We hebben vandaag nog 3/4 dag te spenderen in Shanghai. We gaan nog eens terug naar The Bund. Om de overzijde, Pudong, eens bij daglicht te zien. En foto's te nemen. Maar The Bund zijde zelf huisvest een hele reeks koloniale gebouwen. Vooral banken, héél chique hotels en handelsgebouwen. The Hongkong and Shanghai bank building kunnen we van binnen bezoeken. De plafond is versierd met heel mooie mozaïek. Tekeningen van sterrenbeelden. Een beetje verder staat het Peace Hotel. Een zeer statig gebouw. Binnenin alles in marmer. Waarschijnlijk ietsje duurder dan onze hostel. De kleinere straatjes in de omgeving zijn meer typische Chinese. Elektriciteitsdraden aan de muren. Was hangt te drogen aan de buitengevel. Overal brommers. Eén restaurant op de eerste verdieping. We bestellen er gebakken noedels. Niet de allerbeste die we aten. We wandelen wat verder. Bezoeken een paar kleinere winkels. 1 heeft een aantal leuke gadgets. We wandelen verder via de East Nanjing road tot aan het people's square en park. Het is een verkeersvrije straat. Alhoewel dat ook relatief is. Toeristische treintjes rijden op en af. En op kruispunten komen toeterende brommers van alle kanten afgevlogen. Ze stoppen voor niets of niemand. Opletten is de boodschap. Dat geldt trouwens voor alle verkeer. Auto's, brommers, bussen, fietsers, noem maar op. Door het rood rijden. Bij groen voetgangerslicht en op het zebrapad stappen is een levensbedreigende onderneming. Zij stoppen nergens voor. Ik vraag me af wat er zou gebeuren als iemand je omver zou rijden, terwijl je volledig in je recht bent. Maar goed. Alle grote merken hebben een winkel. Toch niet echt goedkoop. Heel wat toeristen, zwaar beladen met grote zakken. Voor hen is shoppen een belangrijk onderdeel blijkbaar. Wij wandelen gewoon verder tot aan het people's square en park. Vooral het park is heel mooi. Heel goed onderhouden. Mensen die kaarten, majong spelen, fitnessen. Voor ons wordt het stilaan tijd om terug te keren naar de hostel. Onderweg kopen we wat broodjes voor ontbijt. Bij een veggie restaurantje halen we een veggie burger voor deze avond. Nog een beetje drank kopen en dan onze bagage ophalen in de hostel. Dan begint het grote reis avontuur. Eerst de metro tijdens de spitsuren. Ook niet het beste idee maar het moet want we hebben een trein te halen. Geladen met een grote rugzak je in overvolle coupés proberen te murwen. Voordeel is dat je direct veel plaats om je heen hebt. Mensen zijn toch een beetje terughoudender om je weg te duwen. 1x overstappen en we zijn aan het station. Al bij al nog vlot. In het station moeten we wachten in de VIP ruimte, wordt ons gezegd. Wachtzaal nr 5. Als we er aan komen zijn we niet zeker dat we juist zijn. Eén grote hal met enkel en alleen Chinezen. Toch wel, dit is de wachtruimte voor de trein naar Xian. Ok dan. Zijn we dan de enige westerlingen op deze trein? Het lijkt wel zo. Een halfuur op voorhand mogen we instappen. Treinstel 10, bed 35 en 36 want het is een slaaptrein. Er zit al een jong Chinees koppeltje in de coupé. Zij is hoogzwanger, nog 3 weken te gaan. Misschien moet Titi deze nacht nog eens werken. Het lijkt wel een lief, braaf koppel te zijn. We hebben misschien nog geluk met onze roommates. De coupé iets minder. Ttz, naast het toilet en aan de tussenruimte waar iedereen komt roken. Wij hebben toch iets met kamers. Altijd liggen ze verkeerd of scheelt er iets mee. De vrouwelijke conducteur komt langs om tickets op te halen. We geven onze 2 tickets af, krijgen 1 kaart in de plaats. Onze Chinese vrienden krijgen voor hun 2 tickets 2 kaartjes. Waarom wij niet? We zijn een beetje op onze hoede. In het verleden, op vorige reizen, hebben we al eens slechte ervaringen gehad met tickets omruilen. Ze hadden zogezegd niets gekregen en we moesten bijbetalen. Maar leg maar eens uit in het Chinees wat je wil. Gelukkig springen Ping en Lee bij (zo heten onze medebewoners vanaf nu). Er wordt wat vertaald. Uiteindelijk geven ze hun kaartjes aan ons. No problem. Er zijn toch nog goede Chinezen. Iedereen over dezelfde kam scheren is nooit goed. De coupé op zich valt wel mee. Klein uiteraard, weinig ruimte. Ook niet de properste plek ooit maar we hebben al veel erger meegemaakt. De bedjes lijken wel mee te vallen. En we krijgen nog slofjes op de koop toe. Is misschien maar best, vooral als je eens naar toilet wil gaan ? . We zullen het wel overleven zeker. Regelmatig komt in het gangpad iemand voorbij met een karretje. Catering. Bakjes rijst, eieren, koekjes. Een ander met toiletpapier, zeepjes, tandenborstel. Wij hebben niets nodig. Misschien een automatische deur in de gang. We slapen dus naast het toilet. Het is vooral geur TV. En ze roken in de gang dus roken we mee. Ik doe de deur regelmatig dicht maar aangezien Chinezen zo gedisciplineerd zijn, blijf ik bezig. Rond 22u gaan we proberen te slapen. De matrone van de trein heeft de gordijnen al dicht gedaan. Wij doen onze deur dicht, oogjes toe en hopen op een goede nachtrust.

Geschreven door Waarzijnwenu