Opgestaan met gietende regen. Vandaag richting hoge noorden. Eerste stuk goede asfalt. Ook al lang geleden. Maar niet voor lang. We verlaten de hoofdweg en beginnen terug aan offroad. De streek hier wordt ook klein Zwitserland genoemd. Als je hier rondrijdt is het snel duidelijk waarom. Bergen en naaldbossen. Offroad wordt vrij snel no-road. Een spoor van de vorige geeft de weg aan. De regen van deze nacht doet er ook geen deugd aan. Modder, soms slippen we. Gelukkig ligt de snelheid zo laag dat we dat ongestraft kunnen doen. Ons busje bewijst terug zijn degelijkheid. Lunch is in het plaatselijke wegrestaurant. Een schamele brug over (mits betalen,tot verwondering van Bimba. Toch klein beetje corruptie??). Alles wordt terug instant vers gemaakt. Er is al een overeenkomst tussen Titi en Dawka, uitwisseling van eten. Titi krijgt de groenten, Dawka het vlees. Iedereen content. Vlees dat dikwijls gedroogd vlees is. En dan liefst in de gasten Ger. Slapen met een geurtje. Terwijl we wachten geeft een man ons een kleine inleiding tot het sjamanisme. Ziet er uit als een dorpsgek maar de streek hier in het noorden is gekend voor sjamanisme. Vraag aan Bimba hoelang nog tot onze Ger. Een gelaten "very bad road" zegt alles. Elk tankstation wordt benut om benzine te nemen, zodat we zeker niet zonder vallen. Na het laatste grote dorp moeten we een rivier oversteken. Dawka vertrouwt het niet en vraagt aan de lokale bevolking waar over te steken. Beetje verder zou OK zijn. Door het bos naar de oever van de rivier. Voor ons staan gewone auto's aan te schuiven. Eén voor één worden ze de rivier doorgetrokken met een touw. Een schouwspel voor ons en voor de dorpsbewoners. De auto's geraken allemaal tot aan de overkant maar bijna geen enkele zonder schade. De één verliest een bumper, de ander zijn binnenkant is onder water gelopen. Wij kunnen gelukkig verder zonder schade. En maar rijden. Hoe onze chauffeur en gids hun weg vinden, onbegrijpelijk. Het is weliswaar hun job maar toch. De weidsheid van dit land kan je je niet voorstellen. Uiteindelijk is het ook voor Bimba en Dawka even schrikken. De Ger waar we gaan overnachten is verplaatst van lenteplaats naar zomerplaats. En die weten ze niet zijn. Een telefoontje (dankzij satellietradio) brengt soelaas. Eén van de herders komt ons per brommer de weg tonen. Het is"maar" 30km meer. Anderhalf uur later zijn we ter plaatse. Als je spreekt van het hol van pluto, wij hebben het gevonden. Niets maar dan ook niets in de wijde omgeving. Hopelijk hier geen acute gezondheidsproblemen. Als ik aan Bimba vraag wat er dan gebeurt zegt ze al lachend "you die". Om daarna toch iets geruststellender te zeggen dat ze in het allerslechtste geval een helikopter laten komen. Als je verzekerd bent uiteraard. Kennismaking met de familie zoals altijd. Echte buitenmensen. Maar o zo vriendelijk en behulpzaam. Onze Ger heeft geen bedden, we krijgen matrassen om op de grond te slapen. Of toch niet, 1 bed uit de hoofd Ger wordt afgebroken en bij ons gezet, het 2de gaan ze halen bij de buren. Op de brommer uiteraard. Vuurtje aan en info omtrent morgen. Dan rijden we te paard naar de Tsaatanen, rendier herders. Is in de bergen en we worden gewaarschuwd dat het er zeer koud kan zijn, zelfs sneeuwen. Sneeuw die we zelfs onderweg nog tegenkwamen op onze weg. Benieuwd.

Geschreven door Waarzijnwenu