Vandaag terug reisdag. Na 5d Gyeongju hebben we het meeste gezien. Ontbijtje en weg. Onze bus vertrekt stipt om 10u10. We hebben geluk. We hadden de 2 laatste bustickets, de bus zit vol. Het is een rechtstreekse verbinding, een rit van ongeveer 3u30 op zeer goede autostrade. Vrij comfortabele zetels. Enige minpuntje : we zitten op de laatste rij. Daar zit dus ook de motor. Gevolg : oververhitte voeten. De rest kunnen we relatief fris houden dmv de airco. Schoenen en kousen uit brengt enige verlichting. Na ongeveer 2u rijden verlaat de bus de autostrade en rijdt de parking van een soort wegrestaurant op. Stop. We vragen onze buurvrouw om uitleg. Koreaans antwoord uiteraard. Het enige wat we verstaan is "2 and 5". Blijven we hier 25' staan? Yes. Een pauze van 25' dus. Yes, Voor de zekerheid vragen aan de buschauffeur. Onverstaanbaar. Een jongen heeft alles een beetje gevolgd. We pauzeren hier 10'. Ok, "2 and 5" is dus 10' , de logica zelve. Een zeer groot wegrestaurant. Zowel binnen als buiten voedselkraampjes. Zeer verzorgd maar alles is gefrituurd. Vettige boel waarvoor we bedanken. 10' later is de bus terug weg. Godzijdank voor die jongen, we zaten er anders misschien nog. De streek is zeer groen, veel landbouw. Vooral rijst, ook andere gewassen soms zelfs in serres. Opvallend is ook hoeveel er gebouwd wordt. Wegen, soms volledig dorpen, steden. Appartementsblokken. Een goed uur later bereiken we Jeonju. We zitten zuidwestelijk Zuid-Korea. De streek huisvest het grootste en authentiekste Hanok Village, titel verkregen in 2011. Het is ook de bakermat van de bibimpap. Redenen genoeg om er een dag of 2 te verblijven. Aan het busstation geen tourist info te zien. Is meestal het geval en handig om je weg te vinden. Maar nu dus niet. Geen nood. Direct zijn er 5 á 6 mensen die willen helpen. We zijn op onze hoede. Veel volk in een busstation is altijd een beetje uit je doppen kijken. Ten onrechte. Één iemand zoekt het adres van de hostel op, de andere vertaalt in het Engels, nog iemand anders schrijft op in Koreaans. Allemaal met de beste bedoelingen. We kunnen verder. De eerste drie taxi's kennen het adres niet. De vierde bekijkt het papiertje een tijdje en zegt OK. Jean's hostel? OK OK. Hij belt voor de zekerheid met de dispatching. OK OK. Jean's hostel? Yes. Links, rechts. 10' later stopt hij aan Js'hotel. Een fiere glimlach van oor tot oor dat hij het gevonden heeft. Hij : OK. Wij : no no, not hotel, hostel. We hadden het nochtans 20x gezegd. Gelukkig free Wi-Fi aan de ingang van het hotel. Ik kan via Google Maps de straat tonen en ook een telefoonnummer opzoeken op internet. OK OK. Nu weet hij waar de straat ligt, toch maar bellen voor de zekerheid. 5' later staan we aan de hostel. De juiste. Er was een slaapzaal voor 6 personen voorzien, er is echter ook nog een 2pers kamer vrij. Als we de rekensom maken is er maar een klein verschil + we hebben een eigen badkamer, krijgen handdoeken en toebehoren. Doen dus. Ik mis misschien wel de mogelijkheid om, naast Titi, de nacht eens door te brengen met 4 jonge knappe Aziatische meiden. Soms is het leven toch oneerlijk. Het is een vrij nieuwe hostel, ongeveer een jaar oud. Kamer is net, alles wat we nodig hebben. Supersonische douche. Het onthaal is terug supervriendelijk. De jonge kerel aan de receptie (Jean) is zeer enthousiast. Geeft over van alles en nog wat uitleg. Waar de beste, meest authentieke bibimpap te eten. Over het Hanok dorp. Sinds ontbijt hebben we nog niet gegeten en het is ondertussen 15u. De bimbimpap proberen. Het restaurant is dicht bij onze hostel, handig. Een beetje een refter gevoel als we binnengaan. Het merendeel van de gerechten staat al opgeschept. Geeft in principe niet want ze zijn toch koud. We zitten nog maar net aan tafel of er wordt een groot dienblad gebracht met een heleboel kommetjes. Terug nieuwe dingen gecombineerd met vertrouwde zaken. Onze kom met groenten, een ei-soufflé. Alles zeer lekker maar sommige dingen zijn echt wel zeer pikant. Goed gevuld kunnen we aan de verkenning van de stad beginnen. Onze buurt wordt gekenmerkt door heel veel kledingzaken, sommige de betere couture zaken. Winkel in, vooral om de verkoeling van de airconditioning op te zoeken. Binnen is er van alles te zien. Vooral meisjes die elke mogelijkheid te baat nemen om zichzelf te bekijken in de spiegel (of alles wat enigszins weerspiegelt), te paraderen. Ondertussen duizend keer hun haar goed leggen, in hun nek leggen, er weer uit, er in....Een schouwspel op zich. De geur van vers gebrande koffie trekt onze aandacht. Een klein steegje verbergt een koffiebar/branderij. Een supergezellig plekje. Binnenin huiselijk ingericht. Een jonge kerel bedient ons. Ik een gewone koffie, Titi wil daarbij een beetje warme melk in een kannetje. De koffie wordt gebracht. 2x zwart + een grote tas schuimende warme melk. Hij had het waarschijnlijk toch niet echt goed begrepen. Maar geen meerkost voor de melk. En alles altijd met de glimlach. Geef een lach, krijg een lach. We doen onze inkopen voor ontbijt morgen. Flakes, melk en yoghurt. Onze enthousiaste kerel aan de receptie is nog steeds van corvee. Als we een babbeltje met hem slaan, zeggen hoe leuk we Zuid-Korea en de Koreanen vinden krijgen we een spontane " I love you " terug. Allé, Titi toch. Ik stel voor dat ik toch naar de slaapzaal ga en hij mijn plaats inneemt. Een uitbundige lachbui blijft weerklinken als de liftdeur sluit.

Geschreven door Waarzijnwenu