We vertrekken vandaag relatief vroeg op pad. We nemen de stadsbus van 6u45 richting busstation. Enkel Chinezen op weg naar het werk. En deze 2 westerlingen. We vragen aan de buschauffeur om ons op de juiste plaats af te zetten. Dit is in principe het eindstation. Maar op het einde van een grote weg draait de bus en begint hij via dezelfde weg terug te keren. Geen paniek, laat de chauffeur weten, jullie stop moet nog komen. Een beetje raar maar inderdaad, iets verder is het eindpunt. Een wat verouderd gebouw. De goden zijn met ons want de loketbediende spreekt redelijk Engels, en begrijpt het ook. Niet onbelangrijk. De uitgestippelde weg door de hostel jongen klopt niet helemaal. Wat de loketbediende zegt, komt overeen met de lonely planet. We zullen beide maar beter geloven. 2 tickets naar Heping en daar overstappen naar Dazhai, één van de dorpen met etnische minderheden en met de befaamde Longji rijstterrassen. Eerst dus naar Heping. Een klein lokaal busje, ongeveer 18 zitplaatsen. Vriendelijke chauffeur. Naast wij 2 nog een achttal reizigers. We verlaten het terrein en rijden de grote weg op. Voor 10m want dan stopt de bus al aan de eerste halte. Daar stappen terug redelijk wat mensen op, en een vrouwelijke busconducteur. Bij haar moeten de nieuwelingen zijn om te betalen. Geen nood, ze vindt je wel. Of je hoort ze want ze zwijgt geen minuut, haar luide schelle stem weerklinkt boven het motorgeluid. Voor iemand met een ochtendhumeur of die zeer gevoelig is aan geluid geen goede plaats om te vertoeven. Binnen de stad stopt het busje heel frequent. Passagiers stappen op of geven een pakketje af. Want de bus doet ook dienst als koerierdienst. Eens we Guilin stad verlaten, zit het busje goed vol. En toch proberen mensen nog op te stappen. Dat is buiten onze conducteur gerekend. Met semi-harde hand is ze baas over de busdeur. Buiten de stad wordt de pees er op gelegd. 3 of 4 voertuigen op 2 rijstroken. Eens toeteren om te laten weten dat je wil oversteken of dat je er al bent. Eens knipperen met de lichten is ook populair. Maar we hebben de indruk dat alles nog vrij goed onder controle is. Terug geen plaats voor gevoelige zielen. Ongeveer halfweg stopt hij bij wat moet doorgaan voor een wegrestaurant. Plaspauze, rookpauze. Ik blijf zitten in het busje. Door de openstaande deur zie ik aan de overkant iets zwarts aan de kant van de weg zitten, eerder in de riool. Bij nader inzien gaat het om een vrouw, gekleed in zwarte lompen. Kapotte kleren. Zijzelf volledig verwaarloosd, onderkomen. Ze heeft een ijzige, doodse blik in haar ogen. Blijft onbewogen voor zich uit staren. Net een figuur uit de betere horrorfilm. Om koude rillingen en nachtmerries van te krijgen. 5' later zijn we terug onderweg richting Heping. Op en af, slingerende wegen. Niet voor zwakke magen, wat blijkt wanneer één van de passagiers naar voor komt en begint over te geven in een plastic zak. Zijn er geen rochels, we hebben toch braaksel. In Heping stappen we over op een zelfde type bus. Kleine, smalle bergwegen gedurende 1 uur. Op onze bus zit één Yao vrouw, de etnische minderheden die daar woont. Kleurrijke klederdracht, lang haar gedrapeerd op hun hoofd. Ze zouden het langste haar hebben. Aangekomen zien we er tientallen rondlopen. Ze dragen koffers van toeristen in grote rieten manden op hun rug. Soms wordt er zelfs bijna gevochten om te mogen dragen. We lopen een beetje in het dorp rond. Naast de traditionele huizen lijkt er ook veel armoede te zijn. Bouwvallige huizen, bijna krotten. Tegelijkertijd wordt ook hier massaal veel gebouwd. Grote constructies, waarschijnlijk bedoeld als guesthouse, hotel. We vrezen dat dit het dorp niet te goede zal komen. Op den duur zullen er meer huizen staan dan rijstterrassen. Toerisme lijkt nu al veel kapot te maken. Opdringerige bewoners, licht agressief soms. Terwijl we stappen komen we langs één van die huizen, een beetje afgelegen. We kunnen er lunchen. Gebakken rijst, groenten. De grootmoeder is traditioneel gekleed. Geen bezwaar tegen foto's. Daarna beginnen we te klimmen. Bovenaan heb je een zeer goed uitzicht, overzicht over de terrassen. Maar eerst dus omhoog. Een beetje inspannend gezien de warmte. Je kan ook de kabelbaan nemen. Ze ziet er nog vrij nieuw uit. Met de bergen en bergdorpjes op de achtergrond een klein beetje Zwitserland. We zijn die-hards, gaan te voet. Onderweg komen we 2 Belgen tegen. Uit Moeskroen. Zij reizen 14d in China. Een leuke babbel. Ze reizen morgen naar dezelfde stad als wij. Misschien zien we elkaar nog. Boven op de top heb je inderdaad een mooi overzicht. Groene rijstterrassen zo ver je kan zien. Toch wel indrukwekkend. Er staan ook een paar hotels. 1 ervan is volledig in hout, ziet er nieuw uit. Even bekijken. Stoute schoenen aan. Of we een kamer mogen zien. No problem. De receptioniste haalt de sleutel en toont ons een twin kamer. Een balzaal als slaapkamer, een reuze badkamer, een groot terras. +/- 50€ per nacht. In een mooie omgeving als dit valt dat nog mee qua prijs. We beginnen aan de terugtocht. Onderweg veel vervuiling, heel veel PET flessen op een hoop gesmeten. Qua milieu is er nog heel veel werk in China. Eens terug in het dorp hebben we vrij snel een bus. Terug zo'n kleine. Nu wel met toeristen gevuld. Wij, Engelsen, Israëls, Russen. En een paar locals. Het kleine, smalle bergbaantje zorgt regelmatig voor spannende momenten. Als er 2 bussen elkaar moeten kruisen, is het dikwijls zeer nipt. Tot enkele centimeters. Maar we geraken overal zonder kleerscheuren door. In Heping stappen we over op een grotere bus. Anderhalf uur later rijden we Guilin binnen. Dankzij een Shaolin film vloog de tijd. In het centraal busstation stappen we af, onze stadsbus komt juist aangereden. We kunnen direct vertrekken richting hostel. Terug aldaar rond 19u30. Vlug iets zoeken om te eten. Een iets groter restaurant is dichtbij. Vol Chinezen. Wij kunnen er nog bij. Ik bestel eend, verder hebben we nog groenten en rijst. Wel lekker. Blijft wel jammer dat er binnen nog gerookt mag worden. Dat verpest toch wel het genot van de maaltijd. En zoals de Chinezen roken, niet te schatten. Roken, drinken en hele borden eten laten staan. Zonde. Op de terugweg een paar inkopen doen. De was binnenhalen, douchen, slapen. Weeral een dag die voorbij vloog.

Geschreven door Waarzijnwenu