En nu is het eens aan Titi haar beurt om te schrijven. Ik heb al lang genoeg moeten zwijgen en iedereen die mij een beetje kent, weet hoe moeilijk dat voor mij is😂
Ik wil er een kleine Phil-ode van maken, mijne toer om hem eens te bedanken. Ik hoor er al een paar denken...Om het 3 weken 24/24 met mij uit te houden...😉, kan ook...maar neen, als er iets is wat we heel goed kunnen samen is het wel reizen, roadtrips doen, plannen, herplannen en alles vlekkeloos uitvoeren.
Maar dan heb ik dus Phil nodig. Zonder mijne Mc Gyver, Mr Spannende Route en Fix it all, lukt dat allemaal niet.
Hij weet alles nu van winter BBQ'S, kan een vuurke maken terwijl het waait en zachtjes regent, net omdat ik de gerookte smaak wil in die Noorse koteletten...hij ruikt nadien zelf wel naar een gerookte hesp, maar da's alleen maar een voordeel voor mij...weeral eten😀
Hij weet perfect hoe hij de bergpas moet oprijden, overrijden, maar vooral hoe hij die in achteruit moet afrijden, in de sneeuw aub en met haarspeldbochten , om ons veilig weer op weg te zetten.
Hij maakt elke stielman jaloers door Bobil perfect uit te lijnen zonder waterpas zodat koken op een effen vlak peanuts was voor mij.
Hij stippelt routes uit om die nadien 100 keer te veranderen omdat Little Miss Sunshine hier de zon wil zien schijnen ergens anders dan voorzien.
Hij was altijd als eerste op om het warm te maken in Bobil zodat het omkleden voor mij kon gebeuren zonder konijnen aan den draad. En dan 's morgens koffie maken gelijk niemand anders dat zo goed kan...moetje zei altijd dat hij de beste koffie kon opgieten...Ze kende haar volk❤.
Wat hij ook nog kan, is de kalmte bewaren als we vastgereden waren in het mulle mos én er ons nog uithalen ook, zonder stress, zonder paniek maar met een probleemoplossend brein en een rijvaardigheid waar menige jaloers mogen op zijn.
Ja, dat alles en nog zoveel meer. Samen luid zingen in de auto. Hij de juiste toon, ik de verkeerde tekst😂. Met zijn ogen draaien en zijn hoofd schudden als ik met pretoogjes maar met verse kaneelkoeken uit de winkel kwam, klaar staan met snelbinders en ducktape als ik alweer o-oh zei, omrijden zodat we een fles champagne hadden om te kraken. En humor, véél humor😊
Er zijn geen 2 personen die zo verschillend zijn als ons, yin/yang, piloot/co-piloot, rustig/spring-in-het-veld, bedacht/impulsief, focus/warhoofd, georganiseerd /chaos, stil/tettergat, orde/wanorde,....nen goeie crème voor wie de juiste eigenschappen bij de juiste persoon kan zetten. Kzal kik beslissen welk smaakje je krijgt😂😂
MAAR..we zijn een goed geoliede machine en het werkt, en het werkt oed...Al 28 jaar lang❤
Ik zou zeggen...leve de liefde voor elkaar en voor het verkennen van onze mooie planeet.


Met blozende kaken nu het echte werk.
Als je opstaat, doucht en die laatste propere onderbroek neemt, dan weet je dat het einde heel nabij is.
We laten Marcel en zijn camping in Basedow achter ons. Een mooie plaats voor wie in die regio een camping zoekt, wie op doorreis is naar het noorden. Al zal het er in het hoogseizoen wel flink druk zijn.
Een beetje rijden alvorens we de autostrade op kunnen. We geven Bobil iets meer de sporen dan wanneer we op de kleine baantjes reden in Noorwegen.
Een grijze grauwe dag, af en toe regen.
We rijden huiswaarts maar hebben nog één tussenstop in Nederland. Onze Nederlandse vriendinnen Eliza en Annelie bezoeken. Eliza kennen we 12j, ze was onze reisbegeleidster op één van onze reizen, Peru en Bolivia.
Er was vrij snel een klik tussen ons drie en die klik is er alleen maar groter op geworden.
We moeten richting Utrecht, toch een vrij grote stad. Wat we geweten hebben als we op de ring aldaar rijden.
6 rijvakken, druk verkeer. Dat zijn we niet echt meer gewend na 3 weken natuur. T'zal wel snel wennen zeker.
Een beetje zoeken brengt ons tot bij hen. Een plaatsje net groot genoeg voor Bobil aan hun huis.
Een leuk weerzien, dat was al een tijdje geleden door dat kleine beestje met grote gevolgen.
Wij geven een rondleiding in Bobil, zij geven een rondleiding in hun nieuw huis.
Nederlandse gezelligheid : koffie en taart. Cadeautjes.
We praten bij, serieuze en niet zo serieuze items.
De kaars die ze speciaal voor ons lieten branden als bewaker kijkt toe.
Tijd gaat snel, we moeten nog een kleine 2u rijden huiswaarts.
Morgen, overmorgen worden al drukke dagen thuis, van alles te doen, van alles al gepland.
We beslissen om in de lokale Jumbo supermarkt al onze boodschappen te doen voor de volgende paar dagen, zijn we daar al van af. We hadden de Spar, Joker, Rema1000, Coop, Kiwi. De Jumbo kan er nog net bij.
Een overdaad aan van alles en nog wat. We kopen wat we denken nodig te hebben, 3 dozen vol. 60€ armer. Misschien moeten we overwegen om elke week naar hier te komen. Gelukkig komt Jumbo naar ons binnen.....tijd.
De donkere avond brengt ons richting thuis, alhoewel we ook al een beetje het gevoel hebben dat we nu rijden in thuis. Een beetje.
21u rijden we onze straat in, alles zoals het was als we vertrokken. De wereld draait door.
Bederfbare zaken halen we uit Bobil, de rest mag nog 1x de nacht doorbrengen in Bobil.
Titi wil ook, als afsluiter. Maar alleen ziet ze het niet zitten. Dan toch maar dat lekkere comfortabele bed.
3 weken die voorbij vlogen.
3 weken van de ene verbazing in de andere vallen.
3 weken in een Bobil als zwervers. Maar zoals een geleerde ons liet weten : "niet elke zwerver is de weg kwijt".

Dank aan onze volgers, voor hun reacties, hun tips, aan des stille thuisgenieters.
Op naar een volgende

Geschreven door Waarzijnwenu