Na het ontbijt verkennen we het stadje landinwaarts. Een vissersdorpje. Er zijn wegenwerken aan de hoofdweg. De zijkant van de straat wordt hersteld of de weg wordt verbreed. Grote hopen keien liggen naast de weg. Mannen en vrouwen sorteren ze een beetje op grootte, bamboe manden worden gevuld en de keien worden aan de zijkant van de weg uitgegoten. Alles handwerk. In een temperatuur van 35℃ en volle zon. Mensen moeten hier hard werken. Wij nemen een zijstraat, onmiddellijk is het een zandweg. Nog een zijweg brengt ons in een arm deel van het dorp. Rieten hutten, bamboe paalwoningen. Geen stromend water, er wordt water uit een centrale put gehaald met emmer en touw. Het huis is een 1 kamer woning, daarin leeft de ganse familie. Dikwijls grote gezinnen. Voorlichting of anticonceptie, het is maar de vraag of ze er hier al over gehoord hebben. Maar héél vriendelijke mensen. Direct worden plastic tuinstoelen er bij gehaald waarop wij mogen plaatsnemen. Met fierheid poseren ze voor de camera. Wij delen uit wat we hebben. Zeep, tandenborstels, kammen, ballonnen. Het ganse dorpsgedeelte is zo. Hutten, paalwoningen. Mensen wonen heel dicht op elkaar. Met daarbij varkens, kippen, honden. En massa's vuilnis. Als hier geen ziekten rondgaan, dan weet ik het niet meer. En het houdt niet op. De hoek om, terug hetzelfde beeld. Jonge kinderen spelen met elkaar op straat, in het zand. 2 meisjes en 2 jongetjes lopen met ons mee. Ze zijn tussen de 6 en de 10 jaar. Ze nemen onze hand, praten met ons. Onverstaanbaar. We krijgen zelfs een versgeplukt bloemetje. Een hartbrekers moment. Ze zijn ongelooflijk lief, hebben blijkbaar nood aan wat attentie en liefde. Ze lopen een heel stuk met ons mee. Zij gaan verder naar de pagode, wij gaan de andere richting uit. We geven snoepjes. Iemand met minder goede bedoelingen heeft hier vrij spel, vrezen we. In een lokaal restaurantje drinken we een koffie. De obers van dienst zijn 2 broers, een tweeling van 12 jaar oud. De ene neemt de bestelling op , de andere kuist gezwind de tafel nog eens extra af. Ze zijn duidelijk niet aan hun proefstuk toe. Als we verder stappen, zien we een huisje met veranda waar een grote bedrijvigheid heerst. Moeders met kleine baby's. We gaan kijken. Het blijkt een moeder-kind gezondheidscentrum te zijn. Een soort "kind en gezin" van bij ons. Een mevrouw geeft de baby's een inspuiting. We zijn op vertrouwd terrein. We beginnen een "moeizaam" gesprek met haar. Het blijkt een vroedvrouw te zijn die hier in een soort voorpost polio vaccinaties geeft. De kinderen worden gewogen, alles wordt in een moederboekje opgeschreven. Er is een zaaltje waar gezondheidsopvoeding wordt gegeven. De vroedvrouw toont ons de producten waarmee ze werkt, de frigobox waarin alles bewaard wordt. Het is er een komen en gaan. Alles is gratis, ze leven op giften. We vinden het onze morele plicht dit dan ook te doen. We vullen de giftenbox. Ze doen hier goed werk. We kijken nog wat rond en laten ze hun werk verder doen. We kijken nog eens achterom en zagen dat het goed was. We lopen via het strand terug naar het guesthouse. Onderweg moeten we een paar keer stoppen voor een fotosessie. Ze willen hier heel graag met ons op de foto. We eten iets kleins en gaan terug naar het strand. Rustdag nr 2. Vandaag beginnen we met zwemmen. Zelfde scenario. Wij in badkleding, de andere in stadskledij. Onze relaxzetels van gisteren zijn terug beschikbaar. Nu in het zonnetje, ideaal om op te drogen. Op het strand is een grote groep jongeren bezig met strandspelen. Een internationale groep jongeren, te zien aan hun vlaggen. Voor ons zijn lokale gastjes aan het voetballen, sommige met een groot balgevoel. Misschien loopt hier de nieuwe Messi of Ronaldo rond. Als de zon begint onder te gaan, wordt het frisser, tijd om terug te keren. Douchen met koud water om op te warmen. Achteraf dan toch. Terug naar het restaurant. Opnieuw zeer lekker gegeten. Er staan 3 koks in de keuken. Bij ons lag een grote carrière voor hun voeten. Dat is ook wat gezegd kan worden van de dienster. Ze werkt met zo'n handigheid en inzicht. Ook voor haar geldt hetzelfde. Wij gaan op tijd slapen. Morgen is het vroeg dag, een lange dag.

Geschreven door Waarzijnwenu