Op tijd opgestaan deze morgen. De receptioniste van de hostel gaf gisteren als raad om vroeg genoeg te vertrekken wegens de ochtendspits in de metro, zeker op een maandag. Allemaal overroepen blijkt uiteindelijk. We zijn ruim op tijd in de luchthaven. Inchecken heel vlot wegens al zelf online gedaan. We nemen afscheid van onze rugzakken, tot in België. Dat hadden ik ook al gedaan in de hostel van mijn ritsbroek, kousen, Tshirt en Titi van haar dagrugzak wegens alles tot op de draad versleten. 7 maanden reizen eiste zijn tol. De immigratie duurt wat langer, lange rijen. Security duurt ook zijn tijd. Flink doorstappen en we zijn nog op tijd om te boarden. Ze scannen onze boardingpass, er gaat een rood zwaailicht af. De medewerker van Finnair vraagt ons opzij te stappen, naast de desktop. Of er een probleem is? Ze hebben de seats veranderd. Wij direct in het verweer. No, no, we veranderen niet van zetel. We willen nl naast elkaar zitten in een rij voor 2 aan de zijkant. No problem, we blijven naast elkaar zitten. Toch aan de zijkant, enkel met ons twee? No, op een andere rij maar beter. Het blijkt uiteindelijk om een upgrade te gaan. We mogen naar business class. Wat ongeloof maar we gaan uiteraard niet meer discussiëren. 2 stewardessen staan ons op te wachten en nemen ons mee naar onze seat. Een mega relaxzetel is de onze voor de volgende 11u. Het kon geen beter moment zijn voor die upgrade. We zitten nog maar juist neer of we mogen al een drankje kiezen. Een glaasje champagne dan maar. We krijgen de menukaart. Keuze te over voor lunch en dinner. Met wijn of wat je maar wil. Een uur later komt de lunch er al aan. Amuse bouche, tonijn, vis met groenten en rijst, alles piekfijn afgewerkt. Als dessert ijs of petit foures. En maar drank bijvullen. Wat later komen ze verschillende keren rond met kleine snacks zoals chocolade, chips, nootjes. En drank. Gelegen onder ons donsdekentje, hoofd op een zacht kussen, zetel in half relax stand kijken naar films. Zo hou ik het wel vol in een vliegtuig gedurende 11u, ook al blijft het niet mijn favoriete vervoersmiddel. Alles lijkt zo veel soepeler te gaan. Je merkt met moeite dat je opstijgt en of vliegt. Na film nr 3 komt het diner. Terug keuze. Titi noodle, ik Caesar salade. En drank. En als je nadien nog niet verzadigd bent, kan je nog iets extra bestellen. Toch wel wat decadent als je er eens goed over na denkt. Na het afscheid van onze versleten kleren, de rugzak, onze reis is er nu afscheid genomen van economy reizen. Toch voor nu, straks is er al een gewone vlucht Helsinki - Brussel. Heel wat minder chique. Nu 1x een beetje turbulentie, het deinen van het vliegtuig. Voor de rest een perfect soepele vlucht. We landen in Helsinki. Alles wit ondergesneeuwd. We krijgen wat gegevens. Bewolking, -15℃. Op 24u hebben we een temperatuurverschil van 50℃. Man, man, wat gaan we koud hebben de eerst volgende dagen. We bedanken de supervriendelijke, behulpzame stewardessen. Wij waren gemakkelijke klanten, de Russen daarentegen. Overal waar die komen, zijn mensen er niet over te spreken. Ook hier, Russen zijn echt zeer moeilijke, vervelende mensen, zegt onze stewardess. Vooral veel drinken en dan beu doen. De luchthaven van Helsinki is vrij klein. We hebben nog tijd om wat op het gemak te zitten. Dan op naar de boarding gate. We volgen de aanduiding, gaan voorbij paspoortcontrole. Om in een verkeerde hall te belanden. Niemand die iets zei. Terugkeren dan maar. Een veiligheidsagent wordt er bij gehaald. Terug mag niet, wel volledig rond via inkomhall, terug door security, de ganse zever. Een lichte looppas maar we komen toch nog op tijd, ook al omdat het vliegtuig 20' vertraging heeft. Een trui of 2 meer is ook geen luxe, alles wat we bij hadden doen we aan. Ons vliegtuig naar Brussel is héél wat minder chique. Het hoeft ook niet, het is een korte vlucht. Een kopje koffie of een bekertje water kan er nog juist gratis van af. En elk een dekentje, de 2 enige aanwezig in het vliegtuig. Mooi op tijd landen we in Zaventem. Rillend van de kou banen we ons een weg naar de bagageband. De rugzakken zijn ons gevolgd, hebben evenveel kou als wij. Wat we vermoedden, is realiteit : een ontvangstcomité staat ons op te wachten. Mama's, zussen, schoonbroer. Vriendinnen Rietje en Deborah wuifden ons 7 maanden geleden uit, ze zijn terug van de partij om ons te verwelkomen. De cirkel is rond.

Het was onze laatste dag van een schitterende bevoorrechte reis. Een reis die ons naar vele nieuwe streken bracht, nieuwe culturen leerde kennen, in contact bracht met prachtige mensen, een uitzondering niet te na gesproken. Een reis die je rijk maakt van geest, ietsje minder rijk in de portemonnee. Maar rijkdom is wat je er zelf van maakt. We willen iedereen bedanken die zijn steentje bijdroeg tot het realiseren van dit project. Onze buurvrouw Inge voor het goed zorgen voor ons huisje, om ons te voorzien van ons eerste proviand. Buurman Thomas als back-up. Peter en Linda voor het auto hotel. Mama Ghislaine idem maar dan voor de motoren. Zus Ann voor het beheer van post en bankzaken. Onze Nederlandse vriendin Eliza voor al haar opzoekwerk en boekingen van vluchten, hostels. Onze buitenlandse correspondenten waar we terecht konden : Sofie en Pieterjan in Tokyo, Hildegarde en Paul in Hong Kong. Onze vele volgers van de blog, waarvan sommige door hun bijna dagelijkse reacties een brug vormden met thuis of een lach toverden op onze gezichten. Familie, vrienden en kennissen die ons zo lang konden missen. Onze engelbewaarders om te zorgen voor de vlekkeloze reis, om over ons te waken. En als we iemand zouden vergeten zijn, U valt hier onder.

Op naar het volgende avontuur.

T : toch vermoeiende reis geweest
H : hel in het verkeer
A : alleen reizen is zó gemakkelijk
I : immer vriendelijke mensen
L : likkebaardend eten
A : altijd ja, niet altijd begrepen
N : natuurpracht
D : de max om af te sluiten

Geschreven door Waarzijnwenu