Levend en wel opgestaan. Een gekko, zo'n kleine hagedis, hield ons gisterenavond een beetje wakker met zijn paringsroep. Die kleine rakkers zijn duivels snel. Ze vluchten het kleinste gat in om zich te verstoppen. Op één van onze vorige reizen vertelde iemand dat ze onschuldig zijn. Ze vallen pas van het plafond nadat ze gepaard hebben. Hopelijk blijft de onze op zijn honger zitten.
Vandaag terug apen bekijken. Apen die nergens anders ter wereld voorkomen dan op Borneo. De proboscis apen (Nasalis Larvatus voor de kenners) of neusapen in Labuk Bay .
Een halfuurtje rijden brengt ons bij het reservaat. Het zo typische aziatische landschap glijdt voorbij. Houten paalwoningen, aardewegen. Bananenbomen. En héél veel palmbomen. Vanuit de lucht waren ons die ook al opgevallen. Maar dan ook héél veel. Voorname bron van inkomsten voor veel boeren.
Chauffeur Adam brengt ons naar de voederplaatsen. Platform B is waar de eerstvolgende zal plaatsvinden. Adam rijdt richting A. Titi vraagt hem waarom we naar A rijden en niet naar B. Titi verstaat "short cut ", ik versta " shut up ". We zullen hem het voordeel van de twijfel geven en het op antwoord A houden.
Je kan dus op 2 plaatsen de apen zien. In het semi-wild. Op die plaatsen worden ze extra gevoederd. Een soort pannenkoeken maar zonder suiker, zonder bloem. En voor de apen is het alle dagen komkommertijd.
In tegenstelling tot de oerang oetangs gisteren lopen ze vrij rond, zelfs tussen ons. Ze kijken soms naar je met een blik van " wat is er jong, heb ik iets aan van jou of zo? ". Alhoewel het bij de mannetjes duidelijk is dat ze niets aanhebben. Misschien duidt de term neusaap niet op het lid dat tussen hun ogen staat. Ze zijn namelijk in een continue staat van opwinding. Moet ook lastig zijn.
De hiëarchie in de groep laten de alfamannetjes duidelijk horen via een soort geknor. Direct respect van de ondergeschikte. Straks eens proberen.
Je kan tot heel dicht bij de apen komen. Of liever gezegd zij komen heel dicht bij jou. Soms spurtend over het houten deck, of op het platen dak. Hoe danook, met veel lawaai. Zelfs na honderden foto's blijven ze impressionant om naar te kijken. Gewoon eens zitten en kijken. Dat doen we voornamelijk wanneer we op de tweede voederplaats zijn.
De neusapen worden vergezeld van lemuren, een ander type aap. Kleiner en speelser. Ook zij profiteren van het extra voedsel. Waarna ze bijna onmiddellijk in slaap vallen, ter plaatse bijna. Grappig.
Een groot deel van de dag gaat op aan onze neusvrienden. Ze zijn dan ook uniek.
We keren terug naar Sepilok. We hebben nog een paar uur over, we vragen aan Adam om ons naar het RDC te brengen. Nee, niet naar Congo maar naar het Rainforest Discovery Centre.
Een centrum waar uitleg gegeven wordt over de jungle met al zijn fauna en flora. Je kan er een paar uur rondwandelen, op de Jungle Canopy, een soort wandelpad 10 hoog in de lucht. Met hier en daar een uitkijktoren. Ook hier, lijkt wel, honderden apen. Lemuren, makaken. Geen scheldwoord maar een echte apen soort.
Één van de uitkijktorens is de Hornbill tower, genoemd naar een Maleisisch vogelsoort. Hij behoort tot The Borneo Big Five. 5 diersoorten die je moet zien in Maleisië. Naast deze vogel zijn er nog de oerang oetangs (check), de neusapen (check), de olifant en de krokodil.
Een flinke klim brengt ons tot het hoogste platform van de toren, zo'n 25 à 30m boven de grond. Met deze tropische hitte een hele onderneming. Vooral de hoge luchtvochtigheid is een dooddoener. Zweten gelijk de beesten. Al heb ik op deze 2 dagen nog niet veel apen met een zweethanddoekje zien rondlopen (prachtige tip van Hildegarde waarvoor dank).
Maar onze inspanning wordt beloond : een zestal Hornbill vogels nestelen zich op takken rondom ons. De telelens loont.
Héél lang blijven we niet op de toren. In de achtergrond kleurt de hemel donkergrijs, horen we gedonder. Is zo'n fameus warmteonweder op komst? Vlug maken dat we af die ijzeren toren zijn, ijzer en bliksem zijn geen goede combo.
Een klein halfuurtje wandelen door het regenwoud naar de uitgang. Dan nog 15' en we zijn thuis. Net op tijd binnen, een regenbuitje valt over ons. Dat onweer viel dan uiteindelijk toch nog mee.
Een welgekomen douche is ook één van de betere momenten van onze dag. Alhoewel, ze waren talrijk vandaag.
De uren vliegen hier terug voorbij alsof het niets is.
Voor je het weet ben je alweer een jaartje ouder. KDW : 50 is er zo snel 😉🎉

Geschreven door Waarzijnwenu