Een keer opstaan wanneer we wakker worden, zonder wekker.
Dat wil nog altijd zeggen 6u, 6u30 omwille van de lichtinval.
We gaan ontbijten bij Nature Cafe, waar we gisterenavond aten.
Een drietal anderen, anders niemand. We starten dus met een rustige ochtend.
Een belegen toast met ei, mozarella, tomatensaus, spekblokjes. Een rijkelijke toast dus.
Daar zullen we een tijdje mee verder kunnen.
De scenery is terug genieten. Bij daglicht is de plaats nog leuker. Vooral omdat Elsa, de chef en baas, een soort voederplank heeft gemaakt voor de vogels.
Op die plank ligt een in 2 gesneden mango. De ideale manier om vogels te lokken. Allerlei soorten. In verschillende kleuren en maten.
Er ligt op de tafel een boekje met afbeeldingen en benamingen van de meeste vogels in Costa Rica. Ik probeer te achterhalen welke vogel wie is maar da's bijna onbegonnen werk.
Alle 5min komt er een ander vogel. Een heel leuk schouwspel om naar te kijken. Welke soort ze zijn en hoe ze heten laat ik aan de specialisten over.
We gaan een trail bewandelen, de Drake Bay Cendero. Die loopt vooral langs de kust, je kan er uren op stappen. Je komt langs verschillende stranden dus de zwemkledij gaat mee.
Ook Hildegardes zweetdoekjes worden in de rugzak gestoken want het belooft opnieuw een zeer zwoele dag te worden.
De eerste paar kilometers zijn door Drake Bay City, we gaan vrij snel de rimboe in maar dan langsheen de kust.
Er is kans om wildlife te spotten. Het eerste beestje dat we zien is een eekhoorn. Niet de meest spectaculaire ontdekking maar wie het kleine niet eert....
Stelling direct bewezen, ietsje verder zitten tientallen Kapucijnen apen. Kleine mobiele aapjes die van de ene naar de andere tak springen. Ze komen redelijk dichtbij, waarschijnlijk al wat gewend aan de menselijke aanwezigheid.
Ook het eerste strand biedt zich al aan. Bruingrijs zand, geen tropische witte stranden.
We lopen voorbij een paar resorts, het ene al wat chiquer dan het andere. Later zoeken we op het internet de prijs op van een kamer. Even slikken: 700€ per nacht. Bijna een maand huur.
Een paar bruggetjes moeten we over, 1 hangbrug. We zijn al wat gewend dus geen dichtgeknepen billen.
Wat ook niet zo evident zou zijn, het zweet loopt af onze rug naar lagere regio's. Kletsnatte Tshirt.
Tijd om wat verkoeling op te zoeken. We stappen tot we een strandje vinden dat ons wel leuk lijkt.
Niemand anders te zien, een ideale plaats om een paar uur te spenderen.
Zwembroek aan en het water van de Stille Oceaan in (dank U A.T.).
Een badwater temperatuur, Costa Rica is geen goed land voor de drankkast. Heerlijk.
Toch maar oppassen, er is een forse stroming met soms hoge golven.
We blijven redelijk dicht bij het strand maar af en toe worden we door de aankomende golven omver gespoeld.
Leuk tot er een grote aankomt die ons beiden omver blaast en onder water duwt. Als we beiden terug boven komen is de eerste reactie er één van wow, dat was even spannend.
Wat ons leert om de aankomende golven beter in te schatten. Zolang de golf niet breekt op het strand kan het niet zoveel kwaad. Je wordt naar boven geduwd en meegenomen naar het strand.
Pas als de golf dus breekt en wit schuimend richting de kust gaat, dan moet je zeer op je hoede zijn.
Eventjes bekomen op het strand, een boomstronk doet dienst als bankje.
We zijn alleen op het strand maar ook weer niet. Er is een drukte van jewelste in het zand. Honderden miniscule krabben met een schelp op de rug lopen kriskras door elkaar.
Wij zoeken terug afkoeling in het water, een uur is snel voorbij.
We zetten de terugtocht in richting Drake Bay centrum. Al gauw een paar uur stappen maar het is mooi weer, we vertoeven in een mooie omgeving dus geen gemor.
Onze vriend de toekan kijkt hoog in de bomen toe of we de juiste weg volgen.
De geelbroek manakin (klein zwart rood vogeltje) staat hem bij.
Een tak verder springt een kleine eekhoorn van tak naar tak, da's de juiste richting jongens.
Halfweg terug een verlaten strand, met een iets mindere stroming. Toch nog maar eens een halfuur in zee.
Zoals we dat het lekkerst vinden, het textiel mag aan de kant.
Het dagelijks veranderen van de lucht komt er weer aan. Er is nog wel zon maar meer en meer donkere wolken pakken zich samen boven het water. Regen is op komst.
Zon en regen, de ideale basis voor een regenboog. Een dubbele zelfs. Eén is een volledige met superheldere kleuren.
Een snelle hap om de grootste honger te stillen, Claudio's bar ligt iets voor het dorp aan de baai. Een schitterend uitzicht terwijl we eten, één van de duizenden honden komt kijken of er iets te rapen valt.
Wanneer we op het strand stappen voelen we de eerste druppels vallen. Geeft niet. Onze Tshirt is toch al kletsnat van het zweten en die half natte zwembroek mag terug volledig nat worden.
Een paar werkmannen laten ons weten dat er iets verderop kapucijn apen zitten, zelfs een grote roodbruine leguaan.
Wij zien zelfs nog een kleine aguti met iets in de bek weglopen.
Alsof we nog niet genoeg water zagen, we gaan toch nog het zwembad in. Zoet water toch altijd nog iets prettiger dan dat zilte zeewater.
Doiuchen en eten, ook een vaste routine aan't worden. Volgende week wacht er een ander regime op ons.
Er is hier niet zo veel keuze qua restaurants. De 2 beste hebben we al gehad, Nature Cafe zelfs al voor ontbijt en diner.
Er is er nog 1 dat goede reviews krijgt op TripAdvisor maar telkens als we voorbij liepen zat er nagenoeg niemand en het is er niet echt super gezellig zitten. Een beetje de Aziatische kilte.
Toch maar proberen zeker.
Een man of 4 aanwezig maar vooral een super enthousiaste jonge ober.
Hij legt ons in geuren en kleuren uit wat welk gerecht is, wat de drankjes zijn en niet onbelangrijk wat er in die cocktails zit.
Goed idee want die zijn een stuk goedkoper dan in de meeste andere plaatsen.
Ik ga voor een Guano Sour, één gemaakt met lokale producten. Iets in de trand van een Mojuito. Heel lekker. Titi's margarita is een blijver.
We krijgen zelfs een welkomsdrankje, een pikant licht alcoholisch tomatendrankje.
Ook de hoofdgerechten zijn erg lekker, massa's groenten bij mijn Filet. Met een koffiesaus. Iets wat ik nog nooit at maar iets zoet met de bitterheid van die koffie, geslaagd.
Samantha stelt zich aan ons voor, een niet onaangename jongedame. Oei, is het zo'n restaurant waar de terug de Aziatische traditie wordt voortgezet en een blij einde de afsluiter is?
Toch niet, zij is de barkeeper die komt horen of alles in orde is, of alles smaakt. Onze jonge ober komt ook nog eens langs. Gemeende vriendelijkheid ten top.
Als afsluiter vraag ik een expresso, ik krijg er één van 200 ml. Goed, niet alles kan perfect zijn.
Nog maar eens bewezen, soms mag je niet enkel afgaan op wat je ziet. Schijn bedriegt.

Geschreven door Waarzijnwenu