10u, ik maak Titi wakker of ze blijft doorslapen tot overmorgen. Als ik het raam open, lijkt het alsof een er warm luchtkanon in mijn gezicht blaast. De zon schijnt al volop, de buitentemperatuur loopt al flink op. Ze voorspellen vandaag tot 34℃. Wintertijd noemen ze dat. De zomer is helemaal niet uit te houden. April brengt temperaturen tot 40℃ en meer. Het grote voordeel natuurlijk, we kunnen buiten op een terras ontbijten. We gaan naar een verhuurbedrijf van scooters. We willen er één huren voor 2 dagen. Wat onderhandelen (uiteraard) levert een hippe scooter op. We rijden eerst naar de rivier, de Kwai. Hier ligt de brug over de rivier Kwai waarop de gelijknamige film is gebaseerd. Een brug gebouwd begin jaren '40 in opdracht van de Japanners, om gemakkelijker hun troepen te bevoorraden. Een bouwproject waarbij vele duizenden krijgsgevangenen werden ingezet, waarbij ook vele duizenden stierven. Men spreekt zelfs van méér dan 100.000 doden. De brug is uiteraard een publiekstrekker. Heel wat toeristen op en rond de brug. Je kan op de treinbrug wandelen. Om de zoveel meter zijn er inhammen, voor als de trein komt. Dat je uit de weg kan gaan. We steken de rivier over, via de brug. Geen trein, jammer. Dat zou pas mooie foto's opleveren. Aan de overkant ligt een tempel. Een heel kleurrijke tempel. De buitenkant dan. Een fleurige pilaar met heel wat ornamenten. Rond de tempel stenen goudkleurig geschilderd. Binnenin een paar boeddha beelden. Één van de dikke boeddha steekt er uit. De toegangsdeuren zijn met mooie schilderijen versierd. Heel weinig toeristen doen de moeite om tot hier te komen. Jammer, het is wel een mooie plaats. Terug via de brug, de scooter op. Op zoek naar een vegetarisch restaurant uit trip advisor. We moeten een beetje wachten eer we plaats hebben. Maar het loont de moeite. Een beetje een eenvoudige plaats, niks sjeiks of speciaal. Heel lekkere slaatjes, gewokte groenten. Klaargemaakt door 2 bedreven dames. We rijden naar het busstation. Zaterdag gaan we naar Bangkok en we willen weten wat de beste manier is. Een man ziet ons parkeren, wil ons direct "helpen". Een ronselaar voor minibusjes, zo blijkt. Toch maar een prijs vragen. 120bht per persoon. Bij een busmaatschappij vragen we ook een prijs. 110bht. Ongeveer hetzelfde dus. Het minibusje is wel sneller en brengt ons naar een betere stopplaats. Toch nog maar eens teruggaan en vragen hoe het zit met de bagage. Mijn vermoeden was juist. Extra betalen voor de rugzakken. Nog es 120bht per zak extra. Dat maakt de keuze gemakkelijker, de grote bus dus. Eerst bezoeken we het oorlogskerkhof. Een perfect onderhouden terrein, heel sereen. Honderden graven van gesneuvelden bij de bouw van de spoorweg. Symbolische foto's: een spoorweg met rails en een spoorweg van graven. We zijn mobiel, we rijden wat rond in het stadje. Een pagode in de vorm van een boot, voortgetrokken door paard en ruiter. Terug heel kleurrijk. Terug geen toeristen. We rijden langs de rivier, over een brug naar de overzijde. Daar terug mee met de rivier. De bergen in de verte zijn onze metgezellen. De streek wordt het wilde westen van hier genoemd. We zien geiten, koeien en landbouw. Nogal braaf voor het wilde westen. Een leuk koffiehuis is ons adresje voor het komende uur. Altijd handig voor gratis internet. Van daaruit rijden we naar de avondmarkt. Het zou een grote markt moeten zijn. Hij is behoorlijk groot, niet dé grootste die we al zagen. Hij valt wat tegen qua aanbod. Heel veel dezelfde kleren, prullaria, kappers temidden van stalletjes. Veel ladyboys die een kraam uitbaten. Een klein stukje zijn eetstalletjes. Een beetje uitkijken en je kan vrij gezond eten. Groenten hapjes, gestoomde zaken, BBQ. Maar tegelijkertijd moet je weinig moeite doen om terug veel gefrituurd of zoet eten te vinden. We rijden terug naar het guesthouse. Het is nog vroeg op de avond, té vroeg om al in de kamer te zitten. We rijden naar de "uitgaansbuurt". Eén straat met veel bars en cafés. Ook hier bevestiging van het eeuwenoude cliché : oudere mannen met jongere Thaise meisjes. Sommige meisjes moeten echt wel heel wanhopig zijn, als je ziet hoe sommige mannen eruit zien. Ook hier de ladyboys. We zoeken een leuk plekje uit. Niet zo makkelijk, als je iets wil drinken. Vrij dure prijzen. We vinden toch een kleine leuke straatbar. Heel betaalbare drankjes. Je zit op plastic emmers, bijna op straat. Ideaal voor mensen kijken. Er is wel het één en ander te zien, nooit vervelen in zo'n uitgaansbuurt. We houden het op één drankje. Terug naar het guesthouse. Bedje opzoeken.

Geschreven door Waarzijnwenu