Een korte nachtrust later zijn we om 7u paraat voor het ontbijt. Een klein ontbijtbuffet met toast, ei, confituur, worst. En voor de liefhebbers de Aziatische versie. We zitten aan tafel met ons drie en 3 Spaanse señoritas. 2 zussen, Carmen en Victoria tezamen met hun vriendin Lola. Drie guitige grappige dames. Ze zijn iets op leeftijd maar jong van geest. Rad van tong zoals het Spanjaarden betaamt. Ze bombardeerden ons gisteren spontaan tot Felipe en Nathalita. Ondertussen varen we verder, doorheen de baai. Een beetje zon wisselt af met een stortbui. Gevolg : een wondermooie regenboog. Op een bepaald tijdstip zelfs een volledige boog met felle kleuren. Terug een WOW moment. Rond 9u zijn we waar we moeten zijn nl aan het drijvende dorp. Met bamboeboten varen we rond tussen drijvende huizen. Alle bedrijvigheid vindt plaats op het water. Werken, shoppen, leven. Kleine tot middelgrote bootjes waarop gezinnen leven. Een hard leven. We varen terug naar de grote boot. Er is een kookcursus springrolls maken voorzien. Wij passen, we gaan voor ontspannen op het dek. Genieten van de zon. Lunchen. Een zeer verzorgde maaltijd. Heel lekker. Ondertussen zijn we aangemeerd. We verlaten de haven. Een busrit van 4u wacht op ons. We komen aan in Hanoi rond 17u. We gaan eerst onze treintickets ophalen. Eens we die hebben, kunnen we de hostel in Sapa boeken. Wat we ook doen. We mochten in de vorige hostel nog douchen, dat was ons beloofd. Nu is er zogenaamd niets meer vrij. We geloven het niet maar hebben het lumineuze idee om in de kamer van Maggy te gaan douchen. Zij checkte in in dezelfde hostel als wij. We vragen de reserve sleutel aan de receptie. Eerst worden we met een smoesje afgewimpeld. We blijven aandringen en krijgen toch een sleutel. Later blijkt dat het geen probleem was voor Maggy. Wat we wel dachten. We eten nog iets samen en nemen afscheid. Nu scheiden onze wegen. Wij gaan noorderlijk, zij gaat naar Laos. We nemen de taxi naar het treinstation. Geen gezever. Onze vouchers omwisselen voor echte tickets. We stappen in de trein. Een iets verouderde trein maar het valt goed mee. Onze coupé genoten zijn Will en Pauline. Een jong Ameriko-Frans koppel. Ook zij zijn aan een lange reis bezig. We praten wat over Vietnam. Een conducteur komt binnen. Hij laat ons op een zeer grappige manier weten dat we goed zorg moeten dragen voor onze waardevolle bezittingen. Dat we niet zomaar de deur mogen openen. We doen ons licht uit, proberen de slaap te vatten op een zeer wiebelende trein.

Geschreven door Waarzijnwenu