Een rustige ochtend, op het gemak. Ontbijt is er niet. Er is ook geen microgolfoven of zo om iets op te warmen. Gisteren hadden we fruit gekocht, dat dient nu dus als ontbijt. Een beetje later vragen we een adresje om te lunchen. Winny aan de receptie geeft ons een adres en schrijft alles wat we willen eten, op in het Chinees. Zeker niets spicy. Eerst vragen we aan haar raad omtrent een boottocht op de Yangzi rivier. Het "cruiseschip" vaart daar 4 dagen op, oa. naar de 3 kloven dam. Ze geeft ons een offerte en een dagindeling. Lijkt ons wel ok. Enige vervelende is dat altijd alles met cash moet betaald worden. En dat is niet altijd even simpel om aan te komen. We gaan eerst eten naar het adres van Winny. Terug dezelfde straat als gisteravond maar een ander restaurant. We tonen het papiertje. Ok. Na 10' komt mijn schotel. Groeten, vlees, rijst. Titi vroeg groenten en rijst. Zij krijgt bij haar rijst een schaal maïs uit blik. Dat is niet echt wat ze voor ogen had. Dan maar een bord groenten zoals de buurman bijbesteld. Alles wel eetbaar. Nadien terug naar de hostel, naar Winny. Alles ok voor de boottocht. Nu nog de trein regelen. Dat is vlug geklonken. Iets minder snel is de verderzetting nadien. We willen van Yichang naar Guilin met de trein. Dat is moeilijker dan gedacht, geen rechtstreekse trein. En diegene die we moeten nemen, met tussenstop, is of veel te lang onderweg of volzet. Met zijn drieën zoeken, denken. Uiteindelijk vinden we een oplossing. Na de cruise blijven we 1 nacht in Yichang. De volgende ochtend nemen we een vlucht naar Guiyang. En dan in de namiddag een trein naar Guilin waar we een paar dagen zullen blijven. Als ge nog kunt volgen dan moogt ge mee. Al die stads -en dorpsnamen lijken zodanig op elkaar dat je verloren zou lopen. Maar we raken er uiteindelijk toch uit. En hiep hiep hoera, we kunnen de trein en vlucht wel via internet boeken, en met creditcard betalen. Eindelijk. Internet in Chengdu doet het dus wel. Alleen moet je de juiste sites gebruiken en de weg weten. Dankzij Winny lukt dat. Zij is goud waard. Alles met de glimlach, geen vraag is teveel. En alles in perfect Engels. Het was haar hoofdvak op school, daardoor. We kunnen met een gerust hart de stad in. Rondwandelen in kleine straatjes. We komen langs het nonnenklooster Ai Dao. Gladgeschoren nonnen. Ze zijn bezig met het klaarzetten van de tempel voor een ceremonie. Een paar straten verder is het Wenshu klooster, mannelijke monniken. Een veel groter klooster. Perfect onderhouden. Monniken lopen heen en weer. Eén komt op een houten vis slaan, een hol geluid weerklinkt. Hij gaat daarna om de hoek en slaat op een bel. Het is 17u. Blijkbaar etenstijd want van alle kanten komen monniken met hun kom. Rijst en groenten. Wij wandelen rond. Om de hoek is er lawaai. We gaan kijken. Monniken zijn aan het sporten. Tafeltennis, badminton. Sommige zijn vrij bedreven in hun sport. Aanpalend is er een tuin. Niet echt de moeite. Vuil dood vijverwater. Mosgroene paden. Op onze wandeling komen we voorbij een theehuis. Tijd voor een pauze. Alhoewel. Voor één kopje thee, zonder veel poespas, is het 4€. Toch een beetje teveel van het goede. Geen pauze dus. Verder stappen. Eén straat met stalletjes met Tibetaanse vrouwen die van alles verkopen. Allemaal wel hetzelfde. Armbanden, kettingen, stenen sieraden. Met moeite mogen we een foto nemen maar het lukt ons toch. Onze zoektocht naar cash gaat ook verder. Weinig bankautomaten aanvaarden onze maestro. En aan het loket al helemaal niets. Uiteindelijk vinden we onze redder in nood, The Bank of China. In het verleden konden we hier cash pinnen, nu terug. Eigenlijk ongelooflijk dat in zo'n "ontwikkeld" land je zo weinig met creditcard kan betalen. Aangezien we enkele dagen op een boot zitten, doen we nog wat boodschappen. Het is volpension dus veel hebben we niet nodig. Voornamelijk drank en knabbels. Ren Ren Le supermarkt is de grootste, we vinden er wat we nodig hebben. Een typisch Aziatische supermarkt. Héél véél zoetigheden, kant en klare producten. Terug naar de hostel. Kijken of al onze boekingen bevestigd zijn. En we moeten nog op zoek naar een paar hostels. Zeker omdat we nu goed internet hebben, met Chinese programma's uiteraard. Omdat Winny al zo'n grote hulp was, namen we voor haar een doosje koekjes mee. Als we die overhandigen is ze een beetje van haar melk, aangenaam verrast. Dat is ze blijkbaar niet gewoon. Maar enige aarzeling ter ontvangst is niet te bespeuren. Geeft niet, zij verdient ze. We kunnen de hostels vrij vlot boeken. En alle gegevens worden naar Winny's telefoon of haar mailadres gestuurd. Zij print ze af voor ons. Door het opzoeken is het terug laat geworden om te eten. Geen nood. Winny kan voor ons maaltijden laten leveren. Iets uitzoeken, 15' zitten we al aan de dis. Het zal een grote aanpassing worden eenmaal terug thuis. Koken, kuisen... Nu alles geboekt is, zitten we goed voor de volgende 7 dagen. Misschien dat daarna de hel helemaal losbreekt want de Chinezen beginnen vanaf 30 september aan een "Golden Week", nationale feestdagen. En naar het schijnt reizen ze dan van hot naar her. Als er naar onze mening nu al veel onderweg zijn, wat gaat dat dan geven. We zien wel als we zover zijn. Eerst slapen want morgenochtend vroeg dag. Op tijd weg met de bus want we gaan naar een panda kweekcentrum. We moeten er vanaf openingsuur zijn. Ze voederen dan de panda's en dat is het moment dat je ze het beste kan spotten. Benieuwd. Misschien brengen we nog een extra kleintje mee voor Pairi Daiza.

Geschreven door Waarzijnwenu