Ondanks late avondlawaai beiden goed geslapen. Ontbijt op bed. We zitten op bed, misschien telt dat ook. Inloggen op internet, met de VPN aan. Direct goed internet, alles te openen. We gaan eerst onze treintickets voor morgen ophalen. Een jongen aan de receptie van de hostel gaf ons 2 opties. 1 is een reisbureau, de andere het treinstation. Aangezien het bureau dichter is gaan we daar naar toe. Met de metro. Terug met beide voeten op de grond. Heel veel volk. Luidruchtig. Geen in de rij wachten. Wegduwen. Voor steken. Voor de voeten lopen. In het reisbureau moeten we onze voucher omwisselen voor tickets. Ik geef het papier aan de receptioniste. Not here, go to station. De hostel had ons nochtans naar hier gestuurd. Kunt U eens naar hen bellen en navragen? No, go to station. Ok, hetwelke? Station. Ja maar, er zijn verschillende. We gokken op het centrale station. Is het dit? Yes, station. Ok, bedankt voor Uw vriendelijke info. Terug met de metro, nu naar het station. Na 1 dag Shanghai al direct de neiging om alles beter te beschermen, in de gaten te houden. Ook omdat op veel plaatsen staat dat je voorzichtig moet zijn met je persoonlijke bezittingen. Aan het station is het niet echt duidelijk waar we heen moeten voor onze tickets. Aan een veiligheidsmedewerker vragen we raad. Aanwijzingen met de arm naar links en beneden. Daar moeten we het mee doen. We trekken onze plan en vinden het gebouw. We verdelen ons onder de wachtrijen. Titi's rij is het snelst. De loketbediende bekijkt het papier. Passport! We geven onze paspoorten, hij werpt de tickets door het gat in het glas naar ons. We vragen of het een niet-rokers coupé is. 1 woordje Chinees, hij wijst naar een ander loket en gooit vies onze paspoorten terug via hetzelfde gat. Een Chinese dame die in Hongkong woont schiet ons ter hulp, vraagt hoe het zit met die rokers coupé. Niet rokers. Waar we moeten zijn voor de trein? Nu krijgt zij een snak en een beet. Daar, in het middelste gebouw. We bedanken haar, zeggen dat de bediende niet goe geslapen had zeker. Een lachje maar een stilzwijgen. Misschien uit schaamte. Jammer dat we geen Chinees kunnen, konden wij ons gedacht eens tegen hem zeggen. Op naar een andere buurt, The French Concession. Een zakelijker district en chiquere buurt. Een hip restaurant trekt onze aandacht. We kunnen er lunchen. Titi slaatje van tarwe, geitenkaas, pompoen. Falafel met munt. Ik een groen slaatje met een wrap van kip en avocado. Er is Wi-Fi. We willen connecteren. Nada. Ik vraag aan 2 Amerikaanse expats hoe zij het doen. Welke telefoon heb jij? Android. Ai, dan zal internet niet lukken, ondanks de VPN. Android wordt blijkbaar bijna volledig geblokkeerd. iOs (Apple) lukt wel met de VPN. Thanks. Dan zijn we vree gejost. Dan kunnen we heel moeilijk hostels, treinen etc opzoeken, boeken. En met de onvriendelijke behandeling tot nog toe rijst de vraag, wat met China. Misschien doen we gewoon de meest toeristische plaatsen en dan zo snel mogelijk weg. Het zal afhangen van hoe gemakkelijk we zaken kunnen boeken via hostels. Misschien zitten we al in een ander land wanneer jullie dit lezen. Eerst nog een beetje Shanghai. De oevers van Pudong. De overkant van de rivier, van waar wij verblijven. Hotels, business kantoren. Hoge gebouwen, vrij nieuw. En ze zijn er nog aan het bijbouwen. Sommige met specifieke vormen : flessen opener, schroevendraaier. Je kan rustig wandelen langs de stroom. Terrasje doen. Fotoshoot bij avond van de verlichte gebouwen. Terug naar The French Concession. De lonely planet raadt een plaats aan waar je goede noedels kan eten. We gaan op zoek. En vinden.......niets. De plaats is al verdwenen, heeft plaats gemaakt voor een Thais restaurant. Aangezien het al wat later is, eten we daar. Groene tofu curry voor Titi, ik zoetzure schotel. Beiden met rijst. Niet echt dé Chinese maaltijd maar voor een keer maken we een uitzondering. We gaan terug naar de oever van de rivier maar deze keer The Bund zijde. Van daar uit heb je een mooi zicht op de Pudong kant, deze van deze middag. Heel wat flatgebouwen, allemaal verlicht met neon. Bij sommigen is het een waar lichtspel. Heel veel volk ter plaatse. Het is dan ook de meest gefotografeerde plaats van China. Ook door ons. Terug naar de metro. Met gevaar voor eigen leven. Als voetganger ben je hier niets. Op het zebrapad met een groen voetgangerslicht en toch moet je rennen voor je leven. Ze zouden je omver rijden. Ongelooflijk. We maken het heelhuids tot aan de metro. Blijkbaar verkeerd ingeschat want de metro rijdt maar tot 23u08. En het is 23u15. Terug naar buiten en een taxi. Goed uitkijken dewelke, er rijden ook een aantal valse rond. De onze is een officiële. Of hij de kortste weg neemt, zijn we niet zeker. Hij brengt ons alleszins veilig tot aan de hostel. Binnen raken we aan de praat met eerst een Française, daarna komt een man uit Montreal er ook nog bij. Over reizen, koetjes en kalfjes. 2 aangename gesprekspartners. Zij werkt voor Habitat, hij is in China voor Tai Chi. De tijd vliegt. Het is (weeral) 01u als we onder de douche staan. Morgen met de nachttrein naar Xian, op naar het terra cotta leger.

Geschreven door Waarzijnwenu