Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Alhoewel, een minuscuul beestje (origine China?) hield ons voor bijna 2 jaar in ons kot. Ah ja, we luisterden naar Maggie. Een zwaargewicht uit de politiek, daar wou je niet tegen in gaan. En plus, het thuisfront had ons meer dan nodig om al die zwaar zieken te verzorgen. Een heftige periode. Iedereen blijft baas in eigen huis maar na wat we zagen in de ziekenhuizen kan ik alleen maar een voorstander zijn van het vaccin. Soit.
We hebben de ergste periode hopelijk achter de rug, we kijken vooruit.
We kijken niet alleen, we rijden ook vooruit.
We hadden al lang het plan om eens een camper te huren, bij deze.
Een beetje rondkijken bracht ons bij een campervan. Een grote omgebouwde bestelwagen.
Past perfect bij wat we zochten. Okidoki, t'is in de saccoche.
Waarheen? Zuid Amerika is een beetje te ver en nog niet corona safe genoeg, het hoge noorden dan maar, meer bepaald Noorwegen. Ook iets dat al een tijdje op de verlanglijst stond.
Zaterdag de camper al mogen ophalen, de checklist afwerken en alles in doorzichtige curverboxen steken.
Wat is er mis met orde? Een vraag die Titi waarschijnlijk al de oren uitkomt, eentje waar ik geen moeite mee heb.
Mooi gestapeld, alles netjes verdeeld staat Bobil klaar. Wie? Bobil. Vanwaar de naam? Wie als eerste het goede antwoord geeft, krijgt iets leuks van ons. De wedstrijd is geopend.
Een weekend werken, maandag nog wat kleinigheden afwerken, kledij verzamelen, inladen. Ongelooflijk hoeveel plaats er is in Bobil. Overal verdoken hoekjes, kastjes.
Dinsdag 28/09 is D-day. We zijn er klaar voor. Titi rijdt de oprit achteruit af. Er staan 3m op de teller en een eerste onzachte kennismaking. Alhoewel, gelukkig redelijk zacht, gewoon over het uitgestalde papier van de overbuurvrouw gereden. Zonder schade voor zowel Bobil als het papier. Sorry Inge, we gaan het nooit meer doen.
Een beetje gewend worden aan de omvang maar het ding rijdt heel vlot. Cruise control aan, armleuningen naar beneden. Jammer genoeg moeten we aan het stuur blijven zitten. Dat was nog eens handig zie, volledig zelfstandig rijden. Ondertussen iets eten, een dutje doen. Toekomst misschien?
Iets na de middag. "Kheb een klein hongerke" hoor ik aan mijn rechterkant. Ook iets dat jammer genoeg meegeladen werd in Bobil : Titi is onverzadigbaar.
Gestopt aan een tankstation in Nederland. Een broodje. Eentje met kaas en eiersalade, eentje met gehaktbal en smulsaus. Enkel in Nederland zeker combo's. Jammer genoeg wel lekker.
Ook een vaste waarde bij onze reizen : problemen met mijn tanden. Ja hoor, we zijn 4u onderweg en er is een vulling losgekomen van één van mijn tanden. Gelukkig een ontzenuwde dus geen pijn. Enkel het ego is geraakt, een margi mondje is waarschijnlijk mijn verdere reisgezel.
Hotline@dms die foto's vraagt (nee, het gaat niet over vleeslijke lusten), krijgt, commentaar geeft over mijn rijstijl, nieuwe foto's krijgt en pas dan tevreden is. Just gelijk Balou uit Junglebook. Of was het Mowgli?
Vlot verkeer, we komen rond 17u30 aan in Basedow, rond Hamburg.
Een geplande tussenstop op een camping. Lanzer am See ligt een uurtje voorbij halfweg, ideaal voor de nacht.
Net op tijd om Marcel nog aan de receptie te vinden, net op tijd om Greta nog in het winkeltje te vinden. Alles sluit om 18u, we hebben al de eerste keer chance.
We krijgen een mooie plek aan het meer. Voor geen geld een grote staanplaats met water, elektriciteit, douches, sanitair. Voor die prijs gaan we Bobil nog niet bevuilen.
Een stukje kaas als apero, een worstje bakken in de pan, tomaat, een biertje.
Würst und käse is ja, worst case is nee. Hangt er maar van af hoe je het uitspreekt.
We schakelen toch maar al over op overlevingsmodus.
Gezellig onder de luifel, sfeerverlichting.
Een hete douche in de sanitaire blok doet ook altijd deugd, het wordt toch al frisser 's avonds.
We passen ons snel aan aan het campingleven.
Georganiseerd zijn werpt zijn vruchten af : zo'n klein badkamer chauffageke op het laatst nog meegenomen, het is tegelijkertijd droogkast als radiator.
Mooie afsluiting van dag 1. Morgen reizen we door naar Hirtshals, Denemarken. Een nachtferry brengt ons naar Bergen, Noorwegen waar het echte werk begint.

Geschreven door Waarzijnwenu