Nog alles halen uit de scooter. We rijden nog eens naar de rivier Kwai, naar de brug. Het is zaterdag, heel wat volk op de been. Wij lopen hier gewoon een beetje rond, op de plaatselijke markt. In één souvenirwinkeltje kijken we naar hetzelfde item. Het is een stukje duurder dan 2 dagen terug. WE prijzen? Veel tijd rest er niet. De scooter inleveren, een laatste keer terug naar het guesthouse. De eigenaar wil ons gratis naar het busstation voeren, een leuke service. In het busstation helpt hij onderhandelen over de prijs bij een minibusje. Vooral dan, weeral, of we extra moeten betalen voor bagage en hoeveel. Terug 100bht per zak. Denk het niet, we nemen de zak wel op onze schoot. We vertrekken, de rugzak verhuist naar het gangpad en zal daar blijven tot het einde. Een uur rijden, stapvoets verkeer. Een lange file. De oorzaak : een kleine zijstraat is de toegang tot een tempel en iedereen wíl blijkbaar daarheen. Eens voorbij dit punt terug vlot verkeer. Met nog 28km te gaan stoppen we aan een tankstation. Een meisje uit ons busje verhuist naar een ander. Van daar uit komt een jong Engels koppeltje bij ons. Ze moeten naar de luchthaven en zijn al flink laat. Ze zullen waarschijnlijk hun vlucht missen, ondanks allerlei beloftes door hun chauffeur. Wat Engelse vloeken erbovenop. Wij worden afgezet op de afgesproken plaats, aan de Skytrain, een soort bovengrondse metro. Die brengt ons tot bijna aan de hostel. Een 10tal minuten stappen. Geladen met de rugzak en in 34℃ wordt het zweten. We vinden de Mile Map hostel vlot. Een klein donker kamertje, een stapelbed. Basis maar meer hebben we niet nodig. En een slaapplaats vinden dat op iets trekt, in een grootstad, voor 15€ is niet zo evident. We hebben juist tijd om een beetje op te frissen. We hebben afgesproken met Lot, de dochter van gynaecoloog Dr Debruyne uit ons ziekenhuis. Ze werkt voor de Belgische ambassade hier in Bangkok. Eerst nog iets eten. De prijzen in de restaurants die we bekijken swingen de pan uit, dan maar iets anders zoeken. Een zijstraat brengt soelaas. Een eetstalletje op straat. Stukken goedkoper, waarschijnlijk even lekker. We bestellen, geraken ondertussen in gesprek met een Zweedse man. Een filosoof die reist in Azië om inspiratie op te doen voor zijn boek. Over wie of wat verantwoordelijk is voor het lijden in deze wereld. Het zal een zeer dik boek worden, denk ik. Een leuk maar te kort gesprekje. Wij moeten door, naar onze afspraak. Een rooftop bar. Op het 47e. Een prachtig uitzicht over Bangkok. Lot, echtgenoot Lionel en zoon Marcus zijn al in Cloud.47, de bar. Het kan slechter qua locatie. Een 360° panoramisch zicht over Bangkok by night. Een leuk weerzien met Lot, voor Titi althans. Een sympathiek koppel, een leuk zoontje. Een babbel over reizen, Bangkok, het diplomatieke werk. Heel wat Belgen die hier overwinteren of hier leven, met hun Thaise madam uiteraard. En die of paspoort problemen hebben, of erger , overlijden. Waar van alles voor moet geregeld worden. Na een paar uur nemen we afscheid. Zij gaan huiswaarts, wij blijven nog een beetje genieten van een live band, van het uitzicht, van 1 drankje. Voor de prijs daarvan eten en slapen we soms 2 nachten op het platteland. Een kleine wandeling naar de hostel, slaaptijd.

Geschreven door Waarzijnwenu