Onze wekker loopt af om 06u. Nog geen 10' later gaat de telefoon. Waarschijnlijk de receptie die een wake up call doet. We laten bellen, we zijn toch klaar om te ontbijten. Beneden in de hall is er een soort loket waar het ontbijt staat. Een ontbijtbuffet, denkt Titi. Noppes. Iets uitkiezen. Broodjes+eieren is de beste keuze. Een beetje stappen brengt ons aan de haven. Daar stappen we op de boot richting Cai Rang floating market. Een authentieke, alledaagse markt op het water. Winkelen op de markt bezorgt je natte voeten als je oplet. Grotere boten zijn de groothandelaar, kleinere de klanten. Aan de hand van een bamboestok met daaraan de koopwaar weet je wie wat verkoopt. Allemaal voedingsmiddelen. We varen tussen de boten. Naast ons leggen kleine bootjes aan, proberen iets te verkopen. Op de neus van de boten zijn grote ogen geschilderd. De legende gaat dat het was om zich te beschermen tegen krokodillen. De boten zagen er als groter, gevaarlijk uit. Het is een gezellige drukte op het water, leuk. Van daaruit varen we verder. Op de Mekong blijft het druk. Vrachtboten vervoeren van alles en nog wat. Ook kleine bootjes zijn bomvol gevuld. Op de boot raken we in gesprek met een Spaans koppel. De man heeft alles opgegeven, werk, huis. Hij is naar China gereisd om Chinees te leren. Daarna ziet hij wel wat er komt. Als je lange tijd rondtrekt, kom je redelijk wat mensen tegen die met alles stoppen en de wijde wereld intrekken. Zoals onze Spanjaard. Hij houdt van China, daarin verschillen we duidelijk van mening. Natuurlijk, als je Chinees spreekt, wordt alles wel een stuk makkelijker. Wat hij grif toegeeft. Onze volgende stop is een noedel fabriekje. Langsheen een zijtak van de Mekong, is er een kleine familiezaak waar ze rijstnoedels maken. Volledig ambachtelijk. Een soort rijstpannenkoek wordt gebakken op stoom, te drogen gelegd in de zon op bamboematten. Eens droog worden ze versneden tot noedels, verpakt, verkocht. Met 30% winstmarge. Waar we eerst dachten dat het een toeristen val was, valt het toch mee, interessant. Wat we niet kunnen zeggen van de volgende halte. Een fruitplantage. Onder het mom van het belang van fruit voor de Mekong delta, bezoeken we die dus. We worden er eigenlijk gedropt voor een uur. Na 10' heb je het er ruimschoots gezien. Maar je kan er natuurlijk iets drinken of fruit kopen. Business. Van daaruit varen we terug naar ons startpunt, Can Tho. We nemen er een snelle lunch en vertrekken dan met de bus terug naar HCMC. Een rit van een 4tal uur. Zou het moeten zijn. Het worden er 5u30 ten gevolge van een verkeersongeval. En wetende dat Aziaten niet de hoffelijkste zijn in het verkeer, een succesformule om alles vast te zetten. Terug in HCMC tegen de spits. Maar onze buschauffeur is van geen kleintje vervaard. Hij wurmt zich door het verkeer alsof hij op de fiets rijdt. De toeter staat niet stil. Maar we komen veilig op onze eindbestemming. Terug in de hostel brengen we verslag uit bij Han. Ze is blij ons terug te zien, onze verhalen te horen. Twee meisjes op de sofa luisteren mee. Het blijken 2 Nederlandse meiden te zijn die gans Vietnam reeds doorreisden. Altijd handig voor tips, adressen... We eten bij een naburig restaurantje. Zoals dikwijls rijst, groenten, vlees vis. Matig qua smaak klaargemaakt deze keer. Naast ons zitten 2 mensen. Een dame uit Denemarken, een Australische man. Ook zij hebben al een aardig stukje van de wereld, van Vietnam, van Azië gezien. Ook hier wordt info uitgewisseld. We gaan slapen, een lange dag is achter de rug. Morgen verlaten we Ho Chi Minh, beginnen we de rest van het land te verkennen.

Geschreven door Waarzijnwenu