De nachten worden korter en korter.
Deze ochtend gaat de wekker af om 5u15. Zo vroeg moeten we uit de veren want we gaan op een bootsafari.
Om 6u vertrekken we richting de kleinere kanalen, op zoek naar typische Costa Ricaans wildlife.
Ontbijt is voor nadien, er is wel al koffie.
We hebben ons voorzien, we hebben gisteren een zakje granola gekocht zodat we niet met een lege maag de boot in moeten.
10 man in totaal. Of ik moet tegenwoordig personen zeggen, kwestie van genderneutraliteit te respecteren.
Of dan de beesten onder ons zich tekort gedaan voelen, dat laat ik in het midden.
5u50 staat iedereen klaar. Luis is onze bootsman én gids.
6u en we zijn weg. Stipt, zo hebben we het graag.
Een stukje op een grotere waterweg, al snel verlaten we die en varen we kleinere kanaaltjes in.
De boot schakelt over op een elektrische aandrijving. Super. Ecologischer maar vooral héél stil.
Aangenaam voor ons, goed om de dieren niet weg te jagen.
Niet alleen dieren zijn hier speciaal, vele planten en bomen onbekend voor ons zie je hier.
Luis legt duidelijk uit wat wat is, wat er speciaal aan is.
Verder varen en het eerste specialleke biedt zich aan.
2 grote leguanen, een mannetje en een vrouwtje. Het mannetje is een reuze exemplaar: 1,5 m lang, roodbruin. Hij toont zich van zijn beste kant want ongeveer een meter lager zit een vrouwtje. Kleiner, grijs groen van kleur. We hebben blijkbaar al van in het begin geluk, deze zijn niet altijd te zien. Op het verloop van onze 3u durende tocht gaan we er nog een 5tal zien, verschillend in grootte en kleur.
We zetten onze tocht verder, specialleke nr 2. Een luiaard hangt hoog in de bomen. Het zijn meer nachtdieren maar deze is speciaal voor ons toch ietsje langer op gebleven. Ook hiervan zullen we er nog een aantal zien, terug een privilége. Titi's reis kan al niet meer stuk, zij stonden hoog op het verlanglijstje.
Nog zo'n hoog aangeschrevene: krokodillen. Gisteren op toch naar hier zagen we er op de oevers liggen, nu kunnen we met de boot tot héél dichtbij varen. Een junior krokodil heeft net een kikker verorberd, is alles nog aan het doorslikken met bladeren van een plant. We zitten misschien op 50cm ervan. Als zo'n dier volwassen is en enkele meters groot is, ik zou niet graag in de buurt komen. Wat Luis ook ten stelligste af raadt. 2 maand is nog iemand gedood door zo'n exemplaar. Een beetje zelf gezocht weliswaar, hij zwom waar het niet mocht. Tja, niet al te slim natuurlijk.
De wow momenten blijven komen. Een bepaald soort Toekan poseert gewillig, de kleine versie maar wie het kleine niet eert....., een kleine kolibri.
We zijn echt wel bevoorrecht. Op deze plek is het eerder uitzonderlijk om kapucijnapen te spotten, wij zien een familie van de ene naar de andere tak springen.
Wij willen ook springen van blijdschap maar uit de boot vallen zou die levende handtas maar al te graag hebben.
De kaaiman, een familielid van onze krokodil, is ook van de partij. Dubbel voorzichtig zijn dan maar.
Want opeens gaat croky onder water, als een volleerde onderzeeër. Waar die dan zit, niet te zien. Enkel een paar luchtbelletjes verraden zijn aanwezigheid. Die kikker zal toch iets zwaarder op de maag liggen.
Vogels spotten is populair hier, we kunnen ons wel inbeelden waarom. Vele verschillende soorten worden ons aangewezen door Luis. Naam en toenaam, allerhande nuttige info over alle soorten.
Heel interessant maar eens we de stek verlaten zijn we de namen al vergeten, te moeilijk. Maar wel leerzaam.
Wat zit de natuur ingenieus ineen. Hoe de krokodillen moeilijk te spotten zijn, het lijken dode boomstammen.
Hoe de ene plant gebruik maakt van de andere zonder ze te vernietigen.
Als klap op de vuurpijl, een bevestiging van het ingenieuze systeem: een kameleon bewijst de theorie.
Luis heeft van ver een kameleon gespot, hoe die dat zag, ongelooflijk. De kameleon lijkt een blad te zijn, dezelfde kleur en bijna dezelfde vorm als de omringende bladeren.
We kunnen redelijk dichtbij varen, Luis komt helemaal tot vooraan op de boot en legt met handen en voeten uit hoe we hem kunnen spotten. Mijn meegebrachte verrekijker komt goed van pas. Een beetje zoeken en hup, daar is hij. Stilte alom, verwondering. Da's iets wat we zelf zouden moeten kunnen, volledig gecamoufleerd onopvallend zijn. Er zouden nogal wat deuren open gaan.
Af en toe vliegt een "gewone" kleine reiger voorbij, waarschijnlijk om niet in de achtergrond te worden verdrukt.
De 3u zijn voorbij, een schitterende ochtend is voorbij gevlogen. Ideale temperatuur, af en toe een zonnetje, massa's dieren gezien. Van welke sommige zich redelijk uitzonderlijk laten spotten.
9u en we keren terug. Stipt, zo hebben we het niet graag.
Alles speelde zich redelijk kortbij af, we meren vrij snel aan bij de steiger van Casa Marbella.
Tijd voor ontbijt. Op een deck met zicht op de stroom, een aangename 25°. En een kleine regenbui verstoort eventjes de pret.
Eitjes, brood, confituur, fruit. Waarschijnlijk ons menu voor de volgende 30 dagen.
Een beetje chillen, met koffie en thee.
Rond 13u gaan we weer op pad. We gaan een wandeling in de jungle doen, The Jaquar Trail.
Titi heeft nood aan wat energie, een wrap van't straat smaakt altijd.
De trail is niet zo lang maar wel met kans op het spotten van dieren.
De hoofdstraat gewoon tot het einde lopen, niet zo moeilijk. Die is maar 800m lang in zijn geheel.
De pass voor het National Park is ook hier geldig, gewoon tonen en we mogen binnen.
Er is maar 1 pad dus verloren lopen zou al moeten lukken.
We zijn 10min aan't stappen, daar dienen de eerste beestjes zich al aan. We zullen vooral apen zien: brulapen, slingerapen, kapucijnapen.
Vooral de laatste 2 zijn echte acrobaten. Ze springen van de ene naar de andere tak, Cirque du Soleil in het echt.
Ze zijn redelijk dichtbij, poseren voor ons.
Geritsel in de struiken. Een klein diertje steekt de weg over. Het blijkt om een aguiti te gaan, een soort groot knaagdier. Ze zouden minder mensschuw zijn dan de meeste andere bosbewoners. Dat klopt ook wel, op zijn gemakske zet het zijn weg verder. Een kleiner exemplaar (baby aguiti) wroetelt nog wat verder in het dichte struikgewas.
Een colonne mieren is bezig met grote transportwerken, ze laten een ware autostrade achter zich.
We lopen het pad tot het einde, een alternatieve weg terug is via het strand. Los zand dus ietsje meer werken maar de koele wind zorgt dan weer voor meer afkoeling. Ook welgekomen.
We houden de ogen open op zoek naar kleine schildpadjes die het nest verlaten. Deze tijd van het jaar maak je nog kans om ze te zien.
Helaas, de enige die we zien zijn dode karkassen. 1 super grote van een volwassen exemplaar, op het strand zelf tientallen mini schelpjes van kleintjes die hun weg zochten naar de zee maar het niet tot een goed einde konden brengen.
Of de zwarte gieren of de arenden in de palmbomen er iets mee te maken hebben, geen idee maar zij zijn wel nog talrijk én levend.
We hebben er een flinke wandeling op zitten, tijd om ons zelf te verwennen met een koffietje. Een kleine zelfstandige baat een leuke koffieshop uit, we gaan hem steunen.
Een jonge kerel maakt de beste koffie die we tot nu toe dronken. Om te hydrateren mag een fruitshake er bij. Op een gezellig klein terrasje met uitzicht op de hoofdstraat, we zijn vertrokken voor een uurtje.
Op onze weg hierheen zagen we een grote vogel zich tegoed doen aan een stuk fruit, voor ons één uit de Toekan familie.
De jongen van de koffieshop ontneemt ons enthousiasme, het is een Montezuma Oropendola. Een andere vogelsoort. Bijna even groot, even mooi. Voor ons zijt ge ook een Toekan vriend.
Tijd voor een douche. De zwoele temperaturen, het wandelen op het strand geven ons een plakkerig gevoel. Afspoelen die handel.
We zijn mooi op tijd klaar voor het avondmaal. Een verre verplaatsing is niet nodig, noch een Uber. 5' stappen brengen ons al bij Mi Nino, een erg lokaal restaurant.
We hadden al een tafel gereserveerd, gisteren zat alles poepvol. Vandaag blijkt het mee te vallen, ietsje minder druk.
Het is natuurlijk nog geen hoogseizoen, dan zal het hier wel koppen lopen zijn.
We gaan voor de lokale specialiteiten. Vis en kip. Lekker, één van de betere keukens hier. Stond ook hoog aangeschreven, daarmee.
Vlotte bediening, lekker gegeten, leuke plaats. Misschien komen we nog eens terug, we zien wel. Er zijn hier nog wel leuke plaatsjes die een gedeelte van de koek mogen hebben.
Met een half oor horen we onze bedjes als roepen, ook al is het nog maar iets na negen.
Het was al een lange dag, inspanningen doen bij deze drukkende warmte blijft ook niet in de koude kleren zitten, ook al zouden die op dit moment deugd doen ter afkoeling.
De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat sommige foto's niet van ons zijn. Als er in de groep iemand is die een veel beter camera heeft dan onze smartphone en bereid is de foto's te delen, we zouden moeten stom zijn.
Nog een mededeling: wie in foto nr 4 de kameleon vindt mag hier komen werken als natuurgids.

Geschreven door Waarzijnwenu