof en wassen vlug onze voeten. We willen vandaag ook nog de U-bein brug zien. Het is de grootste teak brug ter wereld, bijgevolg ook de meest gefotografeerde brug. Jammer genoeg is de blauwe hemel ingeruild voor een grijze lucht, we voelen zelfs een aantal druppels. Eerst nog een flinke fietstocht van 50'. Aan een flink tempo zelfs. We willen er zeker zijn vooraleer het donker wordt. We zijn de drukte al goed gewoon, laveren ons door het drukke verkeer. We zijn zelfs al zo goed aangepast dat we onze "voorrang" opeisen. Een woord waarvan ze hier waarschijnlijk nog nooit gehoord hebben. Maar alles zonder risico's te nemen, het is het niet waard. Stoffige wegen brengen ons tot aan het meer. Je ziet de brug al van ver. De laatste straat er naartoe is er één langs arme dorpen. Het went nooit, die armoede. Natuurlijk een ganse bende toeristen bij de brug. Het is wel iets speciaals, die lange houten brug van 1200 m. We bekijken ze, nemen foto's. Het wordt stilaan donker, hoog tijd om terug te keren. We vragen naar een kortere weg. Een meisje toont ons een zijstraat. Het zal uiteindelijk misschien 10' winst opleveren. Ook in het donker rijden heeft geen geheimen meer voor ons. Over die enkele noodstop spreken we niet. Wat een beetje raar is : overal staat kerstversiering. In een bakkerij bedienen meisjes met kerstmutsen op. Een kerk is verlicht, bijna als een kerstboom. En dit alles bij 33℃. Veilig en wel bereiken we het hotel. We vragen of we ergens kunnen douchen. Niet mogelijk, enkel je gezicht verfrissen kan. Ik ga op zoek naar handdoeken, en vind er. Een toilet aan de receptie heeft een lavabo. De deur op slot en we kunnen ons een volledige wasbeurt geven. Nen mens moet soms inventief zijn. We gaan vlug nog iets eten, een pizza smaakt altijd. Bij Willy. Een Birmees die in Canada leefde en nu één jaar terug is in Myanmar. Hij startte een pizzeria op, heeft een neus voor zaken. We zijn ruim op tijd terug in het hotel. Onze rugzakken staan ons op te wachten. Een verwijzing naar het thuisfront. Om 20u komt de taxi óns ophalen. Hij brengt ons naar het busstation. Van daaruit nemen we een laatste keer de nachtbus naar Yangon. Ze moeten hier toch dringend eens Zwitserse uurwerken kopen. Het zou een trip van zeker een halfuur zijn. Na 10' stappen we al uit. Een beetje vervelen dus. Een typisch busstation. Een beetje chaotisch, druk, lawaaierig. Die drukte, dat lawaai zullen we zeker niet missen.

Geschreven door Waarzijnwenu