Een goede nacht gehad, althans ik toch. Titi iets minder goed geslapen, nog de naweeën van gisteren die door haar hoofd spookten.
8u ontbijten. Simpel maar goed ontbijt, zelfs glutenvrij voor mij. Voorlopig is dat nergens een probleem.
Mijn reisgids heeft een hele dag uitgestippeld, ik moet alleen maar rijden.
Gelukkig mijn beste eigenschap.
Eerst wil Titi nog stoppen bij Franchuteria. Da's een bakkerij/tearoom gerund door een Fransman die hier is blijven hangen. Klassiekers als croissants, chocoladebroodjes etc worden hier gebakken. Eentje voor onderweg.
Vrij goede wegen, af en toe een put ontwijken maar al bij al valt het goed mee om hier rond te rijden.
Ik heb mijn motor GPS meegebracht maar er is eigenlijk maar 1 rechte weg naar waar we moeten. Het zou al vree verkeerd moeten gaan om hier verloren te rijden. Maar de vorige dagen in gedachte, je weet maar nooit.
De eerste stop is de laguna Chaxa. Dit ligt in de Salar de Atacama, een zoutvlakte. Vooral bekend omwille van zijn flamingo's. 3 van de 5 soorten in de wereld leven, paren hier. We zien vooral roze. Met een beetje geduld vliegen ze zelfs net over je hoofd. Niet voldoende voor Titi, ik wil dichterbij om een foto te maken. Niet zo'n goed idee, wegzakken in modder is het gevolg. Wie niet luisteren wil moet voelen.
Ook van de partij : kleine hagedissen. Mediageil, ze poseren alsof hun leven ervan afhangt. Ze worden op hun wenken bediend voor een fotoshoot.
De vlakte kleurt wit van de zouten en andere mineralen. Je ruikt de zwavel.
We vervolgen onze weg. Rechte baan kilometers lang. Maar met mooie scenery links en rechts.
Bergen in alle kleuren, vulkanen. 150 zijn er nog in deze regio. Én actief.
2de stop is de laguna Miscanti en de laguna Miñiques. 2 meren op 4200m hoogte.
De asfaltweg gaat over in een grindbaan, klimmen geblazen. We komen aan een soort receptie. Een oranje kegel verspert de weg. We moeten betalen, dat wisten we reeds uit de Lonely Planet. Maar zoals daarnet bij de flamingo's zal het bedrag wel niet kloppen. x2, x3.
Onze dag verliep bijna vlekkeloos, tot nu. De dame aan de ingang vraagt ons ticket . Euh, dat gaan we nu toch kopen? Nope, dat moest je in het vorige stadje kopen, 20km terug. Nergens in de reisgids stond dat vermeld, nergens een aanduiding langs de weg. Toch is het zo!
Doeme, we dachten al, vandaag gaat alles té goed.
Er zit niks anders om dan terug te keren en het ticket te halen. Hetzelfde voor een Nederlands koppel dat ons aanspreekt. Ook zij moeten terug.
We geven de auto de sporen. In Socaire kunnen we het ticket kopen. Volle charge terug. Grindbaan naar boven. Aan de toegang is het een andere dame die ons ontvangt. We krijgen uitleg over hoe te rijden, wat er te zien is.
De heuvel over en voor ons doemt het eerste meer op. Hemelsblauw water, in kleurschakering. Met ook hier flamingo's. Een stukje rijden, een stukje te voet. Als we terug aan de auto zijn, komt het Nederlands koppel ook net aan. Sjoerd en Anniek. We slaan een babbeltje met hen, delen reiservaringen. Leuk koppel.
Zij rijden in een camperjeep. We krijgen een rondleiding. De onze binnen een paar weken zal handiger zijn denken we. Die van hun is nogal chaotisch.
Een koude snijdende wind brengt de temperatuur een stuk lager. Van 25° naar 10°. Maar wel met volle zon. Ideaal voor de foto's. Al zeker wanneer de vicuñas dicht genoeg gekomen zijn om te fotograferen.
Wat zijn vicuñas vraagt Anniek. Zijn dat een soort marmotjes? Abuis, het zijn kleine lama's.
Op de terugweg rijden we langs een bord dat ons wijst op het feit dat we de steenbokskeerkring overrijden. Check.
Rond 18u30 zijn we terug in onze casa. Een koffietje op het dakterras.
Douchen en klaarmaken om iets te gaan eten. We krijgen van het meisje aan de receptie enkele suggesties. Die zijn gesitueerd in de hoofdstraat. Wat wij dachten dat te zijn blijkt een gewone straat te zijn. Rechts rechts en we komen in de echte hoofdstraat. Het is Halloween avond en dat hebben we geweten. Een massa volk is op de been, de één is al beter en leuker verkleed dan de andere.
De hoofdstraat is gezellig druk. Leuk om hier rond te lopen.
We vinden één van de restaurants die ons werd aanbevolen. Een leuke binnentuin waar we kunnen plaatsnemen.
Terug met live acts. De eerste die we zien is een beetje zielig. Continu vals zingen. Een klein hondje laat blijken wat hij er van vindt en blijft voortdurend keffen. Is het geen kleine die keelt, dan is er wel een hond die de taak overneemt.
Act 2 zijn de Spice Girls. Ambiance verzekerd. Playbacken maar met volle overgave. Hilarisch. We zingen mee uit volle borst. Ik ben een stoeldanser, Titi swingt voor het podium. Een faire taakverdeling. Een vuuract volgt. Een rockband sluit voor ons de avond af.
Halloween is hier blijkbaar een groot iets, ze gaan er hier volledig in op. De max.
10 min stappen en we zijn al terug aan onze casa.
2 vaste waarden op deze dag : stof en straathonden. Allebei met hopen.
Een bijna vlekkeloze dag loopt ten einde. Er is beterschap.

Geschreven door Waarzijnwenu