Yum is om 7u paraat om ons ontbijt te serveren. Met de glimlach zoals altijd. Bij ons een onbetaalbare werkkracht. Ik weet niet of ze hier ten volle gewaardeerd wordt voor het werk dat ze verzet. We gaan met de bus naar Hué, terug iets meer noorderlijk. We worden met een minibusje opgehaald. Spooky. De chauffeur is sprekend DDT uit de kampioenen. Zeker als hij een beetje lacht. Grappig. Enkele stops om een paar mensen op te halen. Bij het busstation overstappen op een slaapbus. Blijkbaar hebben ze geen andere types. Deze keer liggen we onderaan, in het midden van de bus. Veel beter. We volgen de kustlijn. Op sommige plaatsen heb je echt wel idyllische stranden. Voorlopig niet voor ons. Een tussenstop voor een plasje en terug verder. Een vlotte rit. Rond de middag zijn we in Hué. De bus stopt ergens in een zijstraat, iedereen uitstappen. Onmiddellijk komen tientallen mannen aangerend. Het zijn brommertaxi's. Ze brengen je met de scooter naar je bestemming. Ze zijn, naar Vietnamese normen, vrij agressief. Maar als je Nederlands praat tegen hen, druipen ze af. Toan, de eigenaar van Sunny Fine guesthouse, zou ons komen ophalen. Niemand te zien voorlopig. We mogen de telefoon van een Vietnamees gebruiken om Toan te bellen. Hij gaat ons zeker komen halen, we moeten 20' wachten. We hebben veel geduld maar een uur later is er nog niemand te zien. We besluiten een taxi te nemen. Onze specialiteit : we kunnen afdingen tot 1/4 van de prijs. Hij brengt ons naar de homestay. Toan is er niet, een medewerkster checkt ons in. Een beetje een verouderde kamer, vooral de badkamer. Maar ok voor ons. Deze keer geen venster, gecompenseerd door een muurschildering. Er wordt op de deur geklopt. Toan komt informeren over de misloop. Verontschuldigingen. Hij heeft een goed hart. Hij raadt ons iets aan om te lunchen. Een beetje stappen maar de moeite waard. Heel lekker gegeten. We wandelen door het stadje. Terug meer toeristen maar een relaxte sfeer. Hier en daar worden we aangeklampt voor een boottocht of om iets te kopen. Maar binnen aanvaardbare grenzen. We drinken op een terrasje rustig een drankje. Een bevriend koppel reist ook door Vietnam, we weten dat ze op dit moment ook in Hué verblijven. We spreken af om later iets te eten. Als onze drank zo goed als op is, zie ik Luc in de straat. Tezamen met vriend Geert en nog 4 andere reisgenoten. Zij banen hun een weg van noord naar zuid, wij omgekeerd. Handig om tips en ervaringen uit te wisselen. Voor een fikse regenbui even schuilen. We gaan samen iets eten. Een pizza, de rijst en noedels moeten een dagje wachten. Bijpraten met landgenoten is altijd wel leuk. Een leuke avond, het is vlug tijd om afscheid te nemen. Zijn vertrekken morgen meer zuidelijk, wij blijven hier nog een nacht. Zijn gaan naar hun hotel, wij gaan naar onze hostel.

Geschreven door Waarzijnwenu