7u opstaan. Ron en Mirella zijn al gepakt en gezakt, komen goeiendag zeggen en vertrekken. Wij zijn iets meer relax. Op het gemak ontbijten, alles op -en inladen. We nemen afscheid van Opa, onze struisvogel die elke morgen trouw op afspraak was aan onze keukenblok.
We checken uit, de rekening klopt, Zaki zou tevreden zijn.
We gaan terug shoppen, onze frigo begint leeg te geraken en we gaan 3 dagen op een zelfde plek kamperen.
Er is keuze tussen wat ijsbergsla en diepvriesgroenten. We kiezen niet, nemen ze beide mee. Qua aanbod van verse groenten zijn we er al.
Idem voor vlees. Geen verse zaken, terug enkel diepvries. We gaan voor kipfilets, daar kan je weinig mee misdoen.
Één van de winkelbediendes loopt rond in de supermarkt, sproeit met een onkruidsproeier op de kunststof vloerbekleding. Die is wel groen maar misschien moeten we haar toch eens uitleggen dat onkruid enkel op echt gras groeit.
De benzinetank vullen tot aan het randje, zoals we het gewoon zijn. Je kan hier in Namibië maar beter goed voorbereid zijn, het laatste wat je wil meemaken is ergens in de middle of nowhere zonder diesel vallen.
En route. Een tiental kilometers asfalt, dan gaat de weg over in ons vertrouwde gravel.
Het is een beetje een omweg die we nemen, hopelijk met mooie indrukken.
We zijn nog maar goed en wel aan het rijden op deze weg of we zien in de verte een aantal giraffen grazen. Grazen is voor hen blaadjes van de bomen eten. Ze blijven op een redelijke afstand, de telelens haalt hen toch dichtbij. Titi is niet te houden, in totale euforie dat ze eindelijk haar langnekken ziet.
Iets verder steekt vlak voor onze neus een oryx de weg over, een spurtje om onze Jeepie voor te blijven.
Nog iets verder impala's, dik dik's. We zijn goed gestart.
Heel wat termieten heuvels baken de weg af, sommige een paar meter hoog. Misschien moeten we toch ooit eens zo'n heuvel neerhalen om te zien hoeveel beestjes er nu werkelijk in zitten.
Na een 2 tal uur rijden, het is rond 11u, zien we een bord dat de toegangsweg aankondigt naar Apacha. Een spa en wellness oord. We vragen aan de bewaker of we er een koffie kunnen drinken, eventueel lunchen. Geen probleem. 4 km weg van de baan, aan de receptie je aanmelden. Op naar de ingang. We worden al verwacht. Blijkbaar deed de walkie talkie zijn werk. De inkom is al impressionant, dan moet de rest nog komen. We worden verder geleid door de receptionist, trappen naar beneden, voorbij een bibliotheek, langs de rokersruimte, naar het terras rond het zwembad. Niet slecht voor een dinsdagmiddag.
Harry, de ober, komt ons order opnemen. Hij is een Engelse jongen die hier stage loopt ivm hotelschool. Het is zijn 2de dag hier, met een zekere Engelse stijfheid kwijt hij zich van zijn taak.
We hebben uitzicht over de vallei, aan een aangelegde drinkplaats komen kleine antilopes hun dorst laven.
We eten een slaatje, een lichte lunch zal volstaan bij deze hitte. De temperatuur draait terug rond de 40°C.
Ideaal om de watertemperatuur te testen. We mogen alle faciliteiten gebruiken, als daggasten. Want de 65 bedden zijn volzet, tot maanden ver. Jammer, we dachten er over om één nachtje Jeepie te ruilen voor een zacht bed, het zal voor de volgende keer zijn. Misschien maar best ook, we moeten straks eens opzoeken wat één nachtje hier kost, we kunnen er waarschijnlijk ons gehele vakantie voor kamperen.
Omkleden in de sparuimte, 2 meisjes staan ter beschikking voor massage. We zijn wel in zwart Azië maar geel Azië is de koploper wat betreft massages, we gaan hun reputatie niet op de proef stellen.
Een verfrissende duik in de infinity pool geeft afkoeling, welgekomen.
De lodge zit vol maar de gasten zijn op safaritocht of moeten nog aankomen, het is hier dus zeer rustig.
We gaan douchen, lekker riekende zeep en shampoo, zachte handdoeken. ZALIG.
We drinken nog een koffietje op het terras, we hebben toch nog tijd genoeg.
Rond 14u verlaten we ons verrassingsparadijs, misschien tot ooit nog eens.
Broeierige heet, zonder water moet het voor de dieren ook geen sinecure zijn.
We zouden al héél veel geluk moeten hebben.
En ja hoor, dat hebben we. Bij het verlaten van het resort, komen we terug giraffen tegen. Iets weg van de hoofdbaan. We hebben een 4x4, we gaan hem optimaal gebruiken. Hup, af de hoofdbaan in achtervolging van de giraffen. Ze staan bij een drinkplaats, tezamen met een tiental oryx. Versuft door de warmte. We kunnen vrij dicht komen, close-ups maken. De anders zo schuwe oryx lijkt ook wel een zonneslag te hebben opgelopen, stapt weg ipv te lopen.
Tot op een paar meter kunnen we hen benaderen, dan stappen ze met grote passen weg. Toch bedankt voor de poses. Het is een mooi opwarmertje voor de volgende dagen.
Een uurtje later rijden we tot aan Etosha National Park. Onze kampplaats ligt net voor de ingang. De kampplaatsen in het park waren al bijna van een jaar voordien volzet. Waarschijnlijk grote touroperators die alles boeken, de kleine garnaal komt later, te laat.
De kampplaats is gloednieuw, we hebben alles wat we moeten hebben, onze eigen sanitaire blok. We missen enkel een beetje de gezelligheid van sommige van de vorige campings.
Er is een klein winkeltje, we gaan eens neuzen. Cholastica staat achter de toonbank, een meisje van 25 jaar. Vol goede bedoelingen maar we moeten toch een beetje achter haar kar zitten om iets gedaan te krijgen. Bijvoorbeeld navragen of er mogelijkheid is tot een safaridrive. Dat kan, ze moet wat info inwinnen. 2u later nog steeds geen nieuws. Uiteindelijk : ze heeft de gids gebeld. Voor 10x het bedrag wat het ons zal kosten als we alles zelf doen, kunnen we mee. Toch iets teveel van het goede, we zullen onze plan wel trekken.
We worden goed in braaien, doen we toch gewoon weer. Stukjes kip in ons alu schaaltje, nog altijd onze beste aankoop. Tezamen met een deel diepvriesgroenten, we hebben een volwaardig avondmaal.
Tafel en stoeltjes uitklappen, opdienen en met zicht op een drinkplaats kunnen we alles verorberen.
De duisternis valt, rond de drinkplaats gaan spots aan. Verschillende soorten antilopen zien we uit het donker voorzichtig naar het water komen. Enkel het geluid van een luidruchtig Duits gezin doet hen twijfelen. Misschien moeten we hen de beginselen van "wilde dieren spotten" uitleggen : in stilte de dieren observeren.
Morgen gaan we vroeg op, willen we vroeg aan de ingang staan. We gaan voor 2 dagen wilde dieren spotten, op naar de leeuwen, tijgers, buffels, nijlpaarden. Hopelijk zien we ze allemaal. Eerst over hen een nachtje dromen.
Nee Marco, dromen zijn geen bedrog.

Geschreven door Waarzijnwenu