Catherine is deze morgen terug aanwezig bij het ontbijt. Dit keer : gestoomde maïs, tomaten, omelet, zoete rijst cakes. Wie nog wil kan cornflakes en toast nemen. Voor ons hoeft het niet meer, we zijn voldaan.
We gaan Melakka nog wat verder verkennen.
Naar de andere kant van de rivier.
Om de een of andere reden komen de Chinezen massaal naar hier.
Ze zijn luidruchtig, overal aanwezig, lopen in de weg voor goede foto's.
Maar ze zijn gewillige slachtoffers voor de vele tientallen totaal foute riksja's, trishaws genoemd, die hier rondrijden.
Heel kleurrijke voertuigen, elk met een eigen thema : minion, spiderman, noem maar op.
Je ziet ze in de hele stad rijden, het liefst met luide muziek er bovenop.
Eerste halte is het Stadhuys, zo genoemd naar de Nederlanders die hier een tijd heersten. Niet verwonderlijk dat het nog het stadshuis is.
Een groot complex, een deel ervan is een museum. Alles in baksteenrood.
We kunnen errond wandelen, iets hoger waardoor je een uitzicht krijgt over de nabij gelegen zee.
Tot aan de overblijfselen van een kerk, de St Pauls Church. Hier nog meer stille getuigen van de Hollanders. Grafstenen waarop de namen staan van vroegere scheepskapiteins. Stenen van wel 2 meter hoog. Af en toe een heel kleine zerk ernaast. Een herinnering aan hun echtgenotes. Onderwaardering bestond toen al.
Trappen naar beneden, een overblijfsel van de vestingsmuur met ingangspoort. A Famosa genaamd.
We lopen door een overdekte markt. Wie iets zoekt, kledij of wat dan ook, moet veel geduld en spotterstalent hebben.
We stappen verder tot aan de haven. Hier ligt een groot schip, ingericht als museum.
Foto's buiten zijn voldoende voor ons. Binnen is het volgens de Trotter één groot theater, niet echt de moeite.
We volgen de rivier, een soort promenade. Onderweg komen we Catherine tegen. Een selfietje voor de geschiedenisboeken.
We gaan lunchen in The Wild Orchid, aangeraden door de Trotter. We zijn de enige gasten, worden door 2 obers bediend.
Titi's gerecht is een beetje te spicy, tonnen zakdoekjes worden aangewend om het voorhoofd en neus droog te houden.
De rekening van 8€ is de prijs die we letterlijk en figuurlijk betalen.
Heet blussen met heet is een idee, we zetten dat om in een koffiebar. Gelijk de echte, aan de toog.
Comfortabele stoelen, met uitzicht op de straat. We zullen ons geen minuut vervelen. Veel te veel te zien op straat. Mensen, mooi en niet zo mooi, alle soorten, maten en gewichten.
Onze favoriete riksja's. Er gebeurt van alles. We zitten hier goed.
We moeten de tijd ook een beetje doden in afwachting van de opening van het Baba Nyonya Heritage museum. De geschiedenis van de originele bevolking van Melakka wordt ons uit de doeken gedaan door een gidse. Ze zijn gegroeid uit een mix van Maleisers met Chinezen. Een uurtje cultuur dat zeker gesmaakt wordt door ons. We krijgen veel interessante uitleg, achtergronden over waarom wat gedaan werd.
Binnen is alles ingericht zoals het vroeger was.
Het geluk is aan onze zijde : morgen is het museum uitzonderlijk gesloten wegens een soort familiefeest van de eigenaars.
Een droge dag, ideaal om nog een beetje rond te lopen. Nog wat onontgonnen straten zoeken.
Niettegenstaande een droge dag, is het ook de moeite om eens naar de hemel te kijken. Geen regen te bespeuren, wel een volledig ronde regenboog, een volledige cirkel. Iets wat ik gisteren in het vliegtuig ook al zag. Thuis nog nooit gezien.
Een meisje lokt ons naar binnen. Neen, geen happy end.
Wel een project om angelloze bijen te promoten. De Itama bij komt enkel voor in Maleisië. Het is een veel kleinere bij dan de onze, steekt dus niet, produceert een honing met een volledig andere smaak. Er worden allerhande geneeskrachtige eigenschappen aan toegeschreven : cholesterol verlagend, goed voor diabetici. En de honing is gewoon ook lekker. Verkocht.
Iets zoeken om te eten hoeven we niet te doen, er is de avondmarkt met eetstalletjes, we zullen zeker iets vinden.
Snel terug naar het guesthouse om wat zaken te droppen, een beetje op te frissen.
We zijn ondertussen niet meer de enige gasten in het guesthouse. Er zijn of 2 koppels bijgekomen. Als we één van hen met een fles champagne zien voorbij komen, weten we, dit voorspelt niet veel goeds voor de avond, de nacht.
19u, uur van de waarheid. We gaan naar de avondmarkt. Een lange straat vol met stalletjes. Eten, veel gsm hoesjes, elektrische prullaria, kleren. Een beetje zoals de markt bij ons maar dan met foodtrucks zoals ze eigenlijk zouden moeten zijn : divers en goedkoop.
We eten satéstokjes, dumplings, een vis van op de barbecue. Lekker eerlijk voedsel. Op de manier zoals we het graag hebben : tussen de mensen en verspreid over de avond.
Waar we ons wijselijk niet aan wagen : snoep zo hard dat ze hem letterlijk in stukken moeten kappen. Héél vettige noedels, zaken waarvan het niet duidelijk is of zo leven of niet, of ze überhaupt eetbaar zijn.
Ze hebben hier ook iets met frieten. Een frietcake : frieten zodanig gebakken dat ze één grote klomp vormen. Of frieten bijna letterlijk aan de lopende meter. Een watermeloen die aan de binnenzijde gemixt wordt.
Wie culinaire hoogtes zoekt, blijft hier maar beter weg. Al vinden wij altijd ons ding en als je een beetje uitkijkt, is het ook superlekker en veilig. Dit laatste niet onbelangrijk in Azië.
Aan attracties ook geen tekorten. Een westerling wordt geflost door een local, de floszijde zit zowel in de mond van uitvoerder als van ontvanger. Wie flost wie? Lichtgevende ballonnen, op batterijen. Een vrij podium voor karaoke. Aangezien er hier veel Chinezen zijn, een bezigheid die ze te pas en te onpas doen. Op dit podium; gewoon op de hoek van de straat op een klein verhoogje waarop iemand ze begeleidt met een hammond orgel; in een tempel.
Terug in het guesthouse de marktgeuren afspoelen onder de douche.
Wat we vreesden, wordt realiteit. Veel lawaai, gestamp met de voeten, geklop met deuren. Wetenschappers moeten dringend het ontbrekende gen vinden waardoor de combinatie Aziaten en alcohol geen goede match is.
Gelukkig óók door die alcohol vallen ze vrij snel stil, de rust keert weder.

Geschreven door Waarzijnwenu