Gelukkig zijn we hier morgen weg, schreef ik gisteren. Vandaag val ik in herhaling. Veel wakker door de zonneboiler. Daar bovenop : onze buurman snurkt voor duizend en de muren zijn papier dun. Een ideale combinatie om iemand wakker te houden. Af eens kloppen op de muur helpt voor een uurtje, daarna terug van voren af aan. Dat de hostel niet echt degelijk gebouwd is, is ook duidelijk te zien in de hoeken van de kamer. De verbinding tussen 2 muren staat op een kier waardoor er licht binnenvalt. Via de rechtopstaande naad van de muur dus. Oordoppen en een oogmasker brengen een beetje soelaas. We staan op rond 7u30. Douchen. Ontbijten idem als gisteren. Rugzak pakken. Uitchecken hoeft niet echt. Afstandsbediening van TV en airconditioning tezamen met de sleutel gewoon aan de receptie achterlaten. Niemand moet ons zien, het plezier is wederzijds. We gaan met de lokale bus naar Shuishe, de andere kant van het meer. We hadden daar gisteren een andere slaapplaats gevonden, hotel Min Ren. We geven onze rugzakken daar in bewaring en gaan op zoek naar huurfietsen. We bezoeken een paar zaken. De één is te duur. De andere heeft oude fietsen. Uiteindelijk vinden we een gulden middenweg. 2 fietsen zijn de onze voor deze dag. We rijden de ronde van Sun Moon Lake. Via een fietspad langsheen het meer vertrekken we. Een eerste stopplaats is de Longfeng tempel. Een kleinere Taoïstische tempel, gewoon, niet echt speciaal. Terug via het fietspad zetten we onze tocht verder. Onderweg komen we fietsende Aziaten tegen. Altijd voorzichtig zijn en ogen open is de boodschap. Het zijn niet de meest behendige fietsers. Het is leuk en relax fietsen, volledig afgescheiden van de weg. Over een dam, door bosjes. We komen aan bij het visitors centre. Er speelt muziek, er is veel animo. Op het moment dat wij aankomen, komen 7 grote bussen aangereden, onder politie begeleiding. Ze stoppen aan de ingang en van elke bus stappen bruidsparen uit. In totaal 50 koppels. Sommige traditioneel wit, anderen in een meer opvallender outfit. Wel leuk. We krijgen kleine ontplofbare slingerschieters met de bedoeling die af te schieten als de paren de rode loper opkomen. Zo gezegd zo gedaan. Eerst krijgen de koppels nog een eresaluut van een twintigtal sportwagens : Porsche, Lamborghini... Het eerste koppel dat de stoet opent is een paar cartoonfiguren. Daarna volgen de bruidsparen. Onder luid geknal van de slingers betreden ze de rode loper. Ze stappen tot aan het einde, tot aan een verzamelplaats. Daar worden ze één voor één op het podium gevraagd tezamen met hun familie, waarschijnlijk om het ja-woord uit te spreken. 50x is toch iets teveel voor ons, na één fietsen we verder. Terug langs het fietspad, tussen reuze bamboe, veel groen. Soms héél steil, moeten we afstappen om trappen te nemen. Na 1/3 van de ronde komen we aan een tweede tempel. Een boeddhistische tempels, Xuanguang tempel. Ook hier een vrij sobere tempel, ware het niet dat op het moment dat wij er zijn, bezocht wordt door een hele horde Aziaten. Lawaai verzekerd. Wij kiezen vrij snel het hazenpad of liever het bospad naar een andere, de Xuanzang tempel. Het pad loopt door een bosje, héél groen, terug grote bamboes. De heenweg is vrij steil, zweten geblazen in deze vochtigheid. Maar de inspanning wordt beloond. Een serene maar mooie tempel valt ons te beurt. Op één van de hoogste punten rond het meer, dus met een mooi overzicht. En hier geen overbevolking qua toeristen. Een non wijst naar de cafetaria, voor koffie. Ze kent ons blijkbaar al. Vers gemalen koffie, de beste. En dat op een terrasje met uitzicht over het meer, het kan véél slechter. Na een kort bezoek moeten we terug via het bospad. Grotendeels in dalende lijn waar we niet rouwig om zijn. Terug op de fiets. Wat naar beneden gaat, gaat ooit omhoog. De weg dus. Een flinke klim van gemiddeld 4%, schat ik. Mijn MTB heeft 24 versnellingen, geen probleem dus. Titi's stadsfiets heeft er 5, de steilste stukken zijn mooie wandelstukken voor haar. We komen voorbij de Xuanzang tempel. Hadden we dat geweten, 1 klim inspanning was voldoende geweest. Eens daar voorbij kunnen we freewheelen naar beneden. Tot in Ita Thao, het dorp waar we eerst verbleven. Daar is nu véél meer volk dan toen wij daar verbleven. We stoppen om iets te eten. Een slaatje met een broodje. Gezonde kost. We fietsen verder langs het meer, op één van de afgescheiden fietspaden. Taiwan is zeker een aanrader voor fietsliefhebbers. Onze laatste stop is de Wenwu tempel. De grootste rond het meer. 4 paviljoenen na elkaar, in hoogte en grootte elkaar opvolgend. Hier meer pracht en praal. Heel veel goudkleurige gebedshangers, mooie grote beelden, muurtekeningen in marmer. De ingang wordt bewaakt door 2 reuze draken, tijgers afhankelijk van je verbeelding. Terug het betere werk qua aankleding. Tempel zoveel, en we hebben er al wat gezien, maar het blijft toch wel mooi. De duisternis begint stilaan te vallen. We moeten ten laatste om 17u30 de fietsen teruggeven en we hebben geen verlichting, hoogtijd om terug te keren. Via de weg want het afgescheiden fietspad vinden we niet. Niet onlogisch. Iets verder zien we dat het gewoon verdwenen is. Fietsen inleveren. In de hostel een welverdiende douche. In de lonely planet wordt een lokaal restaurantje aanbevolen. We zijn net op tijd. Een tafeltje voor 2 hebben ze nog, de rest is volzet. En na ons een wachtrij van een tiental mensen. Omelet, rundsvlees, gestoomde groeten, rijst, bamboe rijst (rijst klaargemaakt in een bamboe koker waardoor iets andere smaak). We nemen small porties. Gelukkig want er is nu al overdaad. Maar heel lekker. En een groot stuk ananas gratis er bovenop als dessert. Een korte avondwandeling langs de haven brengt ons terug tot bij de hostel. Ondertussen is deze goed volgelopen met gasten. Het is WE, een populaire toeristische plaats maakt zich klaar voor de nacht.

Geschreven door Waarzijnwenu