Geen uitgebreid ontbijt deze keer, zelfs geen ontbijt in het guesthouse.
Niet erg, er zijn hier meer dan genoeg plaatsen die ontbijt serveren.
Wij kiezen voor een pastelleria, een bakkerij.
Een zeer uitgebreid assortiment aan koffiekoeken en broodjes.
We blijven redelijk sober en bestellen elk een broodje ham/kaas, een koffie, vers fruitsap en 1 pasteï de nata.
Op het terras bij een aangename 25°. Een welgekomen afwisseling qua temperatuur.
Nog iets extra's mee voor onderweg straks, voor op het vliegtuig.
10' stappen en we zijn al terug bij het guesthouse. Alles is hier zo kortbij.
Ook wel veel leegstand, huizen die staan te vervallen. Misschien eens luisteren of ze geen goed prijsje willen maken voor ons.
Toch maar 0,30€ in de parkeermeter steken, dan zijn we goed voor 45', kunnen we op ons gemak alles inladen.
Onze buurman is al van het meer dorstige type : 1 expresso, 3 glazen witte wijn. Kwestie van er op tijd mee te beginnen.
9u30 is de wagen ingeladen, we beslissen om al door te rijden naar de luchthaven, je weet nooit wat je onderweg nog tegenkomt. En op de luchthaven kan je ook nog een koffietje drinken, zo je wil.
Een vlotte rit van 20' en we zijn er al. Da's één van de redenen waarom Seeds of Silence hier is gevestigd : dichtbij stadjes, bij de kust, bij de luchthaven. Maar toch zeer rustig.
Teruggave van de auto is een formaliteit. We hadden full verzekering wat wil zeggen dat je hem samengeplooid mag teruggeven, het kost je niets. Ook geen gedoe over een bluts of kras.
Een beetje stappen tot aan de ingang, eindelijk de koelte van de airco. Ze voorspellen voor vandaag terug 38°, niet normaal voor zelfs dit zuidelijke land.
Inchecken, bagage afleveren, door de security. Vlotjes. Voor ons althans.
Voor de Engelsen iets minder. Wij gaan door gate A, zij moeten door gate B. Een rij van hier tot in Londen. Dank U Brexit, paspoortcontrole en alle zever die erbij komt. Een massa staat aan te schuiven, bij ons nagenoeg niemand.
Titi was al goed ingeburgerd, een frisse pint om 10u30 kan. Tja, waarom niet, we zijn nog steeds met vakantie.
Boarden kan al om 11u30, ruim op tijd.
Wel eerst nog met de bus tot aan het vliegtuig, oudmodisch.
We zijn één van de eerste om in het vliegtuig te stappen. Niet dat we zo graag naar huis willen, het was nu eenmaal zo.
Een bijna vol vliegtuig keert zich over Faro, richting thuisland.
Tijd genoeg om mijn verhaaltjes te schrijven, tijd genoeg voor Titi om te netflixen en te koffiekoeken.
Bijna aangekomen deelt de piloot de weersomstandigheden mee in Brussel.
Regenbuien, 22°.
Tijdens de landing boek ik al onze terugvlucht, die 38° zal sneller wennen dan regen en koude.
Waarschijnlijk had de piloot ook een lekke voorband tijdens zijn rit, de landing is nogal hard.
Stilstand, iedereen komt uit zijn stoel. Blijkt dat we de gemiddelde leeftijd flink naar beneden trokken.
Misschien willen alle senioren thuis zijn voor de seizoensfinale van thuis.
Een echte Belgische afsluiter van onze reis mag niet ontbreken.

Geschreven door Waarzijnwenu