Ons laatste ontbijt bij Cindy. Enkel wij twee, de rest vertrok gisterenavond al.
Als we de porties zien die ons voorgeschoteld worden zouden we denken dat er een bus verwacht wordt.
Super gezond, zoals we gewend zijn. Maar veel te veel.
We mogen de overschot meenemen om straks als lunch te nuttigen.
Cindy moet ietsje vroeg weg, de tandarts wacht. Een hartig afscheid, tot binnenkort.
Ook ik heb een traditie om tandproblemen te hebben op reizen, hout vasthouden, voorlopig blijf ik gespaard.
Het enige wat het begeeft is mijn zonnebril, hij heeft dan ook al de helft van de wereld gezien.
Deze keer jammer genoeg geen secondenlijm meegebracht, nog een dagje volhouden oude vriend.
Wij pakken de koffers, laden alles in.
Denise zwaait ons uit. Rilatine is voor haar uitgevonden denk ik. Ze blijft maar doorgaan.
We rijden naar Olhão en parkeren de auto ietsje buiten de haven, gratis parkeren. Sowieso zijn de parkeertarieven spotgoedkoop, 0,40€/u of zo iets.
We stappen richting de dokken, we nemen een overzetboot naar de eilanden Culatra en Farol.
Een tip van Cindy. Heel mooie stranden maar niet de drukte van de grote badsteden.
Een halfuurtje varen en we meren aan in Culatra. Een kleine volksverhuizing wanneer iedereen afstapt.
Een mooi aangelegd houten pad doorheen de duinen, doorheen het eilanddorpje. Een boulevard van piepkleine winkeltjes, restaurantjes, terrasjes. Iedereen probeert een graantje mee te pikken van het toerisme. Logisch.
Het eiland is maar 1km op 9km groot maar geen massatoerisme.
We stappen tot aan het strand. De eerste paar meter zijn voorbehouden voor strandzetels (te huur) en parasols. De rest is vrij te gebruiken.
Wij stappen een 300 meter verder, weg van deze "drukte".
Een beetje genieten op het strand is het voornemen. Het wordt iets meer.
Zwemkledij aan en direct de Noord Atlantische Oceaan in. Niet zou koud als onze bergwaterstroom vorig jaar in Chili maar toch frisjes.
@ Titi2 : een klein flesje bubbels is voldoende deze keer. Breng ze maar mee met die andere (grote) 😉😂.
Zeer helder water, wat algen niet te na gesproken. Heerlijk die afkoeling. En zoals gezegd, geen volk.
Een paar wandelaars die het strand op en neer stappen.
Wat we voordien al zagen, zien we nu terug : nudisten. Blijkbaar is het toegelaten om volledig in je blote flieter te flaneren. Enfin, ze doen het toch, toegelaten of niet. Enkelingen weliswaar.
Wij ho uden het bij skinny dipping, zalig.
Bewegen doet eten. Onze Seeds of Silence picknick wordt bovengehaald.
Toasties met avocado, tomaat, look. Vers fruit, gekocht bij het betreden van het eiland. De lokale economie steunen is ook belangrijk.
Goed insmeren tegen de zon is de boodschap. We zagen al genoeg kreeftjes rondlopen, té pijnlijk.
En die afkoeling opzoeken in het water. De thermometer in de auto zegt 40° rond 16u45, broeiend heet.
We plannen de boot terug te nemen rond 16u, we hebben nog een beetje tijd.
We stappen richting Farol, de andere kant van het eiland.
Grote en kleine scampi's zagen we al passeren (nudisten hé), aan de waterlijn liggen grote plasticzakken. Tot we iets dichterbij komen. Het blijken grote kwallen te zijn. De diertjes wel te verstaan.
Naar onze ervaring zijn deze wel echt groot. 50cm diameter. Of ze nog leven geen idee. We gaan ze alleszins niet aanraken, een kwallenbeet kan vrij pijnlijk zijn.
Hoe dichter we bij Farol komen hoe drukker het strand wordt. We kozen dus de juiste plek om ons te nestelen.
Nog voldoende tijd voor een verfrissend drankje in één van de 2 strandbars. Niet veel keuze maar alles blijft gelukkig nog redelijk kleinschalig, nog relatief gezellig.
Wanneer we richting haven stappen zijn schoenen of slippers geen overbodige luxe. Het strand en het pad zijn gloeiend heet, je kan er nauwelijks op stappen zonder je voetzool te verbranden.
De overzet ligt al te wachten, we vertrekken mooi op tijd. Een halfuur later varen we de haven van Olhão binnen, het was een mooie strandmiddag.
We halen de auto en rijden richting ons guesthouse. Op 5' rijden van waar we ons nu bevinden.
Door supersmalle straatjes tot aan OlhãoOmirante guesthouse, echt in het midden van het oude centrum.
Onderweg WhatsApp ik met Andreia, spreken we af hoe elkaar te ontmoeten.
Wanneer we aan de deur staan opent er bij aanbellen niemand de deur. Dan maar bellen via WhatsApp.
Terwijl de telefoon overgaat, komt er een jonge kleine spring-in-het-veld aangelopen. Blijkt Andreia te zijn. High op een overdosis suiker, cafeïne en wie weet wat nog meer.
Superenthousiast om ons te ontmoeten. Ze neemt me mee naar de kamer. UIteraard op het hoogste verdiep. Dat wordt straks nog leuk met die koffer. Vooral omdat de trap er naartoe smal en steil is.
Een mooie grote kamer, alles er op en er aan uitgenomen airco. Als we iets graag hadden gehad dan was het dat wel. Een ventilator moet voor verkoeling zorgen, niet ideaal maar beter dan niks zeker.
Terug naar beneden, speedy achterna. Ze toont een kleine keuken die we mogen gebruiken met gratis koffie en thee. Helemaal bovenaan is er een mooi dakterras met uitzicht over de ganse stad.
Eerst terug naar buiten waar Titi in de auto staat te wachten. Hier is het betalend parkeren, 2' rijden is er die gratis parkeerplaats. Voor de nacht zetten we onze auto daar, morgenochtend halen we hem dan wel weer op om alles in te laden.
De koffer stond al in een aparte ruimte, als we terugkomen na het parkeren moet die eerst nog boven geraken. Vooral de smalte van de trap zal lastig worden. Wat uiteindelijk nog meevalt, een beetje powerlifting en ze staat in de kamer.
En een douche die ons opwacht. Da's altijd het beste moment van de dag. Als we die koude douches zouden meerekenen is Titi2 geruïneerd aan drank.
Onze laatste avond in Portugal, afsluiten doen we in stijl. Eerst een apero op een leuk terrasje. Een beetje zoeken brengt ons bij 7 estrelas, een zeer lokale bar. Niet de meest vriendelijk uitbater maar eens we onze bestelling doen (met de glimlach) komt hij een beetje los.
Ondertussen blijft speedy Andreia WhatsApp berichtjes sturen. Over de prijs, dat ze haar vergiste, dan weer niet, of er iets is omdat we haar probeerden te bellen, dat ze ook hier zich vergist. Maar dat 7 estrelas een zeer goede keuze is. Pfff, naast die hitte ook vemoeiend hoor. Maar een goede inborst, zoals eigenlijk alle Portugezen die we ontmoetten.
We hebben een tafel gereserveerd bij ChaChaCha, één van de beter restaurants in Olhão. Terug op aanraden van Cindy. Reserveren is een must, zonder kom je er niet in.
20u, onze tafel staat al klaar. Buiten op het terras, in één van die vele kleine steegjes.
De Engelse eigenaar ontvangt ons, een warme ontvangst. Hij is duidelijk gewend om met klanten om te gaan. Net zoals zijn echtgenote, evenzeer vlot maar dan Portugees.
We kunnen kiezen tussen een volwaardige maaltijd of tussen tapas. Zuiderse landen staan voor ons synoniem met tapas, we gaan die weg op.
Een ruime keuze, we kiezen er 5 uit maar geen enkele van de gehele kaart zou een miskoop zijn denken we. Alleszins zijn diegene die wij kozen allemaal voltreffers. Om ter lekkerst.
Een bijpassend licht sparkling rosé maakt het af. Een mooi laatste avondmaal.
Links van ons zit een Schots koppel, we keuvelen een beetje met hen. Over Portugal, over Schotland wat onze eerste gezamelijke motorreis was.
De laatste avond, we doen wild en nemen nog een dessert. Niet naar onze gewoonte, meestal zijn we al voldaan. Toch nog een gaatje gelaten voor cheescake. een gaatje dat waardig wordt gevuld.
Al dat eten de kans geven om te zakken, we keuvelen een beetje door de straatjes.
Misschien is het wel een optie om de auto te halen en voor de deur te parkeren aan het guesthouse. Betalend parkeren is tot 22u, en vanaf 9u. De periode tussenin is wat wij juist nodig hebben dus beslissen we om de auto te halen. Een plaatsje net aan het guesthouse is vrij, ideaal. Morgen nog zo handig om in te laden.
22u30, de avond is nog jong en vooral warm. Een laatste digestiefje op het terras van Cestaria. Vanaf morgen gaat de alcoholkraan dicht, staat een monnikkenleven op de agenda.
Geen airco betekent een nog redelijk warme kamer. Vooral de vloer lijkt wel als vloerverwarming te zijn aangelegd. De ventilator draait op volle kracht, enkel een beetje wind ervan brengt verkoeling.
Dan maar een derde koude douche op een paar uur.
Slapen zonder pyjama, zonder laken of deken.
Zijn we geen nudisten op het strand, dan zetten we alvast de trend in op onze kamer.

Geschreven door Waarzijnwenu