We ontbijten ter plaatse. Zelf gebakken broodjes, ham ,kaas. Een welgekomen afwisseling. Navraag leert ons dat er geen plaats meer is voor ons deze avond. We moeten iets anders zoeken om te slapen of onze trip verder zetten. We kiezen voor het laatste. Richting noord-west. De huidige eigenares vraagt wat ons plan is. We tonen haar de ronde die we willen rijden. Oei, volgens haar is dat niet mogelijk wegens geen verharde weg. Een deel zou enkel toegankelijk zijn met een 4x4. We zijn het niet zeker, onze wegenkaart toont aan dat er wél een weg is. We zullen de locals maar geloven, onze rijrichting een beetje aanpassen. We mogen een fotokopie nemen van een kaart, die zou ons op de goede weg moeten houden. We zijn weg. Het eerste uur is dezelfde weg als gisteren wegens geen andere voorhanden. Maar het is leuk rijden, het geeft niet. Eens voorbij de plaats waar we gisteren de grot bezochten, krijgen we nog een veel leukere weg voorgeschoteld. Slingerend, veel bochtenwerk. We zien frequent motorrijders, voor hen is het hier de hemel. Misschien moeten we nog eens terugkomen en zelf de wegen op een tweewieler verkennen. Ook met een auto blijft het genieten. Heel mooie natuur, heerlijk rijden. Soms vrij steil omhoog of omlaag. Ze houden hier heel erg van korte steile bochten. Onze Toyota doet echter meer dan zijn best en geeft geen krimp. We stoppen bij een natuurpark. Hier bevindt zich Tham Pla of de Fish Cave. Een heel mooi park met een stroom en een grote vijver. In de vijver krioelt het van de vissen. Grijze karpers. Volgens de legende behoren ze toe aan een bewaker van het bos en brengt het goed geluk als je hen voedert. Wat heel wat toeristen doen. Aan voedsel geen gebrek. Dat verkopen ze hier met hopen. De vissen eten van alles, tot sla en fruit toe. Een rots met beelden en een offerplaats heeft holtes waar de vissen elkaar verdringen. Spectaculair om zien. Als we onze tocht verderzetten, zien we een monnik als lifter. Ik stop en gebaar dat hij mee mag. De monnik twijfelt niet, stapt in. Jammer genoeg voor hem duurt de rit maar kort. We slaan af naar een waterval, hij blijft staan op de hoofdweg. We slaan de zijweg nog maar in of we zien dat de monnik al een lift krijgt van een andere auto. We zijn gerust. Een bergbaantje brengt ons tot aan de Pha Sua waterval. Niet echt spectaculair. Een leuk intermezzo van 10'. We volgen de weg naar verder Pang Oung. Een heel smalle kronkelende steile weg. De volledig afgelegde weg zou 1864 bochten bevatten. Van daar, het motorparadijs. Ze noemen de streek hier niet voor niets het Zwitserland van Thailand. Het dorp is eigenlijk 1 straat in een bos. Door een overstroming waren alle bomen weg. Door een koninklijk project werden bomen heraangeplant en een meer aangelegd. De straat is één grote toeristenval. Langs beide kanten van de weg staan souvenirkraampjes, eetkraampjes. En zijn er hutten gebouwd om toeristen te slapen te leggen. Het einde van de straat geeft uit op een meer. Je kan je er laten rondvaren op een bamboevlot. Of in een tentje slapen op een kampeerplaats rond het meer. Alles dus voor de toerist. De streek zou ook gekend zijn voor koffie. Daar is dan weer weinig van te zien. Als je er niet wil verblijven, is er weinig te beleven. Een leuke stop-over en dan weer weg. Niet echt véél authenticiteit. Wat wij dan ook doen. Naar Mae Hong Son. Het is kortbij. We moeten op zoek naar een slaapplaats. Het eerste guesthouse heeft nog kamers vrij maar is heel basis en oud. Misschien eerst nog iets anders bekijken. De volgende 3 zijn volzet. Lakeside Garden hostel heeft nog plaats. 2 kamers. Ook een beetje verouderd maar voor een goede prijs. Als we een plasje doen, lijkt het toilet bijna verstopt. Waarschijnlijk iemand die toiletpapier in het toilet gooide. Met de dunne afvoerleidingen een garantie op verstopping. We halen de eigenaresse erbij. Volgens mij wist ze het al. We willen een andere kamer. Die heeft ze niet. Dan willen we een korting. Wat doorduwen en we krijgen de kamer met een korting van 1/3. Dat is OK voor ons. De achterkant van de hostel paalt aan een meertje. We wandelen langs de oever naar een afgesloten straat. Het lijkt alsof er nog steeds een kerstmarkt bezig is. Eetstalletjes, winkeltjes. Lichtjes in de straat. Er worden wensballonnen in de lucht gelaten. We eten streetfood, een beetje tapas op straat. Je kan wandelen en eten. En ondertussen nog wat dingen bekijken. Straatartiesten die een dansje opvoeren. Een verlichte stoepa. En souvenirkraampjes bekijken uiteraard. We nestelen ons op een terrasje, drinken iets, babbelen, kijken mensen. Rond 22u30 valt alles stil. De straten lopen leeg, kraampjes verdwijnen. Ook wij keren terug. Slaaptijd

Geschreven door Waarzijnwenu