Beiden geslapen als een roosje, klaar voor een nieuwe dag.
Ontbijten op het terras, het zonnetje is al van de partij met een aangename 20+ graden.
We vertrekken met Jeepie voor een eerste tripje. Nog snel eens stoppen in Mariental city, in de Superspar aldaar. We zijn nog een aantal zaken vergeten. Zoals oa. vlees... Snel binnen en buiten. Onze tijd verliezen aan het kopen van alcohol kunnen we al niet doen, het is zondag, dan is het verboden alcohol te verkopen, in een poging om het alcoholmisbruik terug te dringen. Met matig succes.
Het eerste stuk is terug een rechtdoor asfaltweg. Gewoon afhaspelen dat eerste uur.
We verlaten de hoofdweg, vanaf nu enkel gravel wegen. We volgen braafjes de aanwijzingen die we meekregen, een beetje lucht uit de banden voor betere grip en minder kans op lek rijden.
Wat direct opvalt : de uitgestrektheid, het desolate maar nog veel meer de droogte. Namibië is uitgeroepen tot een droogte rampgebied, ze liegen niet.
Poerdroge wegen, stof vreten volle bak. Kadavers langs de weg zijn stille getuigen.
De cabine van Jeepie is vrij hermetisch dicht, de kofferbak niet wat zich vertaald in "alles ligt na een paar uur onder een dikke laag stof". Onze koffers liggen gelukkig op de achterbank en blijven zo gevrijwaard.
Een dor landschap met kleurrijke rotsformaties typeert onze dag.
Nagenoeg niemand op de weg, af en toe een tegenligger maar als we er 10 tegenkomen gedurende de ganse dag zal het veel zijn.
Een paar uur rijden brengt ons tot aan de Zaris pas. Niet een pas zoals we die kennen in de Alpen, wel een slingerend baantje op en neer tussen rotsformaties. Alles grind uiteraard. Mooie vergezichten, altijd wel opletten geblazen, ogen op de weg voor putten, grote stenen. Onze eerste echte dag rijden willen we nog geen lekke banden verwisselen.
Onze eerste kampeerplaats is Hammerstein. 1 km weg van de hoofdbaan, een echte oase. Matthew ontvangt ons aan de receptie, geeft met een Colgate glimlach uitleg over alles, toont ons onze kampeerplaats.
We moeten door het restaurant, over het terras voorbij het zwembad, langs de lodges. Om uiteindelijk 100m verder onze plaats toegewezen te krijgen. We hebben schaduw van een boom, een kraantje met lopend water, elektriciteit. Meer moeten we niet hebben.
Alhoewel, het is zondag, er is koffie met wortelcake. Titi tevreden. We moeten ons wel spoeden, een honderdtal Duitse bejaarden zijn geland, zij vliegen op de afternoon traktatie. Geen 2de Normandië moeten ze gedacht hebben.
Onze doop : tenten opzetten voor de eerste keer. Een beetje zoeken maar al bij al vrij vlot. Het duurt maar een klein uurtje. Slapen kunnen we al.
Nu nog eten. Een zak hout aangeschaft, BBQ aansteken, worstjes met een slaatje en champignons. We zijn snel tevreden. Maar ook geen reden tot klagen, het is lekker.
19u, het is donker en met de zon weg wordt het toch vrij frisjes. Mede door een strakke wind. De windstopper wordt boven gehaald, de sterrenhemel opent zijn gordijn.
We gaan binnen aan de receptie een beetje opwarmen. In het restaurant worden onze Pruisische vrienden verwend met lokale gezangen en dansen. Gelukkig voor ons roept onze tent.
Morgen moeten we vroeg op, rond 5u, we gaan 's ochtends richting Sossusvlei om de duinen bij zonsopgang te bekijken. Maar da's wel een grote 2 uur rijden, en met deze bijwijlen zeer slechte wegen een ganse opgave.
Eerst slapen.

Geschreven door Waarzijnwenu