Matig geslapen. Love hotels moet je niet hebben voor de rust. Slaande deuren. Gebabbel. Bed een beetje aan de kleine kant. Maar voor die prijs kan je geen superdeluxe verwachten. Ontbijt op bed. Allé, we zitten op de achterkant van het bed onze flakes en fruit op te eten. Eerste afspraak is in de ferry terminal om info in te winnen over de overzetboot naar Japan. Een snelle hovercraft of een nachtboot. Zal waarschijnlijk de tweede worden. Is iets goedkoper en je spaart een overnachting uit. De eerste uitleg die we krijgen, over de snelle hovercraft, is degelijk en in vrij goed Engels. De tweede, over de nachtboot, is sec en precies tegen zijn goesting. Wat we wel zeker zijn, is dat we in een slaapzaal van 11 de oversteek zouden maken. Nog een nachtje over slapen. Lunchen doen we in een piepklein eethuisje. We eten een organic sojaburger met smoothie. Supperlekker en een mooie afwisseling in ons dagelijks menu. De havenbuurt wordt verkend. Kleine steegjes, sommige versierd met muurtekeningen. We komen als vanzelf uit op de Gukje markt. Een eindeloze wirwar van straatjes, massa's kraampjes, stalletjes, winkeltjes. Gewoon rondlopen, links, rechts. Je zou er dagen kunnen rondlopen zonder op dezelfde plaats tweemaal te komen. We hebben besloten om tijdens onze wandeling op zoek te gaan naar een andere slaapplaats. Het hotel was sowieso maar geboekt voor 2 nachten. Een eerste motel waar we binnengaan is iets goedkoper maar niet echt proper, oud. Geen nood. Er is keuze genoeg. We zien een reclamebord voor de Popcorn hostel. Die hadden we ook online gezien maar was volzet. Toch maar eens luisteren. De manager is even weg. Een Duitse toeriste zit er in de sofa. We knopen een gesprek aan. Over reizen, koetjes en kalfjes. Na 5' is de manager terug. Er is geen plaats vrij voor 2 nachten. 1 nacht in een slaapzaal. Geen twin? Nee. Niets vrij. Ok, jammer maar helaas. Misschien in onze tweede hostel. Ah, ok. Kun je even bellen? Beetje aarzeling. OK. Er is plaats. Super. Kunnen we naar daar om de kamer te zien? Eh, misschien. Ze weet niet of de plaatselijke verantwoordelijke aanwezig is. Nog eens bellen. Ok, het kan. Maar de plaats is moeilijk te vinden. Ze geeft ons aanwijzingen. 10' zijn we al ter plaatse. Voor deze Belgen geen problemo. We worden ontvangen door Yuri. Een jonge meid, spreekt vrij goed Engels. Ze toont ons de kamer. Stapelbedden, een eigen badkamer, alles proper. En 1/3 goedkoper dan ons hotel. It's a deal. We maken ook al direct kennis met Corine, een Waalse uit Charleroi. Leeft en werkt voor 3 maand in Zuid-Korea. We krijgen van haar een stukje côté d'or chocolade. Is geleden van onze eerste dagen van de reis, van in Beijing. Een doos Leonidas pralines, gekregen van schoonbroer Pascal ( waarvoor nog steeds dank ), vergezelde ons toen de eerste week. Yuri is ook een vlotte babbelaar. Ze heeft van Corine een paar woordjes frans geleerd. Wij zullen haar de volgende dagen de basis van het Nederlands bijbrengen. Volgende gast die meedoet met het gesprek is een jonge Fransman, Vincent. Ook al een tijdje aan het reizen. Een half uur later moeten we toch nog iets meer van de stad gaan verkennen. Het was er al zo gezellig. We zullen het er de volgende dagen beter naar onze zin hebben. Onze verderzetting brengt ons bij Lotte Mart. Een (zeer) groot warenhuis. In de inkomhal is er een groot licht-water spektakel. Een fontein speelt met kleuren. Wij lopen naar de food-court. Hapjes, proevertjes. Ideaal als aperitief. Titi is op zoek naar canderel. Ook hier geen succes. Na een halfuurtje hebben we het er wel gezien. De vismarkt wordt ons volgende doel. Eigenlijk één lange straat langs de kade met talloze viskraampjes. Levend verse vis. Soorten die je bij ons niet ziet. Rare dingen. Lange bruine repen, nog nooit gezien. Een jongen naast mij leest een bordje dat er bij ligt. Ik vraag hem wat voor soort vis dit is. Geen, zegt hij. Het is gewoon papier waar ze de vis op leggen. En het bordje (ter mijner verdediging in het Koreaans) zegt : "niet vragen welke vis, het is gewoon papier". Goe afgegaan maar ook goe gelachen. Bijna allen hebben een eigen eetkraam. We kiezen er eentje uit. We gaan voor een soort aal en abalone schelpen. Bij ons gekend als zee-oor of oorschelp. Een delicatesse. Beide worden levend gevild en op de BBQ gebakken. Titi kan na anderhalve maand haar niet meer bedwingen en helpt te koken door de vis te draaien op de BBQ. Tezamen met bijgerechten zoals pepers, look en een sesamzaad sausje goed als avondmaal. We zijn niet overdonderd maar toch eens de moeite om te proeven. We bezoeken de overdekte vismarkt. Eén deel wordt gebruikt om de vers gevangen vis te sorteren en te verdelen. Een ander deel is voor verkoop en er zijn ook restaurants. Zoals we bezochten in Seoul. Maar schijteduur. Voor een bord sashimi, verse rauwe vis, betaal je al gauw 65€. Niet voor budgetreizegers als wij. De straten leven nog volop. Heel veel volk koopt nog van alles. Wij enkel ons bakje troost. Een metro rit van een half uurtje brengt ons terug naar het Red light district. Letterlijk dan want de neonverlichting schreeuwt ons toe bij het verlaten van de metro.

Geschreven door Waarzijnwenu