De laatste dag van een schitterende vakantie.
Een "op het gemak" dag. Rustig ontbijten, een buffet zoals gisteren met andere accenten.
De koffers worden herschikt. Gisterenavond hebben we voor 4€ al onze volledige was gedaan. Handig, thuiskomen en alles in de kast leggen.
12u is uitchecken, vlotte procedure, het hotel is een geoliede machine.
We geven aan de receptie onze bagage in bewaring en vragen een taxi te regelen voor deze avond. Een taxi naar de luchthaven is hier de gemakkelijkste en goedkoopste oplossing.
Het Pavilion is een groot winkelcentrum dat we nog willen bezoeken, gewoon op het gemak rondlopen, wie weet vinden we nog iets leuks. Een oneindig groot shopping centrum, verschillende gebouwen met elkaar verbonden dmv ondergrondse of bovengrondse voetgangerstunnesl of bruggen. Geen last van het verkeer, zij ook niet van voetgangers. Je kan er bij manier van spreken dagen in rondlopen en nog niet alles hebben gezien.
Alle grote merken hebben er wel een filiaal, van superdure tot de betaalbare. Dat het hier een totaal andere financiële wereld is, zagen we gisteren al.
De centra hebben dikwijls een gelijklopend patroon. -1 is meestal een supermarkt, 0 of 1 grote foodcourts en alle andere verdiepingen de winkels. Van foodcourts gesproken. Wie hier verhongert is zéér kieskeurig qua eten, een oneindige keuze. Zeker iets voor elk wat wils. Ook voor de locals. Waar wij het lokale eten proberen te ontdekken, doen zij juist hetzelfde maar dan voor westers eten. Spaghetti bolognaise, pasta vongole, frieten.
Wat er op het einde van de dag met al dat eten gebeurt ???, het kan toch niet allemaal op zijn.
Wij wanen ons in Japan, gaan naar Tokyo Street binnenin het centrum. Een goede kaiten sushi (sushi aan de lopende band). We moeten onszelf opladen, eenmaal thuis is het ofwel van bedenkelijke kwaliteit of zeer duur.
Al wijken we een beetje af van het sushi pad, we nemen een bento box, een soort hoge plateau waar een beetje van alles in zit.
In Tokyo Street is ook een Daiso winkel, een Japanse winkel waar nagenoeg alles aan 100 yen of ongeveer 1€ is. Een paar kleine handige zaken ruilen van eigenaar.
Tijd om nog eens de buitenlucht in te ademen. Warme lucht, of het propere lucht is valt ook nog af te wachten.
We zijn terug in een iets ander deel van KL, terug meer de Indische côté hebben we de indruk. Kleien winkeltjes, restaurantjes, zoals we er al zoveel zagen.
Een koffiehuis van Illy ligt in het winkelcentrum, nog een goede koffie alvorens terug te keren naar het hotel.
We mogen in het wellness gedeelte nog een laatste douche nemen. We ontdekken nog altijd nieuwe gedeeltes. Een volledig uitgebouwde spa met sauna, Turks stoombad, whirlpool. Jammer genoeg geen tijd meer daarvoor. We zullen wel moeten terugkeren.
De opgehaalde bagage voor de laatste keer herschikken, t'is voor echt nu.
We hebben perfect getimed, Dila, onze taxichauffeur staat al klaar. Een vriendelijke mevrouw die ons naar de luchthaven zal brengen.
Eerst uit het drukke stadsverkeer geraken. Het is natuurlijk spitsuur, behalve wij wil iedereen naar huis.
Al bij al vlot het nog en het verkeer op de autostrade is helemaal geen probleem.
Na één van de péage plaatsen neemt Dila een afslag naar een wegrestaurant. Beleefd vraagt ze of het Ok is voor ons dat ze een snelle stop doet voor het gebed. Wanneer we aan de luchthaven komen zou het te laat zijn. Als we hierdoor onze vlucht niet missen is het voor ons geen probleem. Ze verzekert ons dat dat niet zal gebeuren. Ze laat de motor draaien voor de airco (19u30 en nog 30°C) en loopt snel naar een gebouw. Amper 5' later is ze al terug, we kunnen onze weg vervolgen. Misschien voor sommige een beetje raar Malou rdes is toch ook heilig voor de katholieken.
30°C op dit uur is volledig normaal, bijna gedurende het volledig jaar zitten ze rond die temperaturen. Volgens haar is het laagste in KL rond de 28°. Wanneer ze toeristen vervoert en de airco op 20° staat, is dat al te koud voor haar, zet ze die af aan de voorzijde van de auto. Als we haar over onze winters thuis vertellen, zie je haar al ineen krimpen, alleen al de gedachte.
Ze brengt ons veilig tot aan de luchthaven, we zijn deze keer wel mooi op tijd voor een vliegtuig in KL.
Als één van de eersten kunnen we onze bagage droppen, we hebben een zee van tijd. Is er geen plaats voor ons in business class vragen we aan de incheckbalie. Sorry, een volledig volgeboekte vlucht. Ge kunt maar proberen hé.
Om de overgang naar het westen niet te brutaal te maken, eten we een pizza ergens op de luchthaven. Volgens een authentiek Italiaans recept verzekert de ober ons. Die is waarschijnlijk ook nog niet dood van zijn eerste leugentje. Maar toegegeven, hij is wel lekker.
Tijd om te boarden, terug een 3-4-3 zetelverdeling. Onze tactiek van elk één aan de buitenkant van een rij te boeken en hopen dat er niemand meer bijkomt , loont weeral niet. Er zit al iemand in het midden. Of hij van plaats wil wisselen zodat wij naast elkaar kunnen zitten. Geen probleem voor hem.
We zitten nog geen 10 seconden of Titi heeft al door dat het dezelfde jongen is als op de heenvlucht. Toen vroegen we hem juist hetzelfde. Titi begint met hem te babbelen (uiteraard!) en ons vermoeden wordt bevestigd. Het was hij die naar zijn thuisstad in Borneo ging. Wat een toeval. Je ziet maar, al bij al is de wereld toch niet zo groot.
Kapitein Konijnenberg en 1ste steward Kwak verwelkomen ons. Straks brengt bruintje De Beer waarschijnlijk het eten rond.
Net zoals bij de heenvlucht krijgen we een minizakje met nootjes. 10' later onze hoofdmaaltijd. Wat een geluk dat we die pizza aten. Wat ze serveren is , ook zoals in de heenvlucht, bijna niet te vreten. Wat een ontgoocheling. We vlogen in het verleden al verschillende keren met KLM en waren altijd zeer tevreden.
Kosten besparen gebeurt dus duidelijk op de catering. Matisse wat het is, liever dan maar iets minder betalen voor de vlucht.
Geen digestif of cognac, bij het plebs enkel Matteo f koffie.
Nen calmant en een glas weinig is de ideale mix om goed te slapen. Misschien was dat niet slecht want Konijntje neemt de hobbelige weg naar huis. Al bij al weeral een vlotte vlucht overleefd.
Als we dachten dat het avondmaal beroerd was, dan is het ontbijt een ware concurrent. Het kan niet anders of er wordt heel veel weggesmeten. En het is nu niet dat wij zó kieskeurig zijn.
We landen in Amsterdam, hier hebben een kleine 3u te doden. Op zo'n grote luchthaven is er van alles te zien dus dat vormt geen probleem. Winkeltjes bekijken, parfumeren, boekske lezen.
Een heel korte vlucht naar Brussel hebben we nog tegoed. Opstijgen, een waterke en stroopwafel binnenschrokken om de landing alweer aan te vatten. Het vliegtuig zit 2/3 vol, of we ons op vrije seats mogen zetten, iets meer naar achter. Dat mag enkel na het opstijgen, dit nu doen zou het vliegtuig in onbalans brengen. Na onze vlucht met Konijnenberg en Kwak denkt de stewardess zeker dat we nog in sprookjes geloven. Voor de rust doen we dat dan maar. Een opkomende zon begeleidt ons huiswaarts.
20 minuten later raken we Belgische bodem.
Het was weer veel te kort


M = meer dan verwacht
A = allemaal beestjes
L = leuke leefbare hoofdstad
E = eilandleven ontdekt
I = intens warm
S = subwater diploma
I = immer lachende mensen
E = echte aanrader

Geschreven door Waarzijnwenu