Boel in het huishouden. Niet bij ons maar bij onze bovenburen. De kamer boven ons had rond 02u deze nacht vlammende ruzie. Roepen, tieren, deuren slaan. De plafond is precies niet zo goed geïsoleerd. Misschien één van de partners die de ontrouw van de andere heeft ontdekt. Het is tenslotte een rendez-vous kot. Alhoewel we gisteravond ook gezinnen met kleine kindjes zagen. Ontbijten doen we op de kamer. Cornflakes met drinkyoghurt en oploskoffie. Niet het gezondste ontbijt maar we kunnen de dag starten. We gaan naar Hahoe Traditionel Village. Een Unesco werelderfgoed. Het is een dorp dat al in de15°,16° eeuw gebouwd is. Traditionele huizen met rieten daken. Nu afgewisseld met stenen daken. Maar het is een authentiek dorp, niet speciaal gemaakt voor toeristen. De busrit duurt ongeveer 45'. De bus zit vol. Er stapt een oud mannetje op. Welopgevoed sta ik mijn plaats af. Begint hij een hele conversatie met Titi. Ja ja maar ik versta U niet. Wel schattig. Een selfie met hem, geen probleem. En hij is mee met zijn tijd want hij haalt ook zíjn GSM boven. Inderdaad, GSM en geen smartphone. Ja, ze bestaan nog. Of we een foto met hem willen nemen met zijn GSM. Natuurlijk. Eerst in het koreaanse telefoonmenu camera zoeken. Titi vindt het, neemt de selfie met hem. Grote tevredenheid bij de man. En de conversatie hervat. Eénrichtingsverkeer weliswaar. Halverwege verlaat hij de bus. Terug een leuke anekdote. Het Hahoe dorp. Een kleine wirwar van straatjes maar perfect overzichtelijk. Na 10' rondkuieren staat de poort van een huis open. Nieuwsgierig als we zijn kijken we binnen. In een open zaal zitten 3 mannen en 1 vrouwtje. 1 van de mannen heeft de traditionele kledij aan. Ze roepen ons binnen. We gaan in op de uitnodiging. We mogen aanschuiven aan tafel. We krijgen soju (+/- wodka ) en dongdongju (rijstbier). Het is terug broeierig heet vandaag (35°) en de drankjes zijn goed fris. Gevaarlijke cobinatie. En onze gastheer blijft maar schenken. Na 2 kommetjes van elk nemen we afscheid, het ganse dorp moet nog bezocht worden. De eerste 100m stappen we met 1 oog dicht. Als de drank is in de man ...... De huizen zijn om ter mooist. Sommige vrij groot, modern, duidelijk gerenoveerd. Andere zien er een beetje gebruikt, uitgeleefd uit. Maar binnen de perken. Er staat een bord om een huis te bezoeken. Staat ook in de reisgids vermeld als de moeite waard. Wij gaan er heen, onze Koreaanse medetoeristen, altijd gekleed in flashy outdoor kledij, laten het links liggen. Ten onrechte. Het huis op zich is er een zoals alle andere maar ze schenken er chrysanten thee, typisch voor daar. 2 dames in mooie gewaden nodigen ons vriendelijk uit om te proeven. Lekker, zacht van smaak. Een beetje keuvelen lukt net. Op het eind krijgen we van hen een theesetje en een medaillon. Omdat ze 5j erkend zijn door Unesco. De afwezigen hadden dus ongelijk. Onze wandeling gaat verder. Om 14u is er een dansvoorstelling met gemaskerde spelers. Maskers is nog één van de typische zaken van hier. Een tiental spelers vullen het theater en geven een mooie voorstelling. Sommige dans, andere een komische toneelstukje. Denken we toch. Er wordt enkel Koreaans gesproken en de toeschouwers lachen luidkeels. Ons bezoek wordt afgesloten met de aanschaf van souvenirs. Een busrit brengt ons terug naar Andong. We kopen ons treinkaartje voor morgen. Ondanks de hitte hebben we graag ons dagelijks koffietje. Terug naar dezelfde plaats als gisteren. Daar dronken we de beste koffie sinds weken. Vandaag krijgen we als extra een stuk wortelcake. Als we willen weggaan begint het te regenen. De uitbaatster wil ons een paraplu meegeven. Moeten we straks maar terugbrengen. We bedanken vriendelijk, morgen zijn we weg en kunnen we hem niet terugbrengen. We krijgen ter vervanging 2 tomaten mee uit vaders biologische tuin. Ongelooflijk hoe vriendelijk de mensen hier zijn. Een voorbeeld. Onze zoektocht naar een goed restaurant verloopt deze keer vrij vlot. Naast kip, rundsvlees op de BBQ en appels is specialiteit nr 4 hier gebakken gezouten makreel (GanGoDeungEo Gui). Moeten we toch eens proberen. Een puzzelstukje om het juiste gerecht te vinden. Google Translate leest verlopig nog geen menu's. Een (terug) zeer vriendelijk eigenaar helpt ons. Na 15' krijgen we een heleboel bijgerechten, sommige gekende, andere nieuw. De makreel wordt gebracht. Een mooi exemplaar voor ons twee. En lekker!! Nog niet veel bedrogen geweest qua eten. Ook anders niet trouwens. 3 dames zijn ondertussen onze buur geworden. Eén haalt sikhye, de rijstdrank maar dan de pure versie. Als ze terugkomt heeft ze ook voor ons een kommetje mee. De vriendelijkheid is onbeschrijfelijk. Ongekend. Wat zullen we dat missen eens we Zuid-Korea verlaten. Gelukkig hebben we nog een beetje te gaan. Morgen terug iets zuidelijker. Op terugweg naar het hotel kopen we nog wat fruit en benodigdheden voor ons ontbijt. Douchen en slapen, hopelijk zonder intermezzo's.

Geschreven door Waarzijnwenu