4u30 en daar is de wekker. Ellendig maar het moet. Vlug opfrissen, ontbijten en naar beneden want om 5u is er ons vervoer. We komen beneden, alles pikdonker. Als we de lichten aansteken komt de nachtwaker uit zijn kamertje, slaapdronken. Of ons vervoer klaarstaat. Hij geeft ons een briefje. Daarop staat dat ons vervoer buiten zal klaarstaan tegen 5u30. Met de nummerplaat, het verschuldigde bedrag. Dat de chauffeur betrouwbaar is maar weinig Engels spreekt. Een taxidienst zoals Uber. Oei, ook niet de beste referentie. We moeten naar buiten. Uiteindelijk blijkt de chauffeur er al te staan. Heeft waarschijnlijk daar in de auto geslapen. We vertrekken om 5u10. De anders zo overvolle straten zijn nu zo goed als leeg. Enkel een ivago medewerker of een eenzame venter rijden per fiets rond. Geen straatverlichting, stoffige wegen. Een beetje een spookachtig beeld. De chauffeur praat af en toe iets in zijn gsm in. Pikdonkere straten. Plots een afslag nemen. Als je van niet beter weet, zou je denken dat er nare praktijken op komst zijn. We zien een vlagje verschijnen op de GPS, meestal een teken van eindbestemming bereikt. Inderdaad. Voor ons doemt in het donker, doorheen het stof, een gebouw op. Daarvoor een soort parking, mensen lopen rokend heen en weer. Een tweetal eetstalletjes. Quinten Tarantino kon het niet beter verfilmen. Het uur : 5u40. Welgeteld een halfuur deden we er over. Natuurlijk veel te vroeg staan we daar nu. Het lijkt niet echt de beste plaats om eens rond te wandelen. Mede omdat we de enige 2 toeristen zijn. De rest kiest waarschijnlijk voor het (dubbel zo dure) vliegtuig. De chauffeur spreekt terug iets in zijn gsm. Het is een vertaalt app. Dat we er veel te vroeg zijn. Tja, zover waren wij ook. Dat we in zijn auto nog een beetje mogen rusten. Vriendelijk van hem. We doen een tukje, iets waar we zeer goed in worden. Slapen op het moment dat het kan. Kwart voor zeven is de tijd rijp. Rugzakken nemen en naar het station. Het wordt stilaan dag. Al een heel ander beeld dan bij donkere. Veel minder intimiderend. Een klein station, verouderd. Een lichtkrant met info. In het Chinees maar, ze hebben het toch. Door de röntgencontrole, metaaldetector. Tuut tuut tuut maar ga maar, een vluchtig fouilleren is voldoende. Hetzelfde type trein als een paar dagen terug. Een slaaptrein die nu overdag rijdt. Met slaapcoupés. Ideaal, terug, bijslapen. Onze medereizigers zijn nu 2 vrouwen met kleine kindjes, +/- 4j oud. Ai, daar gaat de rust. Echter, de coupé naast ons is leeg. De vrouwen nemen hun bagage en verhuizen. We hebben onze coupé voor ons alleen. Vele beter. Dekbed ontrollen en knorren. Ware het niet dat de kinderen nu klaarwakker zijn en waarschijnlijk veel te veel suikers kregen als ontbijt. Al roepend en tierend door de gang lopen, de opklapbare zitjes zijn een favoriet speeltje. Open en dicht plooien en liefst met veel lawaai terug dichtslaan. Ondanks dat val ik toch in slaap. Diepe slaap blijkbaar want volgens Titi is er een vrouw onze coupé binnengekomen, heeft haar gsm in ons stopcontact gestoken en is met de noorderzon terug verdwenen. 2u later zijn de rollen omgekeerd. Begin ik verhaaltjes te schrijven, is Titi in dromenland. De wagon naast de onze is de restauratiewagen. We gaan kijken. Nog wel leuk. We willen iets bestellen om te eten. De fotomenukaart toont dingen die ze niet kunnen leveren. Only iets in't Chinees. Het point-it boekje wordt bovengehaald. Voor de niet-kenners. Dit is een fotoboekje waarin van heel veel zaken een foto staat. Van eten, accommodatie, vervoersmiddel etc. Je toont op de foto aan wat je wil. Geen woorden nodig. We tonen groenten, kip. Ondertussen wordt bij een buurman een bordje met gewokte groenten en rijst gebracht. Dat willen we ook. De dienster roept een conducteur, die moet komen vertalen. Of we kip met aardappelen willen. Nee, die schotel van de buurman.. Ok, so chicken and potatoes? Neje kindtj, dat daar. Ok dan. Een beetje tegen de goesting is ze weg. Waarschijnlijk stond de kippen - aardappelen schotel al klaar. We zijn wel dé attractie van de dag, denk ik. Van vooraan in de wagen komen ze foto's van ons nemen. Misschien moeten we het op zijn Chinees doen. No, no pictures!! Terug naar de wagon. Foto's van telefoon overzetten naar de tablet, als back-up. Lezen in de lonely planet. We zitten al de ganse dag alleen in de coupé, ferm gemakkelijk. Enkel die krijsende kinderen op de gang, daar zouden we iets moeten kunnen tegen doen. En de moeders zitten op hun gemak in hun coupé, geen zorgen voor hen. Het landschap is al veel veranderd. Zeer groen, veel landbouw, rijst. Heuvels. Lijkt Toscane wel. En blauwe wolken. In vergelijking met Xian is het hier zeer schone lucht. Xian had massaal veel smog. Dat zien we gelukkig hier niet. Wel zeer vuil bruine waterlopen, rivieren. Het is een lange dag op de trein, zelfs al moeten we niets doen. Ongeveer een uur vóór aankomst, komt één van de conducteurs de kaartjes terug omwisselen voor de tickets. Idem als een paar dagen terug met de nachttrein. Als vragen naar de reden : ticket you give station. Ok, but why do you change them? Euh, because, yes euh, I don't understand, by's. En weg is ze. De reden, het zinvolle ervan blijft ons dus onduidelijk. Het is al donker als we iets na 19u30 Chengdu bereiken. Heel raar toch. Het is toch een vrij toeristische plaats maar nergens zijn toeristen te zien. Enkel wij twee in het station. En uiteraard....inderdaad, U leert snel, veel Chinezen. We kunnen bus 80 nemen tot aan de hostel. Nergens een bushalte te bespeuren. Veel bussen maar geen bus 80. Dan maar een taxi. On-Chinees aanschuiven in de rij. De taxi brengt ons vlot tot bij de hostel, Nova hostel. Koele ontvangst aan de receptie. De kamer heeft een opfrisbeurt nodig, een likje verf, nieuwe gordijnen. Maar al bij al valt het wel mee. 2 Nederlandse meiden uit Amsterdam zijn al vlug onze gesprekspartner. Over China, wat nog te verwachten. Eén gaat nog naar Japan. Lucky her. De andere terug naar Shanghai voor studies. Wij gaan nog op zoek naar iets om te eten. Het is al wat later, 21u30. Eén restaurant jaagt ons nog net niet buiten. Een ander komen we niet verder dan Niehauw en Cheche. Een derde wil nog wel serveren. Via fotomenukaart duiden we iets met kip en iets met vis aan. Niét spicy. We krijgen twee grote schalen met eten. Na 2' smaken we niet veel meer, alles in mond en keel is dichtgeschroeid wegens te pikant. We krijgen een schaal met heet water om ons eten in af te spoelen. Maar dit was toch een beetje té. Zeker omdat we niet-pikant gevraagd hadden. Op de terugweg kopen we fruit bij een joviale meneer. Een colaatje bij een super enthousiaste mevrouw. Het is stilaan bedtijd. Een lange dag is het geweest.

Geschreven door Waarzijnwenu