4u opstaan.
Één van de medewerkers van de casa staat al in de keuken. Hij heeft voor ons een hardgekookt eitje gemaakt, toasties. In de zak zitten ook nog yoghurt en een cola zero. Dit alles als ontbijt. Koffie kunnen we nog krijgen net voor we vertrekken.
Eigenlijk is de cola zero ook een beetje koffie. Er zit toch ook cafeïne in?
Stipt om 4u30 staat Johnny voor de deur.
Een zeer vroege ochtendrit door Santiago is ook een belevenis. Zwervers, rare tiesten, vuurtjes gestookt midden in de stad, heel veel vuil op straat. Santiago is niet de meest aangename stad om te wonen of zelfs om te bezoeken.
Heel vlotte rit tot aan de luchthaven. We zien Johnny binnen 2 weken terug.
Zelf inchecken zowel voor onszelf als voor de bagage, dat kunnen we als de beste.
We zijn mooi op tijd maar moeten niet zolang wachten, we mogen op tijd boarden.
Vlucht nr 4 op anderhalve week tijd, Greta zal het niet graag horen.
Een zeer vlotte vlucht, terug over de Andes. Besneeuwde toppen prikken door de wolken. Een regenboog begeleidt onze tocht.
Een steward bedient ons van drank en een versnapering. Een vroege ochtendgrap, we vragen een Pisco Sour. Hij ziet de grap er van in, speelt het spel mee. Hij past zeker in het LGBTQ...verhaal. Voor de geïnteresseerden : het is wel een mooie jongen.
Hoe dichter we ons eindpunt naderen, hoe groener de omgeving wordt. De uitgestrektheid is niet nieuw, wel het groene karakter.
De mini luchthaven van Balmaceda verwelkomt ons. 1 landingsbaan, 1 klein gebouw.
Binnen is alles ook zeer beperkt, toch 2 bagagebanden.
We krijgen een berichtje van Agustin. Hij is de lokale contactpersoon van Yeti Campers. Da's de maatschappij waarbij we onze camper huren.
Hij wacht ons op aan de uitgang. Er is direct een goede klik met ons, met hem.
Hij neemt ons mee naar de parking. Daar staat onze camper ons al op te wachten.
Een pick up truck waarop een wooncabine is gezet.
We rijden weg van de parking, het dorpje Balmaceda in. Daar wordt Apollo met ons overlopen, alle functies uitgelegd.
We noemen onze jeep Apollo omdat je het gevoel hebt dat je in een soort spaceshuttle stapt, alzeker als je de achterdeur van de camper sluit. Een klapdeur moet je dicht trekken. Vergrendelen. De astronauten zullen niet anders kennen.
Alles vrij basic, onze Bobil van vorig jaar is grote luxe tegenover Apollo.
De omgeving maakt al veel goed. We zitten al dichter bij de besneeuwde bergtoppen.
Een korte rit tot in Coyhaique, een groter stadje waar Agustin woont, waar hij het papierwerk in orde kan brengen, waar wij inkopen kunnen doen.
Onderweg vertelt hij over zijn leven. Geboren in Argentijns Patagonië, altijd daar gewoond en gewerkt, motortechniek gestudeerd. Hij runt nu samen met zijn broer een motorgarage, doet motortochten, werkt voor Yeti Campers. Een manusje van alles. Leeft de dag zoals hij komt. Dat leven doet hij in een caravan, tezamen met hond en vriendin. Af en toe een week of 2 met de camper de wijde natuur in.
Maar zo behulpzaam. Hij regelt dat we extra krediet op onze sim kaart krijgen, leert ons een nieuwe navigatie app kennen.
Terwijl hij bezig is met vanalles komt er nog iemand het terrein op. Blijkt om een Duitser te gaan die rondreist met de motor maar die pech kreeg. Hij kwam bij Agustin voor herstelling maar die had daar geen tijd voor. Maar geen probleem, de motor mocht daar blijven, de Duitse man mag er zelf aan zijn motor sleutelen met het gereedschap van Agustin.
En het verhaal eindigt nog niet. Er komt nog een motorrijder aan, met een dikke toermotor. Da's dan weer een Deense man die 6 maanden door Zuid Amerika trekt met de motor. Tezamen met de Duitser vertrokken en nu al een tijdje samen aan het rijden. Ook voor hem was Agustin een hulp. Die hadden nieuwe banden nodig, Agustin kon leveren en plaatsen.
Ge ziet da van hier dat we daar nog niet direct weg zijn. Verhalen vertellen, ervaringen delen, inspiratie opdoen.
We zouden er nog uren kunnen vertoeven maar we moeten jammer genoeg toch aanzetten. We moeten nog naar de winkel en dan nog een stukje rijden.
Hasta la vista baby, we'll be back.
Het grootwarenhuis is naar onze normen niet mega maar we vinden er alles wat we nodig hebben. Ontbijt, middag -en avondmaal. Drank met % en zonder. Tussendoortjes, fruit, groeten.
Een lang kasticket, we zouden bijna zeggen onze prijzen. Goedkoop de wereld rondreizen is verleden tijd.
Alles in Apollo laden. Onze nieuwe navigatie app activeren. Deze lijkt perfect te werken, zelfs zonder internet.
Dag 1 van de kampeervakantie is begonnen.
Een stukje dezelfde weg als tijdens het heengaan.
De ene postkaart na de andere verschijnt voor onze neus. Op deze natuurpracht raak je niet uitgekeken.
Het toeristisch seizoen begint maar net, da's te zien op de wegen. Nagenoeg iemand die ons pad kruist of volgt. Die ene local niet te na gesproken.
Ofte die ene fietstoeriste. Een meisje alleen op een volgepakte fiets rijdt de heuvel op. We rijden ze voorbij, respect.
Voorbij een bocht is een panoramisch uitzichtpunt. We stoppen want voor ons voltrekt zich opnieuw een prachtig schouwspel van besneeuwde bergen, groene vlaktes, water. We zien de kronkel bergbaan die we direct moeten rijden.
Op het momenteel dat onze fotosessie bezig is, stopt ook het meisje op deze zelfde plaats. Zij alleen in de buurt van Titi, je raadt het al. Temeer omdat ze een Amerikaanse blijkt te zijn. Het 2de moederland van madam, we zijn vertrokken voor een tijdje. We krijgen nog meer respect voor haar als we haar fiets willen opheffen. Die weegt minstens 40kg, volgepakt. Ja, ze weet het, ze sleurt teveel mee. Onder andere een kookpotje dat eigenlijk niet op haar vuurtje past. Misschien wel op het onze zegt iemand vrij snel. En ik ben het niet.
Geen probleem, jullie mogen het hebben.
Super, dan kunnen we ruilen tegen iets. Dat ben ik nu wel.
We hebben niet zó veel in de aanbieding. Koekjes kunnen we geven. Jammer, dat mag ze niet eten, gluten intolerantie. Komt goed uit, ik ook, we hebben glutenvrije koekjes die ze mag hebben. Ze is door het dolle heen. Die zullen het einde van de dag niet halen.
Een fotootje van Michelle en elk vervolgt zij weg.
we zoeken een plekje om Apollo te stationeren voor de nacht. Niet zo simpel als we dachten. Een grotere weg met weinig tot geen zijwegen. En zomaar langs de kant van de weg staan lijkt ook niet ideaal.
Uiteindelijk vinden we toch een inhammetje, de perfecte plaats voor Apollo.
Weg van de baan maar toch leuk. We zijn tevreden voor onze eerste avond.
Eerst koken etentje. Een gasvuurtje, stoelen en tafel. Pan op het vuur, we eten kippenfilet met een slaatje deze avond. Het is nog een beetje zoeken en improviseren, het zal de volgende dagen alleen maar beter gaan. Allé, dat hopen we toch.
De koffers worden geopend, herorganisatie van de kleren. Dozen worden geschikt in Apollo volgens we nood.
De natuur zal onze badkamer zijn voor de volgende weken, we wijden ze al in.
Het thermisch ondergoed ligt al klaar voor deze nacht, we verwachten kille nachten.
Houston zag dat het goed was.

Geschreven door Waarzijnwenu