Ik heb geslapen als een roos, niet moeilijk na gisteren;
Titi iets minder, da's wat je krijgt als je bed en dekbed moet delen met een friemelende echtgenoot.
Suzette is al paraat in de ontbijtruimte. Alles mooi klaargezet. Een ontbijt met zijn tweetjes, eten voor vier.
En dan maakt Suzette nog een roerei voor ons waar we ook 2 dagen mee verder kunnen.
Alles volledig in de lijn van onze verwachtingen. Als je haar B&B ziet. Alles smetteloos proper, geordend. Een plezier om hier te verblijven.
Google Translate staat ons terug bij om onze waardering mede te delen. Suzette glundert van contentement. Terecht.
Een ganse avond en nacht parking kost ons 1,50€, daarvoor eten we geen boterham minder.
We bezoeken eerst nog de grote overdekte markt. Een heel schonen. Nagenoeg alles voedingsmiddelen. Vlees, vis, groeten, fruit, zoetigheden. Een heel ordentelijke markt.
Altijd leuk om op zo'n plaats rond te lopen. De sfeer, de mensen.
Een koffie drinken we in een leuke bar/brasserie achtige plaats. Super vriendelijke diensters in een klein gezellige ruimte aan de markt.
2 koffie's = 1,60€. Ge kunt er zelf geen koffiezet voor aanzetten.
We verlaten Setúbal om naar een observatieplaats voor flamingo's te rijden.
Waarschijnlijk is het weer niet goed genoeg voor hen want geen beest te zien in de wijde omgeving.
Ook voor ons is de bewolkte hemel met af en toe een druppel en 22°C niet wat we verhoopten maar wij laten tenminste ons hoofd niet hangen. Verwaande beesten.
De GPS staat ingesteld op slingerbaantjes, die kwijt zich terug perfect van zijn taak.
Onverharde wegen staan ook op het menu. Soms hebben we het gevoel dat we terug in Namibië of Chili zijn.
Gele grindbanen maar goed berijdbaar.
Een constante gedurende de ganse dag : vele kurkbomen. Deze streek is één van de droogste van Portugal. Het doet zijn reputatie alle eer aan.
Bomen die eerder al werden ontdaan van hun jasje, andere ondergingen recenter een stripact.
Vrachtwagens volgeladen met kurk kruisen onze weg. Kurkdroog, vanwaar die benaming?
Nog een vaste waarde vandaag : ooievaars. Met massa's. Een nest hoog in een boom, meestal op een elektriciteitspaal. Maar echt met honderden.
Waarschijnlijk was het onlangs het geboortefeest want heel veel van hen zitten in hun nest hun jongen te voederen.
De ene trekt zich niks aan van ons, de andere is een schuchter type en vliegt direct weg.
Later leren we dat ze beschermd zijn, dat het vernietigen van hun nest een gevangenisstraf kan opleveren.
De materniteit zal hier dus goed te doen hebben.
Evora staat ook op de planning. Als werelderfgoed niet te missen. Dat dankt ze aan aan haar hoogdagen in de 15de eeuw waar ze een verblijfplaats was voor Romeinse koningen en later een universiteitsstad werd.
Rondslenteren is de beste manier om de stad te ontdekken. Nauwe straatjes, witte huizen, pleinen. Jammer dat de zon ons soms in de steek laat, dat er zelfs een beetje regen valt.
We lopen tot aan de Romeinse ruïnes, bezoeken de Capela do Ossos. Een kapel opgebouwd uit beenderen van gelovigen. De moeite om te ontdekken (merci Mr en Mvr De Moor).
Na een gezonde lunch in een hip restaurantje zetten we onze weg verder.
Langsheen de kleine secudaire wegen staan lokale boeren die hun groenten en fruit verkopen.
Wij kopen 2kg kersen voor 10€, 6 nectarines voor 5€. Eten en drinken is super goedkoop hier.
De tijd vliegt. We bekijken op de kaart wat ons een leuk dorpje lijkt om te overnachten. NIet al te groot maar toch gezellig.
We kiezen Viana do Alentejo. Vooral omdat we terug een leuk adresje hebben gevonden om te slapen. Casa de Viana do Alentejo
We rijden er naar toe, bellen aan. Niemand thuis. Dan maar de telefoonnummer bellen die vermeld staat.
Een man zegt ons dat hij hier niet woont, dat het ongeveer 20min duurt aleer hij ter plaatse kan zijn. Geen probleem, 50m verder is er het dorpsplein met een terrasje. We drinken er wel iets todat hij er is. Bij café central, gelegen aan ja hoor het centrale plein.
2 biertjes later en 2€ armer belt Manuẽl ons terug. Hij is ter plaatse.
Een sympathieke man ontvangt ons met een wijdse glimlach, terug meteen een goed gevoel.
Een ouder huis dat volledig gerenoveerd is aan de voet van het kasteel.
Opnieuw zijn we alleen in dit grote huis, krijgen we de beste kamer. Hoera.
Hij geeft ons een rondleiding in het huis, zoals dikwijls zit achter een gevel een pareltje verstopt.
Heel leuk, een iets ouder huis maar vol met charme en authenticiteit.
Buiten is de zon nog volop van de partij, op ons zelfde terras profiteren we van de aangename temperatuur in de avondzon. Enkel een bende krijsende kinderen is de spelbreker.
Veel anders is er hier niet te doen, als ons drankje op is gaan we eten. 3 Becas is het enige echte restaurant hier, zo wordt ons toch gezegd. Goede lokale kost. En open.
3 oudere dames zitten op de stoeprand te kwebbelen. Of we een foto mogen nemen? No no en dan bla bla bla. In het portugees en dan nog, voor iedereen onverstaanbaar denk ik.
Soit, 3 Becas hebben ze wel verstaan, ze wijzen ons naar de juiste richting. Niet dat het zó moeilijk is, het dorp is maar een scheet groot.
Vertrouwen is goed, controle is beter. 3 Becas blijkt gesloten te zijn. Het zou nochtans moeten open zijn volgens een bord met openingsuren aan de deur. Helaas, niemand te horen of te zien.
Dan maar op zoek naar een alternatief.
Onze 3 dames zitten er nog altijd. 3 Becas fechado, tot zo ver reikt ons portugees. M.a.w. 3 Becas gesloten. Bla bla bla bla..... abierto Maria. Maria open is wat wij verstaan. Ze wijzen naar een straat voor ons. Die richting uit dan maar. Een paar honderd meter verder zien we een soort terras, een aantal mensen zitten er buiten.
Een mevrouw blijkt Maria te zijn. Of we nog iets kunnen eten? Geen probleem maar enkel binnen. Jammer bij dit mooie weer maar zolang we nog eten kunnen krijgen is het OK.
Veel meer intergreren onder de lokale bevolking dan dit kan niet. Alleen dorpsbewoners en de bazin met dochter.
En alleen portugees dus. Translate wordt weer bovengehaald. Met de camera van je GSM de tekst selecteren en die vertaalt onmiddellijk. Niet altijd te goei blijkt.
Tenzij Maria echt specht en stakjes serveert. Een specht kennen we, stakjes niet. Iemand??
Maria gaat dan maar alles wat ze aanbiedt halen om te tonen. Vooral veel worst in alle vormen en smaken, een aantal soort stoverij achtige zaken, biefstuk. Tegen onze natuur in kiezen we voor zekerheid, biefstuk.
Onze colaatjes kunnen we nog buiten op het terras nuttigen. Niet dat er veel te zien is. Af en toe een auto die voorbij rijdt, verder niks.
Maria's dochter roept ons binnen, het eten is klaar.
We worden in de hoofdzaal gezet, 4 tafels groot. In de ruimte ernaast zitten nog een aantal mannen, glas wijn of biertje met wat knabbels erbij. En vooral veel luid gekwebbel. Thuis niet veel te zeggen waarschijnlijk.
Ons biefstuk lijkt meer op een soort burger. Gekookt vlees in een broodje. Is zeer typisch weet Maria ons te zeggen.
Een slaatje erbij gevraagd, uiteraard krijg je de onmisbare frieten er ook bij. 1x gebakken, niet echt zoals we ze gewoon zijn. Maar terug, we hebben eten dus waarom klagen.
Temeer als we de rekening krijgen. 16,55€ voor ons twee, inclusief drank. En we hebben al veel slechter gegeten.
Om alles beter te verteren doen we nog een kleine wandeling doorheen het stadje. Blijkt dat Maria niet de enige was. We komen zeker nog 4à5 andere kleine cafeetjes tegen onderweg, allen lijken ook eten te serveren. We gingen dus zeker niet verhongeren. Eten en drinken, dat vind je altijd overal.
Een mooie zonsondergang begeleidt ons naar de B&B, de rust daalt neer over Viana do Alentejo.
Wij nestelen ons in ons bedje. De wekker zegt middernacht.

Geschreven door Waarzijnwenu