Een chille ochtend.
We wachten met ontbijten totdat Nico komt. Hij landt op Faro rond 9u (15' rijden).
Da's de man van Cindy, diegene die af en toe tesamen met mij op circuit rijdt. Eigenaar van de motorzaak in Ruddervoorde waar ik mijn motorfietsen laat onderhouden.
Ook niet gespaard van enige tegenslag. Naast alle gezondheidsperikelen van Cindy had hij jaren geleden de pech dat zijn zaak volledig afbrandde.
Gouden hart denk ik.
Hij regelde dat we hier in Portugal offroad motorrijden gaan doen. Ontmaagding nr 2 na de jetski.
Eerst ontbijten.
Cindy heeft zich verdiept in alles wat met gezondheid te maken heeft, het ontbijt weerspiegelt dat ten volle.
Glutenvrij brood, zelf gebakken. Allemaal eerlijk supergezond beleg. Fruit. Sapjes. Teveel om op te noemen. Tit's foto's spreken hopelijk voor zichzelf.
Het is meer een brunch. Op het gemakske allen rond de tafel, een babbeltje.
Nu zeer relaxerend voor Cindy. Volgende week zit de B&B nagenoeg vol, dan is het vooral hard werken.
Alles klaarzetten voor de gasten, uitstappen organiseren, zaken regelen.
Ze heeft gelukkig hulp van 2 goede huishoudsters : Rosario en Denise.
En Nico voor de klusjes.
Ons aanbod om te helpen is niet nodig, dan maar afkoeling zoeken in het zwembad.
Ongeveer een uurtje hebben we de tijd om verfrissing te zoeken.
Dan verzamelen geblazen voor onze offroad trip.
Blazen is de juiste term. Met onze motorkledij aan is het serieus blazen geblazen.
We vallen in herhaling maar de themometer gaat richting de 40°C, met een brandende zon.
We hebben de camelbag gevuld met koud water, we zullen het nodig hebben.
Onze eerste echte offroad rit. We hebben wel al een beetje onverhard gereden, 2x een cursus gevolgd maar dit zou toch iets anders blijken.
We vertrekken vanaf het domein, een beetje gravel, een beetje asfalt.
Vrij snel duiken we kleine paadjes in, Nico als gids met de GPS.
In het begin vlot rijden, een bochtje later dienen zich de eerste hindernissen aan.
Een stevige steenpartij, klimwerk.
Voor de beginnende rijder al een beetje een inspanning.
Nico kent hier redelijk de weg, soms minder en moeten we omkeren.
De zon is loodzwaar, ondanks zomerkledij weegt de hitte door.
Een eerste stop aan een lokaal cafeetje, vochtverlies aanvullen.
Voor de prijs moeten we het niet laten. 4x flesje water kost ons 3€.
We hervatten onze tocht, de voor ons liggende bergtop is het einddoel.
"Stief oed" complimenteert Nico ons.
Een complimentje dat ons vertrouwen boost. 't Zal nodig zijn, een beetje verder wacht ons de eerste ferme hindernis.
Een steile afdaling vol stenen, diepe gleuven, rotsblokken.
De motor laten lopen, zelf zijn weg laten zoeken is de beste manier om naar beneden te rijden.
Toch wel vrij pittig voor een eerste rit is de conclusie achteraf van de routinés.
Bijna beneden is het parcours zelfs voor een volleerd rijder als Nico net iets té uitdagend. Verlies van evenwicht betekent motor op de grond.
Ik help hem de motor terug rechtop te zetten, we vervolgen onze weg. Slechts een paar tientallen meters verder was al de verlossing onder de vorm van een asfaltbaan.
Een beetje verhard, we duiken terug een grindbaan in. Titi dit keer voor mij, de GoPro draait overuren. Leuk om jezelf achteraf terug te zien.
We zijn niet meer van de jongste, dat geven we grif toe maar beiden denken we nog in een redelijke conditie te verkeren.
Niet als de rit naar zijn einde toe loopt.
Opgepompte armen, pijnlijke vingers, zweten gelijk een rund, rood hoofd.
Toch veel vermoeiender dan we verwachtten. De hitte zal er natuurlijk ook niet veel deugd aan doen.
We komen terug aan bij Seeds of Silence, de motoren worden geparkeerd onder een zonnedek.
Wij gaan linea directa naar onze kamer, de flessen water worden uit de frigo gehaald en onze waterreserve wordt flink aangevuld.
2 tomaatjes als we in de spiegel kijken.
De kleren worden te drogen gelegd in de zon, geen druppel regen maar toch kletsnat. Ge moet het maar doen.
Nico en co gaan voor een acupunctuur sessie, wij gaan voor een verfrissende duik in het zwembad en een droogje op de relax zetels. Wat kan het leven hard zijn.
19u30, na de douche verzamelen we voor het avondmaal. Lokaal eten, altijd goed.
We rijden naar Do Carmo, bij Maria.
Een aantal keuzes, vooral vlees op de grill is hier populair? 4x steak, 1x zalm is de bestelling.
Goede eerlijke kost, niks op aan te merken.
Een gezellige bende aan tafel, ook hier niks op aan te merken.
De rekening wordt gemaakt aan tafel, letterlijk dan.
Op het papieren tafelkleed schrijft Maria de prijzen en telt ze op. Zo simpel kan het leven zijn.
Een mooie sfsluiter van een fundag.
Morgen hopelijk meer van dat.

Geschreven door Waarzijnwenu